บทที่ 277 - อาจารย์

บทที่ 277 - อาจารย์

ภายในสนามวิญญาณศักดิ์สิทธิ์

สถานที่แห่งนี้ถูกล้อมรอบไปด้วยภูเขาและเต็มไปด้วยเสียงขับขานของนกนานาพันธุ์ และกลิ่นหอมของดอกไม้กลายเป็นภูมิทัศน์ที่งดงาม

ที่นี่เป็นศูนย์กลางของสนามวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ ในแต่ละแท่นบูชาของทั้งสี่ด้านเป็นขั้นบันไดที่นำไปสู่ด้านบน และด้านบนยังมีแท่นบูชาแบบเปิดกว้าง ระหว่างขั้นบันไดหลายๆขั้น มีคนนั่งบ่มเพาะพลัง แต่ไม่มีใครสามารถก้าวเท้าไปบนยอดแท่นบูชาฯ

เซียวหยู อธิบายขณะที่เขาเดินไปในทิศทางที่แท่นบูชา "ภายในจิตวิญญาณดินแดนลิขิตสวรรค์ ผู้เชี่ยวชาญระดับลิขิตสวรรค์ สามารถได้รับผลประโยชน์ที่ดีต่อการบ่มเพาะพลังของพวกเขา มีทั้งหมด 199 ขั้น ความสามารถของแต่ละบุคคลขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่ง ในการสื่อสารระหว่างสวรรค์และปฐพี ยิ่งแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ก็จะสามารถเข้าใกล้จุดสูงสุดของแท่นบูชา ในทางตรงกันข้ามถ้าความสามารถของแต่ละบุคคลในการสื่อสารระหว่างสวรรค์และปฐพีอ่อนแอแล้ว พวกเขาจะไม่สามารถที่จะไปแม้กระทั่งขั้นแรก หากพวกเขาพยายามจะต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส"

ทุกขั้นบันได เป็นระยะทางห่างไกลราวกับเดินทางไปสู่สรวงสวรรค์ชั้นดาวดึง โดยเฉพาะการเอาชนะความทุกข์ทรมานในแต่ละขั้นบันได

ทันใดนั้นกลุ่มของเซียวหยู ก็มาถึง

"ไม่ใช่ว่าเซียวหยูมีรากจิตวิญญาณสวรรค์ระดับ 7 หรอกรึ?"

"ข้าได้ยินว่าเขาหยุดอยู่กับขั้นที่ 5 จริงหรือไม่?

"ใช่มันเป็นความจริงที่ว่าเขาหยุดอยู่ที่ขั้นที่ 5!"

นักเรียนหลายคนกำลังหัวเราะเยาะเบาๆ

แต่เซียวหยูหาได้ให้ความสนใจกับนักเรียนเหล่านั้นไม่ เขาชินแล้วที่จะถูกหัวเราะเยาะจากคนอื่น ๆ เขาเป็นกังวลเกี่ยวกับตัวเองมากกว่าและไม่มีความจำเป็นต้องสนใจเกี่ยวกับมุมมองของคนอื่น ๆ

เซียวหยู มองที่สหายของเขาและกล่าวว่า "เนี้ยหลี่ หลู่เปียว ข้าจะขึ้นไปบ่มเพาะพลังในขั้นของข้า!"

เขามุ่งหน้าไปยังระหว่างขั้น แรก ขั้นที่สอง ...

ในขั้นที่ห้า เขาเกิดความประหลาดใจผ่านสายตาเซี่ยวหยู ในอดีตที่ผ่านมาเวลาที่เขามาถึงขั้นที่ห้าทุกที เขาจะรู้สึกกดดันหนักมาก และการเคลื่อนไหวยาก แต่ครั้งนี้เขาไปถึงขั้นที่ห้าเขาก็ยังคงรู้สึกราวกับว่าเป็นเพียงการยกน้ำหนักเบาๆ

เขากำลังจะขึ้นไปที่ขั้นที่หก ...

"เป็นไปไม่ได้ เซียวหยู ขึ้นไปขั้นที่หก? "

นักเรียนคนอื่น ๆ มองที่เซียวหยูด้วยความประหลาดใจ ในอดีตที่ผ่านมาเซียวหยู มาถึงขั้นที่ห้าและก็หยุดอยู่ที่นั่น แต่วันนี้เขากลับสามารถที่จะขึ้นมาขั้นที่หกได้ พวกเขาตะลึงเพียงเล็กน้อย

พวกเขามองดูเซียวหยู ขึ้นไปทีละขั้นๆ ในอดีตที่ผ่านมาขั้นที่สูงที่ไม่สามารถเข้าถึงได้ แต่ในขณะนี้กับเซียวหยูมองเป็นเรื่องที่แสนง่ายดาย

นักเรียนหลายคนที่นั่งบ่มเพาะพลังรอบขั้นที่สามสิบ, มองดูเซียวหยู เข้ามาและทันทีก็รู้สึกหงุดหงิดและไม่สบายใจ ทำไมการสื่อสารกับสวรรค์และปฐพีของเซียวหยูจู่ ๆ ก็เพิ่มขึ้นถึงระดับดังกล่าวได้ การพัฒนานี้ พวกเขาพากันตกใจอย่างเป็นอย่างมาก

เซียวหยู เหลือบมองไปที่นักเรียนเหล่านั้นและเดินผ่านพวกเขาไปยังขั้นต่อไป

นักเรียนที่ตะลึงในขณะที่เฝ้าดูเซียวหยู และห่างไกลออกไปเรื่อยๆ ขณะที่พวกเขาคิดว่าก่อนหน้านี้ยังเยาะเย้ยเซียวหยูอยู่เลย และตอนนี้พวกเขารู้สึกว่าเศร้าใจ ในขณะที่พวกเขาเห็นเป็นเพียงเรื่องตลก! แต่เซียวหยูไม่ได้สนใจพวกเขาเลย!

เนี้ยหลี่และหลู่เปียว ตั้งเท้าของพวกเขาบนบันไดของขั้นแรก

เนี้ยหลี่วางเท้าลงบนขั้นแรก เขารู้สึกว่าพลังงานที่น่าเกรงขามคุกคามต่อเขาและขอบเขตวิญญาณของเขาเพิ่มขึ้น นีต้องจิตวิญญาณที่พิเศษแน่นอน

เนี้ยหลี่ ในขณะที่เขาเดินขึ้น ได้รับรู้และกลมกลืนกับพลังงานที่ละเอียดนี้ ในระหว่างทางของเขาขึ้นมานี้ เขาตระหนักว่าความแข็งแกร่งของเขาเป็นเหมือนเพียงหยดน้ำในทะเลกว้างใหญ่ ของทางจิตวิญญาณ

เนี้ยหลี่และหลู่เปียว ขึ้นอย่างช้า ๆ ทีละขั้น

นอกสนามวิญญาณศักดิ์สิทธิ์

ความวุ่นวายเกิดขึ้นทันที เมื่อชื่อใหม่ปรากฎใน กระดานวิญญาณศักดิ์สิทธิ์อันดับที่ 200

"มันเป็น เซียวหยู! เซียวหยู ขึ้นไปด้านบน อันดับ200! "

เมื่อกลุ่มต่าง ๆ ได้รับรู้ถึงข่าวนี้ทุกคนก็ต้องประหลาดใจอย่างเต็มที่

นี่เป็นครั้งแรกที่เซียวหยู มาอยู่ในอันดับ 200 ในอดีตที่ผ่านมาไม่ว่ากี่ครั้งที่เขาพยายาม ชื่อของเขาไม่เคยแสดงขึ้นในกระดานวิญญาณศักดิ์สิทธิ์

"มันเป็นไม่ได้ ?!" ใบหน้าฮวาหลิงสลดใจ ในขณะที่เขาจ้องที่ชื่อเซียวหยูในกระดานวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ ออร่าของเจตนาฆ่าฟันประกายผ่านดวงตาของเขา ความจริงที่ว่าชื่อเซียวหยู ปรากฏในกระดานวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ทำให้เขารู้สึกกดดันมาก

ฮวาหลิงและคนของเขาจ้องมองมาที่กระดานวิญญาณศักดิ์สิทธิ์

เหยียนเฮ่า ได้เข้ามาที่หลัง ฮวาหลิงชำเลืองมองไปรอบ ๆ พื้นที่ เพื่อหา หวังหยิง เขาจ้องมองไปที่กระดานวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ เมื่อเขาเห็นชื่อเซียวหยูในกระดานวิญญาณศักดิ์สิทธิ์

"เซียวหยู เจ้าสวะนั้นมันอยู่อันดับ 200 ของกระดานวิญญาณศักดิ์สิทธิ์? มันเกิดขึ้นได้ยังไง? "

เหยียนเฮ่า ในขณะที่เขารู้สึกร่องรอยของความผิดปกติ ในอดีตที่ผ่านมาเซียวหยู สามารถก้าวไปมาบนขั้นล่างของสนามวิญญาณศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น เหตุใดตอนนี้ถึงอันดับ 200 จะต้องมีอย่างใดอย่างหนึ่งเกิดขึ้นในขั้นที่ 50 ความแตกต่างระหว่างอดีตและตอนนี้มีมากเกินไป

นี่มันอาจจะ...

ไม่ใช่ว่าเซียวหยู จะถึงระดับลิขิตสวรรค์รึ?

เช่นเดียวกับทุกคนก็ยังคงตกตะลึง ชื่อที่เซียวหยูมีอันดับ 200 เขาเริ่มที่จะเลื่อนอันดับในกระดานวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ จากอันดับ 200 กว่าจะถึงขั้น199 อันดับของเขาคงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

ความสนใจของทุกคนต่างจ้องมาที่กระดานวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ การจัดอันดับของเซียวหยูเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง

"เป็นไปไม่ได้? เซียวหยู อยู่อันดับที่ 160! "

เป็นไปไม่ได้ !!! มันแซงข้าไปแล้ว ?! " เหยียนเฮ่า โกรธ ในสายตาของเขา เซียวหยูเป็นแค่ขยะ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ขยะแล้ว

ในขณะที่ภายในสนามวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ เซียวหยูยังคงปรับตัวสูงขึ้นอย่างช้า ๆ และมีความมั่นใจ แม้เขาจะประหลาดใจในความสามารถของเขาในการสื่อสารกับสวรรค์และปฐพี แต่ไม่ได้รู้สึกกดดันใด ๆ เลย

เซียวหยูได้รับการฝึก[เทคนิคหมื่นมังกรคำราม] เมื่อเขาอยู่ในระดับเซียน การบ่มเพาะพลังของเขาได้ถูกระงับไว้; แต่ช่วงเวลาที่ประสบความสำเร็จและก้าวเข้าสู่ดินแดนลิขิตสวรรค์ และ[เทคนิคหมื่นมังกรคำราม] ได้ถูกเผยออกมาก ขอบเขตวิญญาณอันน่ากลัวที่สุดและ การบ่มเพาะพลังที่รวดเร็วมากของ เซียวหยู

มันเป็นไปไม่ได้ที่จะก้าวง่ายๆ สำหรับคนธรรมดา!

เนี้ยหลี่และหลู่เปียวที่ตามอยู่เบื้องหลัง เนี้ยลี่มองไปที่เซียวหยูจากด้านหลัง เซียวหยูได้ไปถึงขั้นที่ 90 ในขณะที่พวกเขาพึงถึงขั้นที่ 30

ทันใดนั้น เนี้ยหลี่จู่ ๆ ก็สังเกตเห็นสาวสวยอายุประมาณ16-17 นั่งบ่มเพาะพลังอยู่บนขั้น130 นางเป็นคนที่สวยงามและสวมชุดผ้าไหมแสงสีฟ้ากับเสื้อคลุมผ้ามัสลินสีขาวไหล่ของนางที่แพร่กระจายออกมาบนพื้นดินเหมือนแสงจันทร์ ผ่านเสื้อคลุมผ้ามัสลินนี้บางหนึ่งสามารถมองเห็นเส้นที่สง่างามของคอของนางและกระดูกไหปลาร้าที่สมบูรณ์แบบของนาง

ผมของนางถูกมัดด้วยริบบิ้นสีชมพูและกิ๊บผีเสื้อและนางแต่งหน้าอย่างสวยงาม ผิวบนแก้มของนางนุ่มและสวยงามเหมือนกลีบดอกไม้ ภายใต้แสงสลัวของจิตวิญญาณทั้งร่างกายของนางส่องแสงเหมือนหิมะอย่างชัดเจน

ความงามนี้เปรียบเสมือนนางฟ้าเทพธิดา แม้สวรรค์และพิภพเทียบแล้วยังหมองคล้ำ

ความงามนี้แม้จะอธิบายได้ว่า 'แม้นกและสัตว์ป่ายังจับใจ'

ดวงตาของนางปิดในขณะที่นางบ่มเพาะพลัง ในรูปแบบของบ่มเพาะพลังอย่างลึกลับเหมือนดั่งนางฟ้าที่กำลังหลับไหล ด้วยลักษณะที่เป็นประกายของนาง แม้คนอื่น ๆ ก็ไม่กล้าที่เข้าใกล้นางนางได้

ไม่ว่าใครก็ตาม ที่เห็นนางกลับให้ความรู้สึกละอายใจและด้อยกว่าเมื่อเทียบกับนาง

ในขั้นที่ไม่ห่างไกลจากหลายๆคน ที่จ้องมองมาที่นางจากระยะไกล ไม่มีใครกล้าที่จะเข้าใกล้นาง หรือบางทีอาจจะเป็นเพราะว่า ไม่มีใครสามารถที่จะยืนเคียงบ่าเคียงไหล่กับนางได้

"โอ้วแม่เจ้า ! สวยอะไรอย่างนี้" หลู่เปียวตกตะลึงในความงานในขณะ ที่เขาจ้องมองและพึมพำ ในหมู่สาว ๆ ที่เขาเห็นมามีเพียงเอียจืออวิ้นและเซี่ยวหนิงเอ๋อเท่านั้น ที่สามารถเทียบกับนาง

อย่างไรก็ตามในขณะที่แสงจากบ่อจิตวิญญาณส่องมายังตัวของนางเหมือนนางฟ้าที่กำลังลงไปในดินแดนของมนุษย์ แม้ว่าเอียจืออวิ้นและเซี่ยวหนิงเอ๋อ จะด้อยกว่าเล็กน้อยเมื่อเทียบกับนาง

เนี้ยหลี่จ้องมองมาที่นางคนนี้ในอาการงุนงง และระลึกความทรงจำในอดีตที่เกิดขึ้นในใจของเขา

เมื่อพวกเขาพบกันในชีวิตก่อนหน้านี้ เนี้ยหลี่ได้รับความเดือดร้อนบาดเจ็บหนักและสลบอยู่ริมแม่น้ำ นางเป็นคนเดียวที่ช่วยชีวิตเขาไว้ นางเหมือนไม่เต็มใจที่จะบอกชื่อที่แท้จริงของนาง ให้กับเนี้ยหลี่ นางบอกว่ามันมันจะดีกว่านี้ถ้าเรารู้จักกันแค่นี้ ถ้าวันหนึ่งผ่านไปมันจะดีกว่านี้สำหรับเขาที่ไม่รู้ตัวตนของนาง เพื่อที่เขาจะได้ลืมนางอย่างง่ายดาย

กลับมาตอนนี้นางปรากฏตัวเป็นวัยรุ่น แต่เนี้ยหลี่ก็ตระหนักดีว่านางเหมือนจะมีชีวิตอยู่แล้วเป็นเวลานาน

"ข้าไม่รู้ว่าเจ้าเป็นใคร แต่ตอนนี้เจ้ากำลังได้รับบาดเจ็บสาหัส ทำไมเจ้าไม่ยอมให้ข้าเป็นอาจารย์ของเจ้าละ และข้าจะได้พาเจ้าไปที่นิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์? ที่นั่นข้าสามารถสอนเทคนิคการบ่มเพาะพลังให้เจ้าได้. " รอยยิ้มอ่อนโยนของหญิงสาวอันอ่อนโยนดั่งสายลมฤดูใบไม้ผลิ

นิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์

"เจ้าอย่าได้บ่มเพาะพลังเช่นนี้ หากเจ้าต้องการที่จะสื่อสารกับสวรรค์และปฐพี อันดับแรกเจ้าอย่าใส่ความเกลียดชังในหัวใจของเจ้า! เจ้าจะต้องมีคุณงามความดีเหมือนดั่งน้ำที่ค่อยเคลื่อนไหวอย่างไม่หยุดนิ่ง ถ้าหัวใจเจ้าสื่อสารกับสวรรค์และปฐพีแล้ว จะเข้าถึงมากยิ่งขึ้น "

เนี้ยหลี่ไม่สามารถเข้าใจความหมายของ ‘คุณงามความดีเป็นดั่งน้ำที่ไม่ไหวติง’

เขาไม่เข้าใจความหมายที่อาจารย์ของเขาพูดถึง

เขาเป็นเพียงแค่คนธรรมดาที่อยู่ในโลกที่มีการแข่งขันและการหลอกลวง เขาไม่สามารถที่จะละวางมันได้

“เจ้าลูกศิษย์เอ๋ย แม้ว่าเจ้าจะต่อต้าน แต่เจ้าก็ไม่สามารถโค่นมันลงได้?”

“แต่อาจารย์ คนอื่นเค้าเรียกท่านว่าปีศาจ นั่นคือต้นกำเนิดทุกอย่าง เค้าบอกว่าตัวท่านมันมีเลือดของตระกูลปีศาจ”

“ไม่”

“แล้วจะทำอย่างไรกับสิ่งที่ผู้อื่นพูดเจ้าจะสามารถทำอย่างไรได้”

“ไม่มีปัญหาอาจารย์ อย่าทิ้งข้าไว้คนเดียว “

กลื่นอายของนางเริ่มอ่อนแอลง "เนี้ยหลี่ ที่ข้าได้พูดก่อนหน้านี้ ข้าได้คำนวณเกี่ยวกับชะตากรรมของข้า เกี่ยวกับ[เทคนิควาสนาศักดิ์สิทธิ์] การตายของอาจารย์นั้นไม่เกี่ยวข้องกับพวกเขาเลย สัญญากับข้าได้ไหม อย่าได้แก้แค้นกับพวกเขา ถ้าเจ้ามีความเกลียดชังแล้ว มันเป็นตัวควบคุมเจ้า ยิ่งเจ้ามีความแค้นมากเท่าใดเจ้าก็ยิ่งสูญเสียการควบคุมมากเท่านั้น เจ้าจำต้องเข้าถึง ‘คุณงามความดีเป็นดั่งน้ำที่ไม่ไหวติง’

ไม่จริง! เนี้ยหลี่เจ็บปวดหัวใจอย่างมาก ในขณะที่เขาจ้องมองนางค่อย ๆ หลับตาของนางและจากไปภายในอ้อมแขนของเขา

อาจารย์ของเขาเคยเป็นเสมือนทางสำหรับเขาในดินแดนซากมังกร แต่ตอนนี้นางจากไปอย่างเงียบ ๆ และกลายเป็นสายลมที่ไม่มีตัวตน

เนี้ยหลี่ปฏิบัติตามคำขอสุดท้ายของอาจารย์ ของเขาและไม่ได้แก้แค้นและฆ่าคนเหล่านั้น ในขณะเดียวกันเขาเป็นผู้ครอบครองคนสุดท้ายของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ อย่างไรก็ตามการตายของนางได้ทิ้งความเสียใจลึกลงไปในหัวใจของเขา

หลังจากนั้น เนี้ยหลี่ก็ไม่สามารถที่จะไปถึง ‘คุณงามความดีเป็นดั่งน้ำที่ไม่ไหวติง’ เขาไม่สามารถที่จะเป็นเหมือนอาจารย์ของเขา และห่างไกลออกจากจากกิจทางโลก

ในชีวิตนี้ตาของเนี้ยหลี่ที่เต็มไปด้วยน้ำตาเมื่อเห็นนางอีกครั้ง

"เนี้ยหลี่มีอะไรผิดปกติกับเจ้ารึ?" หลู่เปียวมองที่ เนี้ยหลี่ ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา? ทำไมเขาถึงร้องไห้?

เนี้ยหลี่ส่ายหัว ไม่มีอะไรหรอกม ความทรงจำเหล่านั้นเป็นเหมือนคลื่นยักษ์บดบังจินตนาการของเขา

จบตอน

V.1 : https://www.facebook.com/groups/200491286989237/permalink/230783280626704/

แปลไทยโดย

Tum Oo Mmr

V.2 : https://www.facebook.com/groups/200491286989237/permalink/230784113959954/

แปลไทยโดย

Wimut Pintong‎