บทที่ 272 - ปรมาจารย์กู่เป่ย

บทที่ 272 - ปรมาจารย์กู่เป่ย

หลังจากที่ผู้อาวุโสฉีมู่ออกไปนักเรียนกลุ่มต่าง ๆ ก็ยืนขึ้น หญิงสาวคนหนึ่งที่สวมเสื้อผ้าสีฟ้าอ่อนได้เดินตรงเข้าหาทางที่เนี้ยหลี่และหลู่เปียวอยู่

นางได้จ้องมองไปที่เนี้ยหลี่แล้วถามว่า '' พวกเจ้ามาจากโลกใบเล็กหรือ? ''

เนี้ยหลี่มองไปที่เด็กผู้หญิงคนนั้นแล้วพยักหน้าลง '' ใช่แล้ว ''

ขณะที่เขาจ้องมองดูหลงยู่หยิน เขาเกิดความสงสัยว่า '' นางคนนี้มาจากที่ใดกัน? ทำไมเขาจึงรู้สึกคุ้นเคยกับนางคนนี้อย่างบอกไม่ถูก? หรือว่าเราจะเคยเจอนางมาก่อนในชาติที่แล้ว? ”

'' พวกเจ้าคือคนที่มีรากจิตวิญญาณสวรรค์ระดับ 8 และระดับ 5 ที่มาจากโลกใบเล็กสินะ!? '' นางคนนั้นถามในขณะที่จ้องมองไปที่เนี้ยหลี่และหลู่เปียว

“ เจ้าจะมาเชิญพวกเราเพื่อไปเยี่ยมชมตระกูลของเจ้าเหมือนกับจินหยานอย่างนั้นหรือ?? คงอยากให้พวกเราเข้าร่วมกับเจ้าสินะ? ” ลักษณะที่จู้จี้ของผู้หญิงคนนี้มันอะไรกัน อย่างไรก็ตามการที่นางจ้องมองด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยามมันทำให้หลู่เปียวไม่ชอบเอาเสียเลย

หญิงสาวที่สวมเสื้อผ้าสีฟ้าอ่อนเหลือบมองไปที่หลู่เปียวและพูดใส่ว่า '' ถึงแม้ว่าความสามารถของเจ้าจะค่อนข้างดี แต่พวกเจ้าก็ยังมีความสามารถไม่มากพอที่จะได้รับการเชิญชวนจากตระกูลตราประทับมังกรของข้า ความสามารถของพวกเจ้านั้นก็แค่ดีต่อการบ่มพลังอยู่แค่ช่วงระดับหนึ่งเท่านั้น แม้คนที่ไร้ซึ่งความสามารถ แต่ถ้าตระกูลของข้าต้องการ ตระกูลของข้าก็สามารถที่จะทำให้เขาผู้นั้นเป็นดั่งอัจฉริยะได้ ”

ถ้อยคำของนางทำให้หลู่เปียวไม่ชอบใจเอาอย่างมาก เนี้ยหลี่มองไปที่หญิงสาวคนนั้นและตระหนักได้ขึ้นมาทันทีว่า หญิงสาวคนนี้คือคนที่มาจากตระกูลตราประทับมังกร!!

ตระกูลตราประทับมังกรเป็นตระกูลที่มีขนาดใหญ่อยู่ในตำแหน่งที่มั่นคงของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาเป็น 1 ใน 3 ตระกูลที่มีขนาดใหญ่ที่สุดภายในนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ ในชีวิตก่อนหน้านี้เนี้ยหลี่ได้อยู่ที่ดินแดนซากมังกร เขาเป็นหนี้บุญคุณอาจารย์เนื่องจากอาจารย์ของเขานั้นได้ดูแลเขาเป็นอย่างดี แต่อย่างไรก็ตามอาจารย์ของเขานั้นถูกฆ่าโดยผู้เชี่ยวชาญจากตระกูลตราประทับมังกร ดังนั้นเนี้ยหลี่จึงรู้สึกค่อยไม่ชอบใจพวกเขามากนัก

อย่างไรก็ตามในชีวิตนี้อาจารย์ของเขานั้นควรจะต้องไม่ตาย ดังนั้นเนี้ยหลี่จะไม่ยอมปล่อยให้เกิดเหตุการณ์เหล่านั้นขึ้นอีกอย่างแน่นอน!

หญิงสาวไม่หันกลับไปมองหลู่เปียวแต่ตอนนี้ดวงตาของนางมุ่งไปที่เนี้ยหลี่แทน มุมปากของนางยกขึ้นและพูดว่า '' วันนี้ขณะที่พวกเรากำลังทำการทดสอบเปลวเพลิงวิญญาณสถิตอยู่ เจ้าทำให้ข้ารู้สึกสนใจเป็นอย่างมาก หวังว่าครั้งต่อ ๆ ไปเจ้าจะไม่ทำให้ข้าต้องผิดหวัง ''

เมื่อพูดจบนางก็หันหลังกลับและเดินออกไป หลังที่สวยงามของนางหายไปทันที

หลู่เปียวถามเนี้ยหลี่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่า '' เนี้ยหลี่ นี่หมายความว่ายังไงกัน? นางเดินเข้ามาหาพวกเราเพียงเพื่อจะบอกว่าเจ้าว่า ' น่าสนใจ ' เนี่ยนะ? หรือว่านางต้องการที่จะอยากร่วมเตียงกับเจ้า? ''

จากคำพูดของหลู่เปียว เนี้ยหลี่อดที่จะกรอกตาไปมาและถอนหายใจออกมาไม่ได้ สมองของหลู่เปียวนี่มันกลวงขนาดไหนกันแน่?

หลังจากหลู่เปียวพูดเสร็จชายหนุ่มรูปงามได้เดินเข้าไปหาหลู่เปียวและพูดว่า '' เจ้ากำลังได้รับความสนใจจากหลงยู่หยินอยู่ แต่อย่างเพิ่งดีใจไปนัก เจ้าคิดว่านางคนนั้นกำลังสนใจในตัวเพื่อนเจ้างั้นหรือ? ไม่ทราบว่าเจ้ารู้หรือเปล่าว่านางนั้นเป็นคนที่อำมหิตและโหดเหี้ยมขนาดไหน? ''

'' คนอำมหิตงั้นหรือ? '' หลู่เปียวพยักหน้าในขณะที่เขาคิดว่า ' ไม่น่าแปลกใจเลยเพราะนางมีบุคคลิกแบบนั้นตลอดเวลา'

'' ไม่ทราบว่าพวกเจ้าเคยได้ยินข่าวเกี่ยวกับหลงยู่หยินมาบ้างหรือเปล่า? ฮ่า ๆ พวกเจ้าที่มาจากโลกใบเล็กคงจะไม่ทราบเป็นแน่ หลงยู่หยินนั้นเป็นอัจฉริยะที่หาตัวจับได้ยากมาก นางมาจากตระกูลตราประทับมังกร และมีข่าวลือมาว่านางคนนั้นได้สืบเชื้อสายของมังกร นั่นทำให้ร่างกายของนางนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้เลยที่สิ่งประดิษฐ์ระดับ 2 นั้นจะสามารถที่จะทำร้ายนางได้ 2 ปีที่แล้ว นางได้หมั้นหมายกับใครคนหนึ่ง แต่ท้ายที่สุดแล้วระหว่างในการประลองยุทธ นางก็ได้ทำร้ายคู่หมั้นของนางจนไม่สามารถที่จะใช้ชีวิตแบบคนแบบคนทั่วไปได้ '' ชายหนุ่มคนนั้นส่ายหัวในขณะที่เขาถอนหายใจ และพูดต่ออีกว่า '' คู่หมั้นของหลงยู่หยินนั้นมากจากตระกูลที่มีอำนาจ แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าทำไมเขาถึงยังทนกับกับการกระทำเหล่านั้นได้ ผู้หญิงคนนั้นมันเป็นเหมือนดั่งปีศาจ มันจะเป็นเรื่องดีที่สุดที่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับนาง''

หลังจากที่ได้ฟังคำที่กล่าวมาของชายหนุ่มผู้นั้นทำให้หลู่เปียวรู้สึกไม่อยากที่จะยุ่งกับหญิงสาวผู้นั้นเลย

หญิงสาวที่สวมใส่เสื้อผ้าสีฟ้าอ่อนคนนั้นคือหลงยู่หยิน? ดวงตาของเนี้ยหลี่หรี่ตาลงในทันทีในช่วงชีวิตที่แล้วของเขานั้น หลงยู่หยินนี่ล่ะคือคนที่ฆ่าอาจารย์ของเขา!!

ในชาติที่แล้วหลังจากที่เนี้ยหลี่มาถึงดินแดนซากมังกร หลงยู่หยินนั้นดูเป็นสาววัยรุ่นมาก ทั้งที่นางนั้นมีอายุมามากกว่าหนึ่งศตวรรษแล้ว ในตอนนั้นนางเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับเทพสงครามขั้นที่ 3 และนางยังเป็นคนที่มีนิสัยอำมหิตและโหดเหี้ยมเป็นอย่างมาก

ไม่น่าแปลกใจนักเมื่อเขาเห็นนางแล้วรู้สึกคุ้นเคย เนี้ยหลี่ยังจำได้ว่าในชาติก่อนของเขานั้นหลงยู่หยินเป็นคนเป็นคนที่มีนิสัยที่โหดร้ายและขี้โมโห เนื่องจากนางเป็นผู้วางกฎของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ทำให้นางสามารถจะทำสิ่งใดก็ได้ภายในนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์

ตอนนั้นนางดูเป็นเหมือนสาววัยรุ่นมากแต่ตอนนี้นางนั้นช่างดูเป็นเด็กยิ่งนัก ถึงแม้ว่านางจะดูคล้ายคลึงกับชาติที่แล้ว แต่มันก็ยังมีความแตกต่างอยู่ นั่นทำให้เขาจำนางไม่ได้ในทันทีที่เห็น ถึงแม้ว่าความเสียใจของเนี้ยหลี่ในชาติที่แล้วนั้นจะอยู่ลึกภายในจิตใจ แต่มันก็ทำให้เขารู้สึกเกลียดตระกูลตราประทับมังกร

หลู่เปียวได้ยินจากที่ชายหนุ่มผู้นั้นเล่ามาจึงเกิดความสงสัยและชายหนุ่มผู้นั้นว่า '' เฮ้ แล้วเจ้าชื่ออะไรหรอ? ''

ชายหนุ่มผู้นั้นตอบกลับมาอย่างนุ่มนวลว่า '' เจ้าสามารถเรียกข้าว่าปรมาจารย์กู่เป่ย ''

'' ปรมาจารย์กู่เป่ย? '' หลู่เปียวหรี่ดวงตาของเขาลง ไอ้เด็กนี่มันอะไร! มันจะหลงตัวเองไปแล้วให้คนอื่นมาตัวเองว่า ปรมาจารย์กู่เป่ย แต่หลังจากที่หลู่เปียวนั้นได้มายังดินแดนซากมังกรแล้วมันทำให้เขารู้ว่าไม่ควรที่จะทำไม่ดีกับผู้อื่น เพราะบางทีเด็กคนนี้อาจจะมีเบื้องหลังที่ไม่ธรรมดา มันจะดีที่สุดที่ไม่ไปกวนตีนเขา

'' พี่ชายกู่เป่ย ขอบใจมากสำหรับคำแนะนำของเจ้าในวันนี้ '' หลังจากที่ได้ยิน ''ปรมาจารย์กู่เป่ย'' เนี้ยหลี่เคยได้ยินมาว่า เขานั้นเป็นคนที่ขี้เกียจที่ปรากฎตัวขึ้นในนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์และหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย แต่ความแข็งแกร่งของเขานั้นไม่ได้อ่อนไปกว่าหยงยู่หยินเลย การดำรงอยู่ของเขาทำให้เกิดการเปรียบเทียบระหว่างเขาและนาง ทุก ๆ คนเรียกเขาว่าปรมาจารย์กู่เป่ย เป็นผู้สืบเชิ้อสายมาจากตระกูลกู่

หลงยู่หยินนั้นสืบเชื้อสายมาจากตระกูลตราประทับมังกร ความสามารถของนางนั้นสามารถที่จะไปสู่ระดับสูงสุดได้โดยไม่ยากเย็นนัก แต่อย่างไรก็ตามปรมารจารย์กู่เป่ยนั้นก็เป็นผู้ที่มีความสามารถอย่างถ่องแท้ในเรื่องของการใช้กระบี่

'' สำหรับพวกเจ้าทั้งสอง ข้านั้นทราบชื่อของพวกเจ้าอยู่แล้ว เนี้ยหลี่ และหลู่เปียว '' ปรมาจารย์กู่เป่ย กล่าวขณะที่ยิ้มให้ทั้งสอง

'' เจ้ารู้จักพวกเราทั้งสองงั้นหรือ? '' หลู่เปียวรู้สึกตกใจเล็กน้อย

กู่เป่ยยิ้มและกล่าวว่า '' แน่นอน เจ้าทั้งสองเป็นที่รู้จักดีในเขตตะวันตก นิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์เป็นสถานที่ที่รองรับเหล่าอัจฉริยะผู้ที่มีความสามารถระดับรากจิตวิญญาณสวรรค์โดยไม่คำนึงถึงสถานที่ที่คนเหล่านั้นจากมา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเมื่อพวกเจ้าทั้งสองที่มีรากจิตวิญญาณสวรรค์ระดับ 8 กับระดับ 5 เลย ไม่แปลกใจเลยที่มีคนหลายให้ความสนใจและจับตาดูพวกเจ้าอยู่ ”

เนี้ยหลี่นั้นคิดอยู่แล้วว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ ตราบใดที่เขายังไม่เข้าร่วมกับฝ่ายใดนั่นจะทำให้ไม่มีใครสามารถทำร้ายพวกเขาได้ ประการแรกนั้นเหล่าอัจฉริยะของสถาบันจิตวิญญาณแห่งฟ้าจะได้รับการปกป้องดูแลเป็นอย่างดี ประการที่สองไม่มีใครที่อยากจะขัดใจอัจฉริยะเหล่านี้หากไม่มีเหตุผลที่ดีพอ

'' แล้วเจ้าล่ะ '' หลู่เปียวมองที่ไปกู่เป่ย ด้วยความอยากรู้

กู่เป่ยหัวเราะ '' ฮ่า ๆ ข้าหรอ? ข้านั้นมีความสนใจตัวของหลงยู่หยิน และหลงยู่หยินนั้นสนใจพวกเจ้าทั้งสอง เพราะฉะนั้นข้าจึงมาดูเพื่อพิสูจน์ว่าพวกเจ้านั้นเป็นอย่างไร ''

'' เป็นอย่างนี้นี่เอง เจ้าสนใจในตัวหลงยู่หยินนั่นเอง '' หลู่เปียวเข้าใจในทันที เขาเหลือบมองที่ไปเป้าของกู่เป่ย '' นั่นทำให้เจ้ารู้สึกเต้นตื่นสินะ หลงยู่หยินนั้นทำร้ายคู่หมั้นของตัวเอง แต่เจ้าก็ยังสนใจ นี่เจ้าเป็นพวกชอบความรุนแรงงั้นหรือ? ''

“ เฮ้ย เฮ้ย นี้เจ้ากำลังมองไปที่สิ่งใดกัน? ” กู่เป่ยพูดด้วยความรู้สึกที่ไม่สบายใจ '' ข้านั้นสนใจหลงยู่หยิน แต่ไม่ได้หมายความว่าข้านั้นเป็นพวกชื่นชอบความรุนแรงนะ ''

'' เจ้าแน่ใจนะว่าเจ้าไม่ได้เป็นพวกที่ชื่นชอบความรุนแรงน่ะ '' หลู่เปียวถามขณะที่เหลือบมองไปที่เป้าของกู่เป่ย

'' ไม่แน่นอน ข้าไม่ใช่แบบนั้น พวกเจ้าจะไปเจอหญิงที่สนใจแต่การเอาชนะเหมือนหลงยู่หยินได้ที่ไหน '' กู่เป่ย หัวเราะอย่างหื่นกาม '' นั่นเป็นหญิงในแบบที่ข้าต้องการที่สุด จริง ๆ แล้ว นางนั้นจะต้องเป็นคนที่ร้อนแรงเป็นอย่างมากแน่นอน ''

จากคำพูดของกู่เป่ย หลู่เปียวหัวเราะอย่างบ้าคลั่งในขณะที่เขาก็เข้าไปโอบไหล่ของกู่เป่ยและพูดว่า '' แน่ใจนะ? ถ้าอย่างนั้นละก็ เราก็ควรจะหารือเกี่ยวกับเรื่องนี้กันสักหน่อย ฮ่า ๆ ๆ ๆ ''

'' ถ้าอย่างนั้นเราก็เป็นพวกเดียวกันน่ะสินะ '' กู่เป่ยมองไปที่หลู่เปียวและคิดว่าได้พบกับเพื่อนใหม่ที่เข้าขากันได้ดี '' น้องหลู่ น่าเสียดายยิ่งนักที่ข้าไม่ได้พบกับเจ้าให้เร็วกว่านี้ ''

หลังจากที่เนี้ยหลี่เห็นพวกเขาหัวเราะอย่างหื่นกามกัน เขาก็ไม่สามารถที่จะออกอาการยิ้มแบบขมขึ่นได้ เขาไม่คิดว่าก่อนว่าหลู่เปียวกับกู่เป่ยนั้นจะเข้ากันได้เป็นอย่างดี จากนั้นเขาก็มองไปรอบ ๆ และสังเกตเห็นว่ามีคนแอบมองพวกเขาอยู่และแอบกระซิบกัน หนึ่งในนั้นคือหวังหยางที่มาจากอาณาจักรอนุสวรรค์ หวังหยางนั้นยืนอยู่กับพวกของเขา 5 คนรวมกันเป็นกลุ่ม

เนี้ยหลี่หรี่ตาลงพร้อมกับพูดกับหลู่เปียวและกู่เป่ยว่า '' ที่นี่ไม่เหมาะที่จะคุย พวกเราไปกันเถอะ ''

กู่เป่ยเข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นและหัวเราะออกมา '' ตกลง ถ้าอย่างนั้นก็ไปกันเถอะ ข้ามีที่ที่เหมาะสมที่จะคุยเรื่องราวดี ๆ กับน้องหลู่ ''

จากนั้นพวกเขาทั้งสามคนก็เดินออกไปด้วยกัน หวังหยางมองกลุ่มของพวกเขาเดินจากไปและหันกลับมาหากลุ่มตัวเอง

'' พวกเขาออกไปกับกู่เป่ย อย่างนั้นมันก็ครบ 5 คนแล้วสิ สำหรับคนที่มีโอกาสที่จะไปสู่เขตตะวันออก หลงยู่หยิน จินแยน กู่เป่ย 3 คนนั้นย่อมได้ไปที่เขตตะวันออกโดยเป็นที่แน่นอนอยู่แล้ว แต่อีก 2 คน ที่มีรากจิตวิญญาณสวรรค์ระดับ 8 และระดับ 5 นั้นเป็นคู่แข่งที่สำคัญมากสำหรับพวกเรา แต่ตอนนี้พวกเขาอยู่กับกู่เป่ย นั่นทำให้พวกเรายากที่จะจัดการกับพวกนั้น '' หนึ่งในพวกนั้นกล่าว

หนึ่งในกลุ่มนี้มีคนที่แข็งแกร่งที่สุดที่มีรากจิตวิญญาณสวรรค์ระดับ 5 มันจะเป็นประโยชน์หากพวกเขารวมตัวกันโดยในกลุ่มนี้มีหัวหน้าชื่อว่า ฮั่นจิง

ในทุก ๆ ปี จะมีการแข่งขันเกิดขึ้นใน 5 เขต พวกเขาพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อที่จะทำให้พวกเขานั้นได้ไปสู่เขตตะวันออก พวกเขาต้องขัดขวางไม่ให้เนี้ยหลี่และหลู่เปียวแข็งแกร่งไปมากกว่านี้ หากเนี้ยหลี่และหลู่เปียวได้ไปสู่เขตตะวันออก พวกเขาเหล่านั้นจะต้องรอโอกาสอีกเป็นปีเลยทีเดียว นั่นคือสิ่งที่พวกเขาไม่เต็มใจจะยอมรับ

ถึงแม้ว่าเนี้ยหลี่และหลู่เปียวจะมีรากจิตวิญญาณสวรรค์ระดับ 8 และระดับ 5 แต่ระดับพลังในตอนนี้ของพวกเขานั้นยังไม่แข็งแกร่งมากนัก นั่นทำให้พวกเขานั้นง่ายต่อการจัดการ ไม่เหมือนจินแยน หลงยู่หยิน และกู่เป่ย พวกเขาไม่สามารถต่อกรกับคนเหล่านั้นได้เลย

'' การที่พวกเขานั้นจะก้าวสู่ระดับพลังขั้นถัดไป พวกเขาจะต้องเขามาฝึกฝนที่บริเวณลานฝึก และเมื่อพวกเขาแยกกับกู่เป่ย นั่นแหละคือโอกาสของพวกเรา '' หวังหยางกล่าว

ฮั่นจิงขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า '' จริง ๆ แล้วภายใน 3 วันต่อจากนี้พวกเขานั้นจะต้องเข้ามาฝึกฝนที่บริเวณลานฝึก แต่ที่ลานฝึกนั้นมันมีทั้งหมด 3 ลาน ข้าคิดไม่ออกเลยว่าพวกเขาจะไปฝึกที่ลานไหนกัน ''

'' เดี๋ยวข้าจะรับผิดชอบในการหาข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนั้นเอง ถ้าเมื่อไรที่ข้ารู้สถานที่ที่มันจะไป ข้าจะบอกให้พวกเจ้ารู้ในทันที '' หวังหยางกล่าว

โดยที่เขานั้นเป็นมือขวาของฮวาหลิง ทำให้เขาให้ความสนใจและเฝ้าระวังเกี่ยวกับตัวของเนี้ยหลี่และหลู่เปียวเป็นพิเศษ

จบตอน

แปลไทยโดย Kawin Liadprathom
https://www.facebook.com/groups/200491286989237/permalink/233096803728685/