บทที่ 288 - การปะทะกัน

บทที่ 288 - การปะทะกัน

ผู้อาวุโสฉีมู่ไม่รู้ว่าเนี้ยหลี่ได้ใช้วิธีการฝึกฝนแบบไหนแต่เขารู้สึกว่ามันเป็นวิธีการที่ลึกซึ้งมาก อันที่จริงอัจฉริยะจะยืนอยู่เหนือคนธรรมดาเสมอ ผู้อาวุโสฉีมู่ไม่คิดว่ามันมีความจำเป็นที่ต้องให้เนี้ยหลี่อธิบายออกมา แต่เขาก็มองสังเกตนักเรียนของเขาแต่ละคนอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเดินออกมา

ทุกคนยังคงฝึกฝนร่างกายของพวกเขา ไม่กี่ชั่วโมงต่อมานอกเหนือจากเนี้ยหลี่ คนอื่นนั้นก็ได้รับเคล็ดลับวิธีการฝึกจากผู้อาวุโสฉีมู่และมีพัฒนาการที่ดีขึ้น

ก่อนหน้านี้ เนี้ยหลี่ได้รับการฝึกฝนพลังสวรรค์ แต่ในตอนนี้เขามุ่งเน้นไปที่ร่างกายของเขาและเขารู้สึกว่าร่างกายของเขาถูกปรับสภาพได้อย่างรวดเร็วขึ้นมาก

หลงยู่หยินที่กำลังฝึกฝนร่างกายของนางอยู่ได้เหลือบมองไปที่เนี้ยหลี่และได้เห็นว่าวิธีการฝึกฝนของเนี้ยหลี่แตกต่างจากคนที่นางรู้จักในอดีตที่ผ่านมาจึงปลุกใจความสนใจของนางขี้นมาและไฟที่ต้องการจะต่อสู้กับเนี้ยหลี่ได้ถูกจุดขึ้นมาในหัวใจของนางไม่ว่าอย่างไรก็ตามนางต้องการที่จะได้ลบล้างความอัปยศจากครั้งก่อนหน้า

นางอยากจะบอกเนี้ยหลี่ว่า ถึงแม้ว่าเขาจะเก่งมากกว่านางในกระดานวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ แต่เขาก็ยังคงไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของนางในด้านความแข็งแกร่งของร่างกาย นางต้องการล้างความอับอายที่เขามอบให้แก่นางออกไปจากใจ บาดแผลบนร่างกายทำให้นางรู้สึกถึงความปวดร้าวแต่พวกมันก็ยังไม่ได้มีผลอะไรกับนางมากนัก แต่ความอัปยศที่ติดอยู่ภายในหัวใจของนางนั่นสิที่ทำให้นางทุกข์ทรมาณมากที่สุดนางจะต้องได้ฟาดเนี้ยหลี่คืน 3 ครั้งให้ได้!

ผู้อาวุโสฉีมู่พยักหน้าและกล่าวว่า "พวกเจ้าทุกคนเป็นอัจฉริยะที่มีรากจิตวิญญาณสวรรค์ดังนั้นความเร็วในการเข้าใจก็จะมีมากกว่าคนอื่น อัจฉริยะในปีนี้มีความสามารถเหนือกว่าความคาดหวังที่ข้าได้คิดไว้เสียอีก แต่พวกเจ้ายังคงจะต้องปกป้องความภาคภูมิใจและอดทนให้มากกว่านี้ โปรดจำไว้ว่าภายในดินแดนซากมังกรแห่งนี้ยังมีคนที่มีแข็งแกร่งกว่าพวกเจ้าอีกมากมาย พวกเจ้าอาจจะอยู่อันดับต้นๆ ของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์แต่ก็ยังมีอัจฉริยะอีกจำนวนมากในนิกายอื่นของดินแดนซากมังกรที่ยังคงฝึกฝนในขณะที่พวกเจ้ากำลังพักผ่อน เป้าหมายของพวกเขาคือจะก้าวล้ำหน้าพวกเจ้าให้ได้! "

ผู้อาวุโสฉีมู่มองไปที่กลุ่มนักเรียนและกล่าวว่า "ต​​อนนี้พวกเจ้าจะต้องทำความคุ้นเคยกับความแข็งแรงทางร่างกายของพวกเจ้า ในไม่ช้าเราจะเริ่มต้นการจับคู่ต่อสู้เพื่อฝึกซ้อม พวกเจ้าจะเลือกจับคู่กับเพื่อนของเจ้าหรือกับคนอื่นก็ได้ แค่ถ้าจะให้ดีที่สุดพวกเจ้าควรจะเลือกเพื่อนที่มีความแข็งแกร่งใกล้เคียงกับตัวพวกเจ้าเอง! "

หลู่เปียวตะลึงชั่วขณะ "ฝึกซ้อมต่อสู้?"

กู่เป่ยที่ยืนอยู่ข้างยิ้มขึ้นมาและกล่าวว่า "น้องลู่ พวกเราฝึกซ้อมด้วยกันไหม?"

หลู่เปียวพยักหน้าทันที "ดีมาก!" เขาไม่ต้องการที่จะฝึกกับเนี้ยหลี่ ความแข็งแกร่งของเนี้ยหลี่เหนือกว่าเขามากไม่เพียงแค่นั้นยังปรากฎสาวงามสวมใส่เสื้อผ้าสีขาวเดินเข้ามาหาเนี้ยหลี่ นางมีรูปร่างยั่วยวนแต่ก็มีลักษณะของความน่ารักอยู่ ถึงแม้ว่าความงามของนางเมื่อเทียบกับหลงยู่หยินแล้วจะดูด้อยกว่าเล็กน้อยก็ตามแต่นางก็ยังเป็นคนสวยอยู่ดี

นางดูอายเล็กน้อยและถามว่า "เนี้ยหลี่ข้ากำลังหาคู่ฝึกซ้อมต่อสู้อยู่ ทำไมเราไม่ฝึกด้วยกันล่ะ? "

มีนักเรียนทั้งหมดสามสิบหกคนในชั้นเรียนมีสิบเอ็ดคนเป็นผู้หญิง นอกเหนือจากหลงยู่หยินที่อยู่คนเดียวแล้ว ผู้หญิงคนอื่นในห้องดูจะสนิทสนมกันไม่น้อย สาวๆ เหล่านี้ได้สังเกตผู้ชายในชั้นอย่างละเอียดซึ่งเนี้ยหลี่เป็นเป้าหมายหลักของสาวๆ พวกนี้อย่างแน่นอน

เนี้ยหลี่ผู้อยู่ในอันดับสามของกระดานวิญญาณศักดิ์สิทธิ์และมีชัยชนะเหนือหลงยู่หยิน ความสามารถดังกล่าวเปรียบเสมือนเค้กชิ้นโตแสนอร่อยในสายตาของสาว ๆ หลายคน แต่ผู้หญิงคนอื่น ๆ ไม่กล้าเข้าใกล้ เนี้ยหลี่ มีข้อยกเว้นอยู่คือหลงยู่หยินซึ่งนางเป็นคนที่มาจากครอบครัวที่ดีนอกจากนี้นางยังมีรูปลักษณ์ที่สวยงาม ในห้องนี้นางเป็นรองเพียงหลงยู่หยินเพียงเท่านั้น

การร้องขอฝึกร่วมกันจากสาวงาม มันแน่นอนว่าเป็นการเชิญชวนที่น่าสนใจ ตาของหลู่เปียวปรากฎแสงสว่างขึ้นในขณะที่เขากระพริบตามองไปที่เนี้ยหลี่ เขาคิดว่าทำไมเขาถึงไม่ได้รับความโชคดีแบบนี้บ้างทันใดนั้น หลงยู่หยินก็เดินเข้ามาและมองไปที่เหอหยินหยินอย่างเย็นชาและกล่าวว่า "เหอหยินหยินหลบไปซะ เขาเป็นคู่ต่อสู้ของข้า! " เนี้ยหลี่ขมวดคิ้วของเขาเป็นเวลาสั้นๆ เมื่อหลงยู่หยินปรากฏตัวขึ้นมา นางผู้นี้ไม่รู้เลยหรือว่าเมื่อไหร่ควรจะหยุด! หรือบทเรียนที่เขาสอนให้กับนางก่อนหน้านี้มันไม่เพียงพอ นางจึงกลับมาอีกครั้ง หรือเป็นเพราะนางคิดว่านางมีสายเลือดมังกร แต่เนี้ยหลี่ไม่ได้กลัวที่จะสู้แบบหนึ่งต่อหนึ่งกับนางเลย

เหอหยินหยินขมวดคิ้วของนาง ทุกคนในห้องเกลียดหลงยู่หยินมาก ซึ่งเหอหยินหยินต้องการที่จะใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้และทำให้เนี้ยหลี่มาเป็นสุนัขที่วิ่งตามหลังกระโปรงของนาง แต่หลงยู่หยินก็ได้เข้ามาและทำลายทุกอย่างเสีย แม้ว่าตระกูลของเหอหยินหยินก็ไม่ได้ธรรมดาเช่นกัน แต่มันก็ยังไม่เทียบเท่ากับตระกูลตราประทับมังกร ดังนั้นนางจึงไม่กล้ายุ่งกับหลงยู่หยิน

เหอหยินหยินเม้มริมฝีปากของนางปรากฎรอยยิ้มออกมาและพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน"พี่เนี้ยหลี่ข้าคงต้องไปแล้ว หากพี่ยังพอมีเวลาเหลือหลังเลิกเรียนพวกเราจะได้พูดคุยกัน. "

เนี้ยหลี่กล่าวตอบว่า "ไว้โอกาสหน้า" เป็นธรรมดาของเขาที่ไม่ได้สนใจที่รูปร่างหน้าตาของนาง เขารู้ว่าคนอย่างเหอหยินหยินมีแต่ความริษยาและความโลภ หลงยู่หยินอาจจะหยาบคาย แต่อย่างน้อยนางก็เป็นคนที่ตรงไปตรงมาและทำให้ตอบโต้ได้อย่างง่ายดาย

หลงยู่หยินสบถในใจในขณะที่นางมองไปที่เหอหยินหยินเหอหยินหยินรู้สึกสลดใจที่เนี้ยหลี่ค่อนข้างเย็นชากับนาง นางมีแววตาที่ไม่พอใจเมื่อมองไปที่หลงยู่หยินก่อนที่จะหันมองออกไปรอบ ๆ และเดินออกไป สาว ๆ หลายคนเริ่มพูดคุยเสียงเจื้อยแจ้ว

"มีอะไรเกิดขึ้นกับหลงยู่หยิน? มีอะไรที่ทำให้นางขอจับคู่ซ้อมกับเนี้ยหลี่! บางทีนางอาจจะมองเขาอยู่ในสายตาแล้วหรือ? "

"เจ้าพูดอะไรนะ? หรือนางไม่ได้รู้สึกถึงเหตุการณ์เมื่อวันก่อน? ที่เนี้ยหลี่สวมบทโหดเหยียบย่ำความรู้สึกของนางรวมไปถึงการฟาดตีนางไป 3 ครั้งอาจจะเป็นไปได้ว่านางทนมันได้ด้วยเพราะความภาคภูมิใจของนาง? เห็นได้ชัดว่านางไปหาพี่เนี้ยหลี่เพื่อแก้แค้น! "

"เนี้ยหลี่ฟาดตีหลงยู่หยินไป 3 ครั้ง? ไม่กี่วันที่ผ่านข้าเก็บตัวฝึกฝนอยู่เลยไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้เลย ด่วนเลย รีบบอกข้าเลยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่! "

"เนี้ยหลี่เป็นคนที่น่าอัศจรรย์มาก เขาเป็นคนที่สามารถทำให้หลงยู่หยินพ่ายแพ้!" สาว ๆ หลายคนพูดด้วยเสียงที่อ่อนนุ่ม "ตอนนี้นางพยายามที่จะทวงคืนศักดิ์ศรีของนางคืนอีกครั้ง?"

"แต่ว่าผู้หญิงอย่างหลงยู่หยินนั้นครอบครองสายเลือดมังกรนะ นางได้มีร่างกายที่แข็งแกร่ง พี่เนี้ยหลี่อาจจะสู้ไม่ได้ก็ได้นะ! "

ใบหน้าของหลงยู่หยินดูซีดเซียวในขณะที่นางจ้องมองไปที่เนี้ยหลี่ นางรู้สึกได้ว่าบาดแผลที่หน้าอกและก้นของนางยังคงปวดร้าว อาการปวดหัวและปวดกระดูกนี้จะไม่ถูกลืมอย่างแน่นอน นางจะต้องส่งความเจ็บปวดนี้กลับคืนไปสู่เนี้ยหลี่! เนี้ยหลี่เจ้าบังอาจมาหาว่านางเป็นเพียงขยะที่รู้จักใช้แต่พลังของตระกูล ดังนั้นนางจึงต้องพิสูจน์ให้เห็นว่าแม้จะไม่ได้ใช้อิทธิพลของตระกูล นางก็ยังคงแข็งแกร่งกว่าเขา!

ผู้อาวุโสฉีมู่ยิ้มอย่างขมขื่นในขณะที่เขามองดูเนี้ยหลี่และหลงยู่หยิน พร้อมคิดว่า เนี้ยหลี่ ถือว่าเป็นอัจฉริยะซึ่งเป็นผู้ที่มีความสามารถเหนือกว่าคนธรรมดาอย่างเทียบไม่ติด จากการที่เขาสังเกตนั้น พรสวรรค์ของเนี้ยหลี่มีมากกว่าหลงยู่หยิน สำหรับหลงยู่หยินนั้นนางเป็นหญิงสาวที่มีความโดดเด่นและมีความสามารถที่น่าอัศจรรย์แต่บุคลิกของนางเป็นคนที่แข็งกระด้างมากเกินไปและยังไม่ยอมให้ใครเก่งเกินหน้านาง ซึ่งตอนนี้นางต้องการที่จะต่อสู้กับเนี้ยหลี่อย่างแน่นอน ยกเว้นแต่ว่าเนี้ยหลี่จะเอาชนะหลงยู่หยินอย่างเด็ดขาดหรือไม่ก็นางสามารถเอาชนะเนี้ยหลี่กลับคืนได้ เป็นที่แน่นอนว่านางจะไม่ปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไป

"ในการฝึกซ้อมครั้งนี้ พวกเจ้าจะได้รับอนุญาตให้ใช้ได้เพียงแค่ความแข็งแกร่งทางร่างกายของพวกเจ้าเท่านั้นและห้ามใช้พลังสวรรค์เด็ดขาด!"ผู้อาวุโสฉีมู่ยังกล่าวต่อไปว่า" ความแข็งแกร่งของร่างกายเป็นรากฐานของทุกสิ่ง ในการต่อสู้ พวกเจ้าจะต้องเคลื่อนไหวร่างกายให้เป็นวงกลมจากศูนย์กลางร่างกาย. "

กู่เป่ยเดินเข้ามาหาเนี้ยหลี่และวางมือลงบนไหล่ของเนี้ยหลี่พร้อมกับยิ้มอย่างขมขื่น "เนี้ยหลี่ขอให้เจ้าโชคดี! หลงยู่หยินเป็นคนที่มีสายเลือดมังกรทำให้ให้นางมีร่างกายที่แข็งแกร่ง ข้ากลัวว่าเจ้าจะไม่ใช่คู่มือของนาง! " เนี้ยหลี่ยักไหล่ "ข้ารู้ว่าข้ากำลังจะทำอะไร!" เขานะหรือที่จะกลัวหลงยู่หยิน? ถึงแม้ว่าร่างกายของเขาจะอ่อนด้อยกว่าหลงยู่หยินแต่มันก็ยังไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา!

หลงยู่หยินมองอย่างเฉยเมยไปที่เนี้ยหลี่ นางอยากได้ความภาคภูมิใจจากร่างกายที่แข็งแกร่งของนาง ถึงแม้ว่านางจะไม่สามารถเอาชนะเนี้ยหลี่ได้ในกระดานวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ แต่นางจะไม่ยอมแพ้เนี้ยหลี่ในแง่ของความแข็งแรงทางกายภาพ

ความตั้งใจที่จะต่อสู้พวยพุ่งขึ้นระหว่างพวกเขาทั้งสองคน

ผู้อาวุโสฉีมู่ครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่เขาเป็นห่วงว่าเมื่อเนี้ยหลี่และหลงยู่หยินเริ่มการต่อสู้ พลังจากการปะทะของพวกเขาจะหลุดออกจากการควบคุมและส่งผลกระทบกับห้องฝึกฝน เขาจึงพูดขึ้นว่า "พวกเจ้ามีพื้นที่ในการต่อสู้เพียงแค่สามเมตรเท่านั้น และข้าจะสร้างเกราะป้องกันในบริเวณนั้น ในขณะที่พวกเจ้าต่อสู้กันจะไม่สามารถออกจากบริเวณที่กำหนดไว้ได้! "ผู้อาวุโสฉีมู่เริ่มวางเกราะป้องกันขึ้นเมื่อพวกเขาเข้าไปในจุดที่ใช้สำหรับต่อสู้

ใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังของหลงยู่หยินจ้องมองไปที่เนี้ยหลี่ "ความอับอายที่เจ้าสร้างไว้ให้กับข้า ข้าจะตอบแทนกลับให้เจ้าทั้งหมด! วันนี้ข้าจะสู้อย่างเต็มที่เพื่อเอาชนะเจ้า! "

เนี้ยหลี่ตอบอย่างใจเย็นว่า"เข้ามาได้ทุกเมื่อ!" เขาจำเป็นต้องเกรงกลัวหลงยู่หยินด้วยหรือ?

นักเรียนคนอื่นได้เริ่มการต่อสู้แล้ว แต่หลงยู่หยินยังยืนอยู่กับที่ ใบหน้าของนางได้ให้ความรู้สึกที่ตึงเครียดและร่างของนางก็บิดโค้งเล็กน้อยดังเช่นเสือดาวที่สะสมพลังเพื่อรอคอยการจู่โจม ร่างกายที่สวยงามถูกซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อผ้าของนางถูกเติมเต็มไปด้วยพลัง เรียวขายาวทั้งสองข้างของนางเต็มไปด้วยความตึงเครียด

"ย่ะ!" หลงยู่หยินแผดเสียงดังขึ้นมาในขณะนางพุ่งจู่โจมไปที่เนี้ยหลี่ ขาข้างซ้ายถูกเตะออกไปอย่างรวดเร็วและมีพลังดั่งพายุ พุ่งเป้าหมายไปยังหัวของเนี้ยหลี่

บูมมม * * * * * * * * * * * * บูมม! * * * * * * * * บูมมม! *

เมื่อหลงยู่หยินเหวี่ยงขาของนางมันทำให้เหมือนเกิดเสียงลมพายุเนี้ยหลี่เมื่อเห็นว่าเท้าของหลงยู่หยินมุ่งโจมตีที่หัวของเขา เขาจึงยกแขนข้างขวาของเขาเพื่อป้องกันการโจมตี เมื่อเกิดการปะทะขึ้น เนี้ยหลี่ต้องผ่อนแรงแขนข้างที่รับการโจมตีหลายครั้งเพื่อลดความเจ็บปวดลงความแข็งแรงทางร่างกายของหลงยู่หยินเป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์จริง ในขณะที่เท้าของหลงยู่หยินกลับมายืนอยู่บนพื้นดินแล้ว นางก็มุ่งโจมตีเนี้ยหลี่ต่อ

ถ้าหากเนี้ยหลี่ไม่ได้ต่อสู้กับหลงยู่หยินมาก่อนเขาคงจะไม่จับคู่ต่อสู้กับนาง ไม่ต้องพูดถึงความจริงที่ว่าเมื่อมองจากการโจมตีของหลงยู่หยินนั้นยังให้ความรู้สึกราวกับว่านางกำลังต่อสู้ด้วยชีวิตของนางอยู่นางเป็นคนที่พยายามทำตัวให้เข้มแข็งเหนือคนอื่นซึ่งเป็นความคิดที่น่ากลัว

ขาของนางมีความยาวมากและทำให้เตะได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยไม่ต้องคำนึงถึงวิธีการโจมตีตราบใดที่มันอยู่บนพื้นฐานของความแข็งแกร่งทางกายภาพแล้วนั้น มันก็เพียงพอแล้วที่จะสามารถเอาชนะได้ เนี้ยหลี่ได้ถอยห่างและหลบหลงยู่หยินครั้งที่สองของการกระโดดเตะปลายเท้าของนางเฉียดผ่านใบหน้าของเนี้ยหลี่ไปเมื่อเห็นว่าพลาดไปหลงยู่หยินได้บิดตัวกลางอากาศและกวาดเท้าเตะครั้งที่สามไปที่เนี้ยหลี่ ในขณะที่เตะเป็นวงกว้างผ่านหัวของเนี้ยหลี่ไป เนี้ยหลี่ก็ได้พบข้อจุดอ่อนของนางและชกไปยังโคนขาด้านในของหลงยู่หยิน

จบตอน

V.1 : https://www.facebook.com/groups/200491286989237/permalink/232615927110106/

แปลไทยโดย Komsan Luangsupapun

V.2 : https://www.facebook.com/groups/200491286989237/permalink/232606017111097/

แปลไทยโดย PiPo KoRnz