บทที่ 290 - ยิ่งไกลยิ่งดี

บทที่ 290 - ยิ่งไกลยิ่งดี

ภายในใจของเนี้ยหลี่ มันช่างไม่แตกต่างกันเลยระหว่างหลงยู่หยินในตอนนี้กับหญิงสาวที่โหดเหี้ยมในชาติที่แล้ว ถ้าหากพวกเขาไม่ได้อยู่ในสถาบันจิตวิญญาณแห่งฟ้า บางทีการต่อสู้ครั้งนี้อาจจะกลายเป็นการต่อสู้ที่แลกด้วยชีวิตและความตายกับหลงยู่หยินทุกคนล้วนต่างตกตะลึงกับสิ่งที่พวกเขาเห็นระหว่างเนี้ยหลี่กับหลงยู่หยิน

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ มันง่ายต่อการระเบิดอารมณ์ออกมายิ่งนัก ใครจะไปคิดว่าหลงยู่หยินผู้ซึ่งมีสืบสายเลือดแห่งมังกร จะมีจุดจบด้วยการถูกรังแกอย่างน่าอนาจโดยเนี้ยหลี่ มันกล่าวได้ว่าหลงยู่หยินนางนั้นได้พบคู่ต่อสู้ที่เท่าเทียมกับนางแล้วในเวลานี้ภาพที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้มันเป็น....

หลู่เปียวกระพริบตาหลังเขาเห็นท่าทางแปลกๆ สิ่งที่เพิ่งได้เกิดเมื่อกี้นี่มันช่าง เร่าร้อน เกินไปแล้ว(ดุเด็ดเผ็ดมัน) อย่างไรก็ตาม เขาสังเกตเห็นใบหน้าของเนี้ยหลี่ซีดเผือดและเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าฟัน ด้วยสถานการณ์แบบนี้มันทำให้หลู่เปียวตัวสั่นโดยไม่รู้ตัว มันเกิดอะไรขึ้นกับเนี้ยหลี่กันแน่ ตั้งแต่ที่หลู่เปียวนั้นได้รู้จักกับเนี้ยหลี่มาก็นานมากแล้ว เขายังไม่เคยเห็นเนี้ยหลี่โกรธขนาดนี้มาก่อน หลู่เปียวนั้นรู้สึกถึงความผิดปกติระหว่างความสัมพันธ์กับพวกเขาทั้งสองคน

เด็กผู้หญิงในชั้นเรียนทั้งหมดต่างสบตากัน พวกเขานั้นไม่เคยคิดเลยว่าหลงยู่หยินจะไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของตัวนางเองเพียงเพื่อต้องการที่จะชนะเนี้ยหลี่ มันเป็นเรื่องคาดไม่ถึงที่ว่าเนี้ยหลี่นั้นแข็งแรงกว่าสัตว์ประหลาดอย่างหลงยู่หยิน

เหอหยินหยินเม้มริมฝีปากและกล่าวไปว่า"หลงยู่หยินนางครอบครองสายเลือดแห่งมังกรที่ทรงพลัง แต่สุดท้ายแล้วนางเองก็แพ้ให้กับพี่เนี้ยหลี่ หวังว่าสิ่งที่นางทำคงไม่ได้จงใจที่จะทำให้พี่ชายเนี้ยหลี่เกิดความสนใจนางนะ?

เหอหยินหยินได้คิดหลายสิ่งหลายอย่างแต่ที่แน่ๆนางจะกลายเป็นสิ่งผิดปกติภายในหัวของหลงยู่หยินแน่ๆ ทำไมนางต้องช่วยเนี้ยหลี่หาทางออกด้วยนะ?หนึ่งในเด็กสาวได้กล่าวด้วยน้ำเสียงครอบงำว่า “หยินหยินนางคิดอะไรกับพี่เนี้ยหลี่กันแน่” ความสามารถของเนี้ยหลี่เริ่มมาปรากฎในหัวใจนางที่ละเล็กทีละน้อย

เหอหยินหยินกล่าวอย่างดูถูกว่า "จงลืมมันไปซะ มีหลายคนต่างจับจองพี่เนี้ยหลี่อยู่ มันไม่มีทางเป็นของเจ้า"

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของเหอหยินหยินนางก็กล่าวตอบด้วยความโมโหว่า "ใครจะรู้ละ ข้าเองก็ไม่เห็นว่าพี่เนี้ยหลี่จะสนใจเจ้าตรงไหนเลย"

จินแยน มองไปที่เนี้ยหลี่พร้อมกับกำมือแน่น มันช่างเป็นสิ่งที่น่ารำคาญนักในหัวใจเขา ในแง่ของความแข็งแรงทางกายภาพ มันคาดเดาได้ง่ายๆเลยว่าหลงยู่หยินนั้นเหนือกว่าและเนี้ยหลี่จะแพ้นางอย่างแน่นอน แต่ความสามารถนั่นมันเหมือนกับเขาสามารถต่อต้านสวรรค์ได้อย่างง่ายดาย ไม่น่าแปลกใจเลยที่เนี้ยหลี่นั้นปฏิเสธข้อเสนอของจินแยนก่อนหน้านี้ มันราวกับว่าเขานั้นไม่ได้มีตัวตนในสายตาของเนี้ยหลี่

เพียงแค่หลงยู่หยินคนเดียวก็ทำให้จินแยนนั้นไม่มีความสุขแล้ว(ทำไมสวรรค์ส่งข้าจิวยี่ลงมาเกิด ใยต้องส่งขงเบ้งมาด้วยอ๊ากกกก) แต่เดี๋ยวสิยังมีเนี้ยหลี่เพิ่มมาอีก เขารู้สึกไม่มีความสุขหนักเสียยิ่งกว่าเก่า

หานจิ้งและพรรคพวกที่ยืนอยู่ห่างออกไปต่างตกใจเป็นที่สุด ก่อนหน้านี้เขามีความคิดที่จะกลั่นแกล้งเนี้ยหลี่(ศักรินทร์ดาวร้าย55)แต่ตอนนี้ความคิดเหล่านั้นได้หายไปจากจิตใจของพวกเขา คงไม่มีใครที่จะกล้าไปยั่วยุ(กวนตีน)เนี้ยหลี่อีก ซึ่งเป็นผู้ที่มีพรสวรรค์มาแต่กำเนิด ไม่ต้องพูดถึงความจริงที่ว่าถ้ามีการต่อสู้เกิดขึ้นพวกเขาจะไม่อยู่ฝั่งตรงกันข้ามกับเนี้ยหลี่อย่างแน่นอน หวังหยางจ้องมองไปยังเนี้ยหลี่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งร้ายและความอิจฉา

ผู้อาวุโสฉีมู่ไอเบาๆและกล่าวว่า"พวกเจ้าได้คู่ฝึกซ้อมแล้วก็จงเร่งฝึกฝนด้วยกันเพื่อเสริมสร้างความแข็งแกร่ง การสอนของวันนี้จบลงเพียงเท่านี้ แต่พวกเจ้าควรฝึกฝนต่อไป บทเรียนที่สามจะเริ่มในอีกสามวันข้างหน้า"

ผู้อาวุโสฉีมู่เดินออกไปจากสนามฝึกฝนเนี้ยหลี่ชำเลืองมองไปยังหลู่เปียวกับกู่เป่ยและพูดว่า "ไปกันเถอะ"ขณะที่เนี้ยหลี่กำลังออกไป จู่ๆหลงยู่หยินก็โผล่มาจากด้านข้างพร้อมกับหยุดพวกเขาไว้ "เจ้าจะไปไหนไม่ได้"เนี้ยหลี่มองไปที่นางอย่างเย็นชา อะไรกันผู้หญิงคนนี้ต้องการอะไรจากเขาอีก"ข้าต้องการให้เจ้าอยู่ที่นี่และเจ้าต้องมาฝึกฝนกับข้าต่อ" นางกัดฟันและมองไปที่เนี้ยหลี่อย่างหัวชนฝา(สู้ไม่ยอมถอย) นางต้องการที่จะเป็นคนที่แข็งแรงกว่านี้และนางนั้นก็รู้ว่าเนี้ยหลี่นั้นแข็งแกร่งอย่างมากมันจุดประกายจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ในใจนาง

เนี้ยหลี่ได้ชำเลืองมองนางด้วยความเกลียดชัง "ไปให้พ้น ข้าไม่อยากเสียเวลากับเจ้า" ผู้หญิงคนนี้ช่างไม่มีที่สิ้นสุดจิงๆเมื่อเห็นสิ่งที่เนี้ยหลี่ทำ ทุกคนล้วนต่างอยูในความตกตะลึงหลงยู่หยินได้รับความเจ็บช้ำน้ำใจและความอับอายเป็นอันมาก ทำไมนางถึงต้องการให้เนี้ยหลี่มาเป็นคู่ฝึกซ้อมกับนางนะ มันเกิดบ้าอะไรในสมองของนาง รึว่านางกลายเป็นพวกโรคจิตไปแล้ว ขนาดเขาทำให้นางอับอายนางก็ยังเสนอตัวไปให้เขาหรือว่าเด็กผู้หญิงคนนี้ตกหลุมรักเนี้ยหลี่เข้าให้แล้ว

เหอหยินหยินขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า "หลงยู่หยินทำไมนางถึงหน้าด้านเยี่ยงนี้ พี่เนี้ยหลี่ไม่ต้องการให้เจ้าไปตอแยกับเขา แต่เจ้าก็ยังตามตื้อเขาไม่เลิกอีก"หลงยู่หยินเหลือบมองไปยังเหอหยินหยินพร้อมด่ากลับอย่างเย็นชาว่า "นี่ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเจ้า ไปให้พ้น ถ้าเจ้ายังกล้าว่าข้าอีกละก็ ข้าจะโยนเจ้าออกไปเอง"

"เจ้า"ตอนนี้ในใจของเหอหยินหยินนั้นเดือดดาลเป็นอย่างมากพร้อมคิดในใจ "นังผู้หญิงบ้า" อย่างไรก็ตามนางนั้นก็ไม่ได้ตอบโต้หลงยู่หยินและปล่อยวางความแค้นไปก่อนเนี้ยหลี่จ้องมองหลงยู่หยินอย่างเย็นชาพร้อมกล่าวว่า "หลงยู่หยิน เจ้ากำลังมองหาความอัปยศอีกครั้งงั้นเหรอ"

หลงยู่หยินขึงตามองเนี้ยหลี่พร้อมพูดว่า"ก่อนหน้านี้ข้าไม่ได้แพ้และข้าไม่มีทางแพ้ เรามาสู้กันใหม่จนกว่าจะมีผู้ชนะ ถ้าหากเจ้าชนะข้าจะยอมเชื่อฟังเจ้า หากข้าแพ้เป็นหนที่สองอีกจงอย่าเรียกข้าว่าหลงยู่หยิน แต่หากข้าชนะ ข้าขอตีเจ้ากลับ 3 ครั้ง"

เนี้ยหลี่หายใจออกแรงๆทางจมูก"ไปให้พ้น ข้าไม่อยากเสียเวลาโดยไร้ประโยชน์กับคนอย่างเจ้า"เนี้ยหลี่เตรียมเดินออกไป"เจ้าไปไหนไม่ได้" หลงยู่หยินยื่นมือมาขวางเนี้ยหลี่และเตะเขาด้วยขาซ้ายของนางเนี้ยหลี่หลบได้ เขาเริ่มโกรธกับการถูกตามตื้อของผู้หญิงคนนี้

***บูม ...............   บูม................ บูม…..****

การต่อสู้อย่างรุนแรงได้เริ่มขึ้นพร้อมกับการปล่อยหมัดใส่กันของพวกเขาทั้งสอง ความเร็วในการต่อสู้ของเนี้ยหลี่และหลงยู่หยินได้เพิ่มจนถึงขีดสุดแล้วพร้อมกับทิ้งภาพเบลอๆไว้ยังเบื้องหลังพวกเขาทั้งสองเป็นเหมือนถังใส่ดินปืนที่ถูกจุดไฟแล้วระเบิดขึ้นมา เพียงช่วงเวลาสั้นๆพวกเขาทั้งสองก็กลับมาสู้กันอีกครั้ง

ทุกคนล้วนตกตะลึงพร้อมกับการจ้องมองไปยังการต่อสู้ของพวกเขาทั้งสองคนหลงยู่หยินนางดึงศักยภาพของสายเลือดมังกรออกมาอย่างเต็มที่ ไม่ว่าจะเป็นความเร็วของการโจมตีหรือความแข็งแรงทุกอย่างล้วนมากกว่าก่อนหน้านั้นเสียอีก ทุก ๆ การโจมตีมันช่างรุนแรงและแม่นยำ

***………ปังงงง...........***

หลงยู่หยินเน้นโจมตีไปที่หน้าอกของเนี้ยหลี่ เนี้ยหลี่ได้เอาแขนทั้งสองข้างกันไว้ อย่างไรก็ตามด้วยพลังการโจมตีที่รุนแรงนี้ส่งผลให้เนี้ยหลี่กระเด็นไปหลาย 10ก้าว แต่ทว่าหลงยูหยินยังคงไม่หยุดโจมตีนางกระโดดขึ้นตามและโจมตีเนี้ยหลี่อย่างต่อเนื่องการโจมตีของนางเปรียบดั่งพายุโหมกระหน่ำ

กู่เป่ยขมวดคิ้วแต่เขาเองก็ไม่ได้กังวลใจอะไรเกี่ยวกับเนี้ยหลี่ "หลงยู่หยินนางช่างเป็นผู้หญิงที่มุ่งมั่นเกี่ยวกับการต่อสู้ในเส้นทางชีวิตของนางเสียจิงๆ" เขาเตรียมพร้อมจะกระโดดไปช่วยเนี้ยหลี่ทุกเมื่อ หากพบว่าหลงยู่หยินเจตนาจะฆ่าเนี้ยหลี่ ตอนนี้นั้นเขาเองยังไม่ต้องการเปิดเผยระดับพลังของเขา เนี้ยหลี่หลบหลีกการโจมตีดั่งพายุของหลงยู่หยิน ในใจของเขาต่างเต็มไปด้วยความโกรธที่ไม่มีที่สิ้นสุดเขาอดทนกับมันเรื่อย ๆ และเรื่อย ๆ  แต่ทว่าหลงยู่หยินก็ไม่มีท่าทีจะหยุดมัน

"ในเมื่อเป็นเช่นนี้ อย่าหาว่าข้าหยาบคายล่ะ" ตาของเนี้ยหลี่เกิดประกายขึ้น"หากนี่เป็นความต้องการของเจ้า ข้าจะสอนบทเรียนให้เจ้าเอง"เนี้ยหลี่นั้นเขาไม่ได้มีความกลัวเกรงกับบุคคลที่มีพลังระดับเดียวกับเขา หลงยู่หยินส่งพลังไปยังขาของนางและเตะออกไป เมื่อมันจะมาถึงตัวเนี้ยหลี่ ทันใดนั้นเขาก็หลบมันพร้อมกับเกิดภาพลวงตาขึ้น"อะไรกัน"หลงยู่หยินมั่นใจว่าเมื่อกี้นี้นางเตะโดนเนี้ยหลี่แน่ ๆ แต่แล้วจู่ ๆ ทำไมภาพเขามันก็เบลอ ๆและตัวเนี้ยหลี่ก็หายไป

ต่อมาเนี้ยหลี่ปรากฎตัวขึ้นข้างขวาของหลงยู่หยินพร้อมกับจับขานางไว้ด้วยมือข้างหนึ่งและจับต้นขาด้วยมืออีกข้างหนึ่ง เขายกนางขึ้นไปบนอากาศจากนั้นก็โยนนางลงพื้นอย่างไร้ความปราณี (Power Bomb)

***………ตูม……….***

เกิดหลุมขนาดใหญ่ปรากฎขึ้นในห้องฝึกฝนทันทีหลงยู่หยินรู้สึกมึนงงจากการตกกระแทกลงพื้น อย่างไรก็ตามก่อนที่นางจะตอบโต้ เนี้ยหลี่ก็ยกนางไปบนอากาศอีกครั้งแล้วโยนนางลงมายังอีกส่วนของสนามฝึก

***…….ตูม ....... ตูม ......... ตูม........***

เนี้ยหลี่ทำแบบนี้กับนางไปเรื่อยๆจนดูเหมือนว่าตัวนางนั้นเป็นกระสอบทราย หลังจากที่โยนแบบนี้ไปหลายๆรอบแล้วเขาก็เริ่มเน้นที่จะโจมตีต่อนางมันช่างแตกต่างกันเสียจิงๆ การโจมตีดั่งพายุที่รวดเร็วของหลงยู่หยินมันเต็มไปด้วยข้อบกพร่อง แต่สำหรับการโจมตีของเนี้ยหลี่นั้นเต็มไปด้วยประสิทธิภาพ เขาคำนวนเอาไว้แล้วว่าหลงยู่หยินไม่สามารถป้องกันการโจมตีของเขาได้

หลงยู่หยินตกมาบนพื้นครั้งแล้วครั้งเล่า อย่างไรก็ตามด้วยเหตุที่นางมีสายเลือดมังกรมันส่งผลให้นางมีร่างกายที่แข็งแรง ถึงแม้ว่าเนี้ยหลี่จะโจมตีนางอย่างไรก็ตามนางก็ได้รับความเสียหายเพียงเล็กน้อยเมื่อเนี้ยหลี่ได้เริ่มโจมตีนางหลงยู่หยินกลับพบว่ามันช่างยากเย็นที่จะตอบโต้กลับไปทุกๆคนล้วนรู้สึกมึนงง

หลังจากหลงยู่หยินนางได้จุดประกายในสายเลือดมังกร มันน่าจะส่งผลให้นางช่วงชิงความได้เปรียบมา แต่ทว่าการโจมตีของเนี้ยหลี่มันไม่เผยให้เห็นวิธีที่จะโต้กลับได้เลย เนี้ยหลี่นั้นเขาควบคุมข้อบกพร่องได้ ดังนั้นเขาจึงเป็นผู้ชนะ มิหนำซ้ำการโจมตีของเขามันยังทำให้ไม่สามารถป้องกันได้หลงยู่หยินไม่สามารถโต้กลับได้เลยแม้แต่น้อย

ทุกคนที่มองดู มันช่างเหมือนการกระทำที่ทรงอานุภาพและป่าเถื่อนยิ่งนัก หลงยู่หยินถูกโจมตีไปถึงจุดที่นางไม่สามารถตีโต้กลับมาได้แล้วนี่มันคืออะไร....ไม่มีใครเลยที่สามารถหาคำมาอธิบายกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้

***………ปังงง.............***

หลงยู่หยินนางตกมาบนพื้น แม้ว่าการโจมตีของเนี้ยหลี่จะไม่สามารถเจาะร่างกายมังกรของนางได้ แต่มันก็ส่งผลให้เกิดความเสียหายหนัก กระดูกทั้งหมดของนางแทบจะแหลกสลายกลายเป็นผง นางมึนงงและจ้องมองไปข้างบน นางพยายามคิดว่าทำไมนางถึงอ่อนแอกว่าเนี้ยหลี่ในแง่ของการแข่งขันครั้งนี้ นางได้พ่ายแพ้เนี้ยหลี่อย่างหมดรูปความรู้สึกพ่ายแพ้ค่อยๆไหลซึมเข้าไปในหัวใจของนางและทำให้น้ำตาจากดวงตาทั้งสองข้างเริ่มไหลริน

นางใช้เวลาหลายปีในการที่จะเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด ทั้งการฝึกฝนอย่างบ้าคลั่ง และการเทิดทูนความแข็งแรง วันนี้ความภาคภูมิใจในความแข็งแกร่งนั้นได้หายไปหมดสิ้น ทันใดนั้นนางรู้สึกอยากร้องไห้ดังนั้นมันกลายเป็นว่าการฝึกฝนอย่างหนักและความภาคภูมิใจของนางล้วนกลายเป็นอากาศที่ว่างเปล่า"สวรรค์และโลกนี้ช่างกว้างใหญ่และยังมีผู้เชี่ยวชาญอีกนับไม่ถ้วนที่แข็งแกร่งกว่าพวกเขา กับความอหังการและหยิ่งผยองของเจ้า หลงยู่หยิน วันนี้ข้าได้สอนบทเรียนเล็กๆน้อยๆให้กับเจ้า จงเก็บมันไว้ในสมองของเจ้า แม้ว่าวันนี้ข้าจะไม่ได้ลงมือเอง แต่สักวันใครบางคนก็จะมาสอนบทเรียนนี้ให้แก่เจ้า" เมื่อพูดจบเนี้ยหลี่ก็หันหลังกลับและเดินออกจากสนามฝึกฝนออกไป

หลงยู่หยินลุกขึ้นนั่ง เอามือเช็ดน้ำตาบนหน้าและกัดริมฝีปาก"คนเราจะต้องทำตามคำสัญญาเมื่อพ่ายแพ้ จากที่ข้าเคยพูดไว้ หลังจากนี้เป็นต้นไปไม่ว่าเจ้าจะขออะไรจากข้า ข้าจะไม่แสดงความไม่พอใจอีกเป็นครั้งที่สอง"เนี้ยหลี่หยุดเดินและพูดว่า"อยู่ให้ห่างจากข้าไว้ยิ่งไกลยิ่งดี"หลังพูดจบเนี้ยหลี่ก็เดินออกไป

ขณะที่เนี้ยหลี่เดินจากไปไกล น้ำตาของหลงยู่หยินก็ได้ไหลออกมาจนนางเห็นเขาเบลอๆ เนี้ยหลี่นั้นไม่ได้ใส่ใจอะไรกับนางเลย ในสายตาของเขานั้นนางมีค่าน้อยกว่าฝุ่นเสียอีก มันเป็นเรื่องที่น่าตลกนางนั้นเป็นเด็กผู้หญิงที่น่าภาคภูมิใจแต่ทว่าในสายตาของเนี้ยหลี่นางนั้นไม่มีค่าอะไรเลย

จบตอน

แปลไทยโดย

Aun Watcharain

Komsan Luangsupapun

https://www.facebook.com/groups/200491286989237/permalink/232616300443402/