บทที่ 289 - เผชิญหน้า!

บทที่ 289 - เผชิญหน้า!

หลงยู่หยินมุ่งเป้าเตะติดต่อกันสามครั้งติด ทำให้ความแข็งแกร่งและพลังของนางลดลงและเผยให้เห็นถึงจุดอ่อน คนเราเมื่อใช้การเตะพวกเขาจะออกแรงผ่านน่องขาและปลายเท้า เนื่องจากคนส่วนใหญ่มักจะฝึกฝนทุกส่วนของร่างกายซึ่งเป็นเรื่องยากมากที่จะถูกโจมตีสวนกลับที่ตำแหน่งนี้ดังนั้นโคนขาด้านในจึงเป็นจุดอ่อนอย่างมาก

เนี้ยหลี่เพียงแค่ชกเบาๆ ไปที่โคนขาของหลงยู่หยินแต่ทำให้เหมือนเกิดกระแสไฟฟ้าวิ่งผ่านไปทั่วร่าง เป็นผลให้หลงยู่หยินสูญเสียการควบคุมร่างกายตัวเองและตกลงมาบนพื้น แม้ว่ามันจะเป็นเพียงการชกเบาๆ แต่พลังของมันก็กระทบโดยตรงต่อร่างกายของนาง

หลงยู่หยินส่งเสียงครางในขณะที่นางตกลงไปบนพื้นพร้อมใบหน้าที่ดูเจ็บปวดของนาง อาการปวดและชามาจากโคนขาด้านในของนางทำให้นางไม่สามารถที่จะยืนขึ้นมาได้ นางรู้สึกอับอายที่เนี้ยหลี่ชกถูกนาง แต่นางก็แปลกใจมากว่าเนี้ยหลี่ผู้ซึ่งมีความแข็งแกร่งน้อยกว่านางนั้นสามารถโจมตีนางได้และทำไมนางถึงได้รับความเสียหายมากจากหมัดที่เบาเช่นนั้น? นางครอบครองสายเลือดมังกร! หมัดคนธรรมดาจะไม่สามารถทำนางให้เกิดความเสียหายใด ๆ ได้! อย่างไรก็ตามความแข็งแกร่งของเนี้ยหลี่ได้ถูกพิสูจน์แล้ว ซึ่งจิตวิญญาณการต่อสู้ของนางถูกเผาไหม้มากขึ้น นางคือหลงยู่หยิน! นางจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด!ทันทีที่นางร่วงลงพื้นไป นางก็ได้ลุกขึ้นยืนอีกครั้งและเตะสบัดไปยังเนี้ยหลี่

เนี้ยหลี่รู้สึกว่าหลงยู่หยินได้ใช้พลังเพิ่มมากขึ้นและมีความโกรธแค้นผสมอยู่ด้วย ผู้หญิงคนนี้นี่จริงๆ เลย ไม่ได้รู้ว่าเมื่อไหร่ควรที่จะหยุด! นางคิดว่าเขาไม่สามารถทำร้ายนางได้เพียงเพราะเขาไม่มีความรุนแรงในการโจมตีหรือ?

ตอนนี้เกือบทุกคนได้หันมาสนใจการต่อสู้ของเนี้ยหลี่และหลงยู่หยินซึ่งหลงยู่หยินเป็นคนที่มีสายเลือดมังกร! คนทั้งหมดที่มองดูแต่เดิมคิดว่า เนี้ยหลี่จะถูกโจมตีอยู่ฝ่ายเดียว อย่างไรก็ตามในการต่อสู้ครั้งนี้เนี้ยหลี่มีเล่ห์เหลี่ยมในการโจมตีมากกว่า ซึ่งดูเหมือนว่าหลงยู่หยินจะได้รับความเสียหายมาก จากที่เห็นนี้เป็นสิ่งที่น่าตกใจมากเกินไปแล้ว!

ลืมความพ่ายแพ้ของหลงยู่หยินบนกระดานวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ไปได้เลย หญิงสาวผู้นี้เป็นคนที่มีความแข็งแกร่งในเรื่องความแข็งแรงทางกายภาพมากที่สุด แต่เนี้ยหลี่ก็ยังแข็งแกร่งกว่านางในแง่ที่ว่าอีกหรือ? ความสามารถของเขาข้ามเส้นเขตแดนของสวรรค์ไปแล้ว?ยังคงมีโอกาสให้คนอื่นๆ ได้แข่งขันอีกหรือ?

อย่างไรก็ตามผู้อาวุโสฉีมู่ได้เห็นว่าร่างกายของเนี้ยหลี่นั้นด้อยกว่าหลงยู่หยินอย่างไรนั้นเนี้ยหลี่ก็ได้ใช้วิถีแห่งเต๋าในการโจมตีหลงยู่หยิน เนี้ยหลี่รู้หลักวิธีการใช้พลังอย่างมีประสิทธิภาพเพื่อให้ตัวเองบรรลุผลโดยใช้หลัก'อ่อนสยบแข็ง!

การโจมตีของหลงยู่หยินรวดเร็วมากและกดดันเนี้ยหลี่อย่างหนัก ซึ่งหลังจากที่นางเรียนรู้วิธีการป้องกันจากหลักแห่งเต๋าได้ นางก็ปรับตัวและได้รับการโจมตีจากเนี้ยหลี่น้อยลง หลงยู่หยินโจมตีอย่างต่อเนื่องด้วยความเร็วจนมองตามแทบไม่ทัน ตาของเนี้ยหลี่หรี่ลงเล็กน้อยในขณะที่เขาถอยห่างออกมาโดยที่ไม่ต้องกระทำการใดๆ จนกระทั่งหลงยู่หยินเตรียมเปลี่ยนรูปแบบการจู่โจมทันใดนั้นเนี้ยหลี่ก็เคลื่อนตัวไปด้านขวามือและคว้าขาของหลงยู่หยินไว้ นางพยายามที่จะดึงขากลับแต่นางก็ช้าเกินไปและถูกเนี้ยหลี่จับเอาไว้ ทำให้ไม่สามารถที่จะดึงขาออกมาได้

"ปล่อยข้า!" หลงยู่หยินกล่าวด้วยความลำบากใจ "ไม่งั้นอย่ามาว่าข้า ถ้าหากข้าโจมตีเจ้าอย่างรุนแรงนะ!"

ตั้งแต่รู้ว่ามันเป็นเพียงการซ้อมต่อสู้ หลงยู่หยินจึงยังไม่ได้ใช้พลังของสายเลือดมังกร เดิมทีนางคิดว่านางสามารถเอาชนะเนี้ยหลี่โดยไม่ต้องใช้พลังของสายเลือดมังกรแต่ความแข็งแกร่งของเขามีมากกว่าที่นางได้จินตนาการเอาไว้ ในตอนนี้ขาของนางถูกเขาจับเอาไว้ได้ นางรู้สึกถึงความพ่ายแพ้เล็กน้อย ซึ่งเขากำลังจับขาของนางอยู่

"ให้ปล่อยเจ้า? ทำไมข้าต้องทำด้วย? ไหนเจ้าเคยบอกว่าเจ้าแข็งแกร่งมากไม่ใช่หรือ? " ความโกรธของเนี้ยหลี่ยังไม่ได้ลดลงเลย ไม่เพียงแต่เขายังไม่ปล่อยนางเท่านั้น เขายังจับขาของหลงยู่หยินยกสูงขึ้น

"ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ! ไม่งั้นอย่าหาว่าข้าไม่เตือน! "ขายาวของหลงยู่หยินถูกยกขึ้นสูงจนมันเกือบจะสัมผัสกับหน้าอกของนาง บังคับให้นางกระโดดถอยหลังออกไป หัวใจของนางหวั่นไหวด้วยความรู้สึกอับอาย เมื่อทุกคนมองไปที่หลงยู่หยินจะเห็นใบหน้าของนางดูซีดจางลง

"หลงยู่หยินเจ้าคิดว่าสายเลือดมังกรของเจ้ามันแข็งแกร่งมากใช่ไหม? มันก็แค่พอใช้ได้! วิชาการต่อสู้ที่เจ้ามีล่ะ?ทำไมเจ้าไม่ใช้พวกมันทั้งหมดออกมาและแสดงให้ข้าเห็นถึงความสามารถทั้งหมดที่เจ้ามี! "เนี้ยหลี่ใช้มือข้างขวาของเขาจับสะกดจุดและยังจับไปที่จุดอ่อนของนางเอาไว้ด้วย นางไม่สามารถกระโดดเพื่อถอยหลังออกไปได้เลย หลงยู่หยินพยายามถอยห่างออกจากเนี้ยหลี่เพราะนางได้อยู่ใกล้กับเนี้ยหลี่มากเกินไปแล้ว ใบหน้าของหลงยู่หยินดูซีดลงและนางได้กัดริมฝีปากของนาง เมื่อนางได้ยินที่เนี้ยหลี่พูด นางพยายามที่จะดึงขาของนางกลับมาอีกครั้งแต่ไม่สามารถทำได้

หลังจากได้ต่อสู้อย่างยาวนานกับหลงยู่หยินไม่ได้ทำให้เนี้ยหลี่รู้สึกใจอ่อนเลยจากชีวิตของเขาก่อนหน้านี้เขาก็ตระหนักดีถึงนิสัยของนางเช่นเดียวกันกับก่อนหน้านี้เมื่อเนี้ยหลี่ได้ออกมาจากพื้นที่ฝึกซ้อมของสนามวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ หลงยู่หยินก็ได้ส่งคนจากตระกูลของนางมาจัดการกับเขาผู้หญิงดั่งเช่นหลงยู่หยินจะต้องเจอตาต่อตาฟันต่อฟันเขาจะเอาชนะนางอย่างเด็ดขาดและทำให้นางตกอยู่ในความหวาดกลัว วิธีการที่เขาใช้นั้นจะทำให้นางไม่สามารถเป็นภัยคุกคามต่ออาจารย์ของเขาอีกต่อไป แน่นอนว่าเนี้ยหลี่จะไม่ใจอ่อนเมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรู เขาจะทำให้หลงยู่หยินรู้สึกกลัวและนางจะไม่กล้าที่จะหาเรื่องใครอีกต่อไป!

เนี้ยหลี่ขยับใบหน้าของเขาไปใกล้หูของหลงยู่หยินและหัวเราะอย่างเย็นชา "เจ้าเป็นเพียงขยะที่รู้จักแต่ใช้แต่อิทธิพลของตระกูล ถ้าไม่มีตระกูลคุ้มหัวเจ้าก็ไม่เหลืออะไรเลย! สายเลือดมังกรหรือ? มันเป็นเรื่องตลกมากถ้าเจ้าคิดว่าเจ้าเป็นคนสำคัญ! "

ดวงตาของหลงยู่หยินเต็มไปด้วยน้ำตา เนี้ยหลี่ว่านางต่อหน้าผู้คนจำนวนมาก นางมองไปที่เขาและคิดว่านางไม่เคยรู้สึกถึงอัปยศมากขนาดนี้มาก่อน

"เนี้ยหลี่ เจ้ามากเกินไปแล้วนะ!" หลงยู่หยินระเบิดพลังออกมาทันที ด้วยพลังที่แข็งแกร่งนางยกขาอีกข้างขึ้นและรัดลงบนคอของเนี้ยหลี่นาง พลิกตัว360องศา ของนางทำให้นางอ้อมมาล็อคคอด้านหลังของเนี้ยหลี่

ทำให้เนี้ยหลี่ถึงกับหงายหลังลงมากองอยู่บนพื้น

เนี้ยหลี่ไม่คิดว่าหลวงยู่หยินจะสามารถเรียกพลังออกมาได้อีก

เขาตั้งใจจะหลุดออกจากการถูกขาของนางรัดไว้

แต่มันก้อสายเกินไป

ทางเดียวที่เหลือคือโต้กลับ!

ปั้งงงงงงงงงงงงง!!

เนี้ยหลี่ยตกลงมากระแทกกับพื้นอย่างจัง และคอของเข้าก้อยังคงอยู่ในวงขาอันเรียวงามของนาง เขาจึงผลิกตัวเข้าหานางและคว้าคอของหลงยู่หยินไว้

พวกเขาทั้งสองได้อยู่ในตำแหน่งที่แปลกมาก

ขาทั้งสองของหลงยู่หยินรัดคอของเนี้ยหลี่เอาไว้ เมื่อมองไปจะเห็นได้ว่า

หน้าของเนี้ยหลี่แนบสัมผัสกับเรือนร่างของหลงอยู่หยิน

และลำคอของนางก้อถูกจับด้วยมือของเนี้ยหลี่  คนอื่นๆ มองแล้วมันเป็นการแลกเปลี่ยนที่โง่มาก

หลู่เปียวและกู่เป่ยก็ตะลึงเช่นกัน พวกเขาสองคนกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย? มันไม่ช่ายย พวกเขาตั้งใจจะทำอะไรกานนน ......ผู้หญิงคนอื่น ๆ ในห้องกรีดร้องอย่างเขินอายด้วยใบหน้าที่เป็นสีแดง เนี้ยหลี่และหลงอยู่หยินกำลังอยู่ในท่าที่ชวนให้คิดลึกจริงๆ ...

เนี้ยหลี่พูดอย่างเย็นชาพร้อมกับเพิ่มแรงในมือขวาของเขาอย่างช้า ๆ เพื่อออกแรงบีบคอของหลงยู่หยิน"ปล่อยข้าซะ มิเช่นนั้นข้าจะฆ่าเจ้า!"

ใบหน้าของหลงยู่หยินอ่อนลงเล็กน้อยแต่นางก็ไม่ยอมแพ้ นางยังคงจ้องมองเนี้ยหลี่พร้อมทั้งน้ำตาที่เอ่อล้นมาจากดวงตาของนาง "ข้าจะพาเจ้าไปกับข้าด้วย!"

เนี้ยหลี่คำรามและสาปแช่งอย่างเย็นชาว่า "เจ้าเสียสติไปแล้ว! ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้! "เขาเกลียดหลงยู่หยินที่ชอบมารังควาญเขา ถึงเขาจะไม่ได้ใส่ใจในความแค้นของชาติก่อนแล้ว แต่ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้ได้มายุ่งกับเขาอีกครั้งและยังสร้างปัญหาให้กับเขาอีกมากมาย ทำให้เขาค่อนข้างโกรธ

เนี้ยหลี่รู้สึกว่าเริ่มหายใจไม่ออกเพราะถูกหลงยู่หยินรัดเอาไว้ด้วยต้นขาของนางทำให้เขาต้องบีบคอนางแรงขึ้น"ปล่อยซะ!" เนี้ยหลี่คำราม เขาไม่ได้อยากจะตายพร้อมหญิงเสียสติผู้นี้ นอกจากนี้เขายังไม่สามารถฆ่าหลงยู่หยินได้ในตอนนี้ เพราะตอนนี้เขายังอ่อนแอเกินกว่าที่จะเผชิญหน้ากับตระกูลตราประทับมังกร

ใบหน้าของหลงยู่หยินซีดลงขณะที่นางไอหนักขึ้น ในที่สุดนางก็ลดความโกรธลงและเริ่มที่จะลดแรงระหว่างขาของนาง "เจ้าต้องปล่อยมือของเจ้าก่อน!" เนี้ยหลี่เอามือซ้ายของเขาตีก้นหลงยู่หยินด้วยเสียงดังฟังชัด "ถ้าเจ้าไม่ยอมปล่อยก็อย่ามาหาว่าข้าหยาบคายล่ะกัน!"

หลงยู่หยินหยุดชั่วขณะนางรู้สึกเจ็บปวดที่ด้านหลังของนาง ใบหน้าของนางเปลี่ยนเป็นสีแดงและแผดเสียงลั่นออกมา "เนี้ยหลี่ เจ้ากล้าที่จะฉีกหน้าข้า!"

"ฉีกหน้าเจ้า? ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้ ถ้าเจ้าไม่ปล่อย เจ้าสามารถเชื่อได้เลยว่าข้าจะฉีกเสื้อผ้าของเจ้าออกเป็นชิ้นๆ และให้ทุกคนได้ดูของดี?! "เนี้ยหลี่คำรามอย่างเย็นชา

"เจ้า... " เสียงสั่นของหลงยู่หยินเมื่อได้ยินคำพูดที่เย็นชาจากเนี้ยหลี่ นางกลัวถ้าหากว่าเนี้ยหลี่ได้ทำมันจริงๆ มันจะทำให้นางไม่กล้าพบหน้ากับคนอื่นๆ อีกได้เลยในชีวิตนี้ นางอาจจะฆ่าตัวตายถ้าเขาจะทำอย่างนั้นกับนาง ในที่สุดนางก็ได้คลายขาของนางที่รัดรอบคอเนี้ยหลี่ไว้และปล่อยให้เขาไป เนี้ยหลี่ได้ดึงมือของเขาออกและไอออกมาเบาๆ นอกจากนี้เขายังไม่ต้องการที่จะเสียเวลามายุ่งเกี่ยวกับนางอีก

ขณะที่เนี้ยหลี่ปล่อยมือของเขาออกจากหลงยู่หยินจู่ ๆ นางก็กระโดดเตะเข้าใส่หน้าอกของเขา ซึ่งเนี้ยหลี่ไม่ทันที่จะป้องกันลูกเตะที่ถูกเตะมายังเขาได้และแรงเตะได้ส่งเขากระเด็นไปกระแทกเกราะป้องกันอย่างแรง เนี้ยหลี่ได้รู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือดที่อยู่ในลำคอและเกือบจะกระอักเ​​ลือดออกมา เนี้ยหลี่ไม่คิดว่าหลงยู่หยินจะลอบกัดเขา!

"เจ้าสมควรโดนแล้ว!" ดวงตาของหลงยู่หยินยังเต็มไปด้วยคราบน้ำตานางได้รับความอับอายจากเนี้ยหลี่ต่อหน้าผู้คนจำนวนมากนางเกลียดเขามากที่สุด

พลังและเลือดได้โหมกระหน่ำในร่างกายของเนี้ยหลี่ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นไปมองที่หลงยู่หยินการแสดงออกของเขาดูเหมือนน้ำแข็งที่ไร้อารมณ์โดยสิ้นเชิง อันที่จริงเขาไม่ควรทำเล่นๆ กับคนอย่างหลงยู่หยิน! เมื่อคิดว่าไม่มีอะไร ก็จะถูกผู้หญิงเอาคืนกลับอย่างรุนแรง!

หัวใจของหลงยู่หยินสั่นกลัวเมื่อนางเห็นว่าท่าทางของเนี้ยหลี่เป็นดั่งเหมือนก้อนน้ำแข็งและมองนางเหมือนซากศพ นางรู้แล้วว่านางคิดผิดที่เตะเขาเมื่อเขาได้ปล่อยตัวนางอย่างไรก็ตามเนี้ยหลี่ได้รังแกนางก่อนแล้วทำไมนางจะเอาคืนบ้างไม่ได้? หลงยู่หยินกำหมัดของนางแน่นทั้งเรื่องที่เกิดขึ้นในพื้นที่ฝึกฝนของสนามวิญญาณศักดิ์สิทธิ์และเรื่องในวันนี้เป็นความอับอายอย่างที่สุดในชีวิตของนาง!แต่ก็ดูเหมือนตอนนี้นางได้เอาคืนทั้งหมดแล้ว!

เนี้ยหลี่จับหน้าอกของเขาในขณะที่เขาลุกขึ้นยืนและมีประกายภายในดวงตาของเขา เกราะป้องกันได้ถูกยกเลิก เนี้ยหลี่เดินผ่านหลงยู่หยินและไม่ได้มองไปที่นางเลย เนี้ยหลี่เดินตรงไปหาหลู่เปียวและกู่เป่ยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เนี้ยหลี่ไม่เหลือความสนใจใดๆ กับหลงยู่หยินอีกแล้ว!

หลงยู่หยินเปิดปากของนาง นางอยากจะพูดอะไรบางอย่างกับเนี้ยหลี่ แต่ในท้ายที่สุดนางก็ได้แต่กลืนคำพูดของนางกลับลงไป นางไม่รู้ว่าทำไมแต่นางรู้สึกกลัวกับสิ่งที่เนี้ยหลี่แสดงออกมา

จบตอน

แปลไทยโดย Komsan Luangsupapun

https://www.facebook.com/groups/200491286989237/permalink/232616230443409/