บทที่ 300 - เคารพ

บทที่ 300 - เคารพ

หลงยู่หยินยืนอยู่ตรงนั้นสักพัก ก่อนที่เดินต่อไปอย่างเงียบ ๆ ไปยังบ้านของหยิงเยว้หรู คำพูดของเนี้ยหลี่ยังดังก้องอยู่ภายในจิตใจของนาง ชะตากรรมของหยิงเยว้หรูอยู่ในกำมือของหลงยู่หยิน จริง ๆ แล้วนางอยากให้หยิงเหว้หรูตายจริง ๆ นะหรือ?

นางคิดถึงคำถามนี้อยู่ตลอดเวลา หยิงเยว้หรูคือศิษย์พี่ของนาง สำหรับเรื่องราวเกี่ยวกับอาจารย์ของพวกเขา หลงยู่หยินรู้สึกว่ามันต้องมีอะไรที่อยู่เบื้องหลังอย่างแน่นอน

เหมือนกับที่เนี้ยหลี่ได้พูดไว้ “หยิงเยว้หรูเป็นคนที่ทำร้ายตัวเองมากกว่าทำร้ายผู้อื่น”

เนี้ยหลี่กลับมาที่ลานฝึกของเซียวหยู

เซียวหยูเห็นเขาแล้วถามว่า “เนี้ยหลี่ เจ้าไปไหนมา”

เนี้ยหลี่ยิ้ม “ข้าไปพบเพื่อนเก่ามาหน่ะ”

“เพื่อนเก่า” เซียวหยูค่อนข้างงง เนี้ยหลี่เพิ่งเข้ามาในสถาบันจิตวิญญาณแห่งฟ้าได้ไม่นาน จะมีเพื่อนเก่าได้ยังไง?

เนี้ยหลี่ไม่ได้ให้คำอธิบายแก่เซียวหยู เขามองผ่านเซียวหยูไป เห็นหวังหยิง และทักทายนางทันที “มาแล้วเหรอ”

“เนี้ยหลี่ สวัสดี” หวังหยิงเผยรอยยิ้มที่น่ารักของนางทันที ที่นางคว้าแขนของเซียวหยูด้วยสองมือ เหมือนกับลูกนกที่น่ารักและกำพร้าพ่อแม่

เนี้ยหลี่ยิ้มอย่างมีเลศนัย และกล่าวขึ้นว่า “ในเมื่อเจ้ากำลังยุ่งอยู่ งั้นข้าจะกลับไปบ่มเพาะพลัง”

เซียวหยูอายหน้าแดง “เนี้ยหลี่ เจ้าอย่าได้เข้าใจผิด”

เนี้ยหลี่หัวเราะขณะที่เขาโบกมือลา “เข้าใจผิด เจ้าพูดด้วยความสัตย์จริงใช่ไหม” เขากระพริบตาให้หวังหยิง แล้วกลับไปที่ห้องของเขา”

หวังหยิงหน้าแดงเล็กน้อย แต่นางก็ยังจับมือเซียวหยูไว้ ไม่ยอมปล่อย เซียวหยูดูหมดหวังและหดหู่

เมื่อเนี้ยหลี่เข้ามาในห้อง เขาเห็นเทพธิดายู่เหยียน ลอยอยู่บนอากาศในขณะที่นางทำการบ่มเพาะพลัง แต่สิ่งที่เขาประหลาดใจจริง ๆ ก็คือร่างกายของนางถูกห่อหุ้มด้วยเปลวเพลิงสีทอง เปลวเพลิงเหล่านี้ยังคงเผาพลาญอย่างต่อเนื่อง อุณหภูมิห้องเพิ่มสูงขึ้นในระดับที่น่ากลัว พลังงานที่ทรงอานุภาพปั่นป่วนไปทั่วทั้งห้อง

เนี้ยหลี่คิดว่า ยู่เหยียนคงไปถึงระดับลิขิตสวรรค์ก่อนเขาแล้ว นอกจากนี้ ระดับลิขิตสวรรค์ของนางดูเหมือนจะแตกต่างจากคนธรรมดาเล็กน้อย ดังนั้น เนี้ยหลี่ไม่รู้ว่านางจะแข็งแกร่งขนาดไหน เขาก็ไม่รู้จะเปรียบเทียบยังไงดี

เปลวเพลิงสีทองดูเหมือนจะละลายอากาศ

เมื่อเขาเห็นยู่เหยียนอยู่ระหว่างการบ่มเพาะพลัง เขาจะไม่ไปขัดขวางนาง เขามองลงมาและเห็นจินตันนอนหลับ ขดตัวอยู่ที่มุม กิจวัตรประจำวันของมัน มีเพียง กินและนอน กินและนอน สิ่งที่ทำให้เนี้ยหลี่ประหลาดใจจริง ๆ ก็คือ มันจะหลับนานมากหลังจากกินอิ่ม ทุกครั้งที่มันตื่นขึ้นมามันจะแข็งแกร่งขึ้น

เจ้าเด็กคนนี้เริ่มแข็งแกร่งขึ้นด้วยความเร็วที่น่ากลัว

ผ่านทางอาณาเขตจิตวิญญาณของเขา เนี้ยหลี่รู้สึกได้ว่า หลู่เปียวนั้นกำลังจะก้าวเข้าสู่ระดับลิขิตสวรรค์ หลังจากที่เขาดูดซับหินจิตวิญญาณมากมาย แต่เนี้ยหลี่ยังไม่สามารถก้าวผ่านประตูนั้นได้

โดยปกติแล้วหลังจากดูดซับพลังสวรรค์จากหินมากเท่าไหร่ การบ่มเพาะพลังของเขาจะต้องเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่พลังสวรรค์ที่เขาดูดซับมานั้น กลับถูกดูดไปโดยเถาวัลย์ที่อยู่ภายในขอบเขตวิญญาณของเขา ซึ่งเหลือไว้ให้เขาไม่มากนัก

สิ่งเดียวที่เขาทำได้ก็คือการบ่มเพาะพลังด้วยสมาธิ

เวลาไหลผ่านไป

แม้ว่านักเรียนชุดใหม่ จะทำให้เกิดคลื่นภายในสถาบัน แต่ความตื่นเต้นนั้นก็ได้จบลงอย่างรวดเร็ว ทั้งหมดเพราะ การบ่มเพาะพลังนั้นสำคัญที่สุด

หลังจากได้รับคำเตือนจาก หลี่ชิงหยุน ฮวาหลิงก็มีความยับยั้งชั่งใจมากขึ้น และหมกตัวเองอยู่กับการบ่มเพาะพลัง

มู่หลงหยู่ทำหน้าบูดบึ้ง แม้เขาจะได้ทำสถิติใหม่ในซากปรักหักพังที่น่ากลัว มันไม่เคยอยู่ในใจของเขาเลย หลังจากเนี้ยหลี่หลบหนีเงื้อมมือของเขาไปได้ เนี้ยหลี่เลือกที่จะออกจากซากปรักหักพังที่น่ากลัว ไม่ได้ทำการล่าต่อไป แม้เขาต้องการสร้างปัญหาให้กับเนี้ยหลี่มากกว่านี้ เขามีโอกาสไม่มากที่จะทำอย่างนั้น

คนอื่น ๆ ก็อยู่อย่างสงบ พวกเขามุ่งเน้นไปที่การบ่มเพาะพลังของตัวเอง

หนึ่งวันผ่านไป กา...กา...กา...

เนี้ยหลี่ได้ใช้หินจิตวิญญาณ หนึ่งถึงสองร้อยก้อนต่อวันสำหรับการบ่มเพาะพลังของเขา อย่างไรก็ตามหินจิตวิญญาณที่อยู่ภายในแหวนมิติของเขาก็ไม่ได้ลดลงเลย นั้นก็เพราะว่าเนี้ยหลี่ยังคงหลอมรวมจิตอสูรที่มีอัตราการเจริญเติบโตระดับพระเจ้าอยู่ทุกวัน เขาให้กู่เป่ยช่วยขายพวกมัน หรือเขาขายพวกมันให้กับหลี่ชิงหยุนโดยตรง นอกจากนี้ยังมีส่วนหนึ่งถูกขายไปในตลาด

ปริมาณของหินจิตวิญญาณภายในแหวนมิติยังคงเพิ่มขึ้นในระดับที่น่าตกใจ เนี้ยหลี่ยังคงซื้อจิตอสูรสายเหลือดมังกรเพิ่มขึ้นด้วยจำนวนที่มหาศาล ซึ่งทั้งหมดนั้นมีอัตราการเจริญเติบโตในระดับธรรมดา

เนี้ยหลี่ได้ขายจิตอสูรที่มีอัตราการเจริญเติบโตระดับพระเจ้าไปมากมาย หลี่ชิงหยุนนับถือเขามาก หลี่ชิงหยุนไม่รู้ว่าเนี้ยหลี่ไปได้จิตอสูรที่มีอัตราการเจริญเติบโตระดับพระเจ้ามาจากไหน เขาก็ไม่เคยถามหาคำตอบนั้น ทั้งหมดถูกปกปิดเป็นความลับ ซึ่งไม่มีประโยชน์ที่จะถามหามัน ในทางตรงกันข้ามมันจะทำลายความสัมพันธ์ของธุรกิจของพวกเขา

ฮูหยงถูกข่มขู่เล็กน้อยโดยเนี้ยหลี่ ผู้ซึ่งสนิทกับกู่เป่ยและหลี่ชิงหยุน

วันนี้เป็นบทเรียนของผู้อาวุโสฉีมู่ เป็นอีกครั้งหนึ่งสำหรับหัวข้อการฝึกทางร่างกาย

ทุกคนได้หันหน้าไปมองยังเนี้ยหลี่และหลงยู่หยิน ในบทเรียนก่อนหน้านี้ของพวกเขา เนี้ยหลี่และหลงยู่หยินได้มีการต่อสู้กัน พวกเขาทั้งสองจะไม่สู้กันอีกใช่ไหม?

หลงยู่หยินลังเลสักพักและหยุดเดิน แต่ในที่สุดนางก็ก้าวเข้าไปหาเนี้ยหลี่ด้วยใบหน้าที่แดง และถามด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวนว่า “ข้าขอฝึกกับเจ้าได้ไหม”

ชุดของนางทำให้นางดูหน้ากลัวและกล้าหาญ นอกเหนือไปจากความงามของนาง ภาพของนางในอดีต ที่ล้มเด็กคนอื่น ๆ ในชั้น ลักษณะนิสัยที่ดุร้ายของหลงยู่หยินได้กันตัวนางเองออกจากคนอื่น แต่ตอนนี้ความจริงที่ว่า หลงยู่หยินได้พูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวนนั้นทำให้ขากรรไกรของผู้คนที่ยืนมองดูอยู่นั้นเกือบหลุดออกจากเบ้า

หลงยู่หยินที่ดุอย่างกับเสือที่พวกเขารู้จัก คือเด็กผู้หญิงคนนี้จริง ๆ นะหรือ?

นักเรียนคนอื่น ๆ , แม้กระทั่งหลู่เปียว และกู่เป่ย ต่างก็พูดไม่ออก

หลู่เปียวขยี้ตา “หรือว่าข้ายังไม่ตื่น นี่ข้าต้องฝันไปอย่างแน่นอน”

เนี้ยหลี่ช่วยไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเมื่อเห็นหลงยู่หยินมีความกังวลใจ “แน่นอน” เขาตอบ

ทุก ๆ คน ตะลึงในปฎิกิริยานี้ สมองของพวกเขาไม่สามารถสั่งการได้  เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้น?

เนี้ยหลี่ยังเพิ่งบอกให้หลงยู่หยินอยู่ห่างเท่าที่จะทำได้อยู่ไม่ใช่หรือ?

การเปลี่ยนแปลงนี้เร็วเกินไป มันเกิดขึ้นในช่วงเวลาสั้น ๆ มันต้องมีเรื่องราวบางอย่างซ่อนอยู่เบื้องหลังอย่างแน่นอน

“ข้าได้กลิ่นที่ผิดศีลธรรม  เนี้ยหลี่  เจ้าไม่ได้ทำบางอย่างลับหลัง เทพธิดาอวิ้นเอ๋อ และ หนิงเอ๋อ ใช่ไหม” หลู่เพียวสอบปากคำเนี้ยหลี่

แม้แต่ผู้อาวุโสฉีมู่ก็มึนงง พวกเขาทั้งสองยังสู้กันแทบเป็นแทบตายในครั้งที่แล้ว ทำไมถึงดีกันเร็วนัก ยังไงก็ตาม มันเป็นเรื่องดีสำหรับเขา เขาไม่ต้องการให้มีความขัดแย้งระหว่างนักเรียนของพวกเขา แม้มันจะเป็นเรื่องที่ปกติสำหรับ อัจฉริยะที่หัวรั้น แม้เขาก็ไม่สามารถหยุดพวกนั้นทั้งหมดได้หากพวกเขาต้องการที่จะทำเช่นนั้น

การฝึกซ้อมเริ่มต้นขึ้น และทุกคนก็ต่อสู้อยู่กับคู่ของตัวเอง

หลงยู่หยินค่อย ๆ กลับมาทำสีหน้าที่จริงจัง นางกระโจนและเหวี่ยงโซ่โจมตีไปยังเนี้ยหลี่

“เจ้าอาจโจมตีระยะไกล แต่มันมีข้อเสียมาก เจ้าช้าเกินไป” เนี้ยหลี่กล่าว เขาหลบการโจมตีและหันตัวกลับไปแล้วชกเข้าไปสามหมัด หนึ่งหมัดที่น่อง อีกหมัดที่ต้นขาด้านใน และหมัดสุดท้ายที่ท้อง  ทั้งสามหมัดล้วนก่อให้เกิดความเสียหาย

หลงยู่หยินหันหน้ามา หน้าของนางซีดเล็กน้อย ในขณะที่นางถูกโจมตีในช่วงที่เขาโต้กลับ นางรู้สึกมึนงงหลังจากถูกโจมตีทั้งสามครั้ง และหัวใจสั่นสะท้าน มันกลับกลายเป็นว่าเนี้ยหลี่แข็งแกร่งกว่านาง ก่อนหน้านี้ เขาสามารถจัดการนางได้ง่าย ๆ

ความจริงแล้ว เนี้ยหลี่อ่อนแอกว่าหลงยู่หยินมาก นั่นก็เพราะหลงยู่หยินนั้นมีสายเลือดมังกร อย่างไรก็ตาม เนี้ยหลี่นั้นมีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งในศิลปะการต่อสู้แบบเต๋า ซึ่งหลงยู่หยินนั้นไม่สามารถเทียบได้

การแสดงออกของหลงยู่หยินค่อย ๆ เปลี่ยนไปเป็นความเคาพ ในขณะที่นางคิดทบทวน คำแนะนำของเนี้ยหลี่ และคิดอย่างรอบคอบก่อนที่นางจะโจมตีเนี้ยหลี่

เสียงเนี้ยหลี่เข้มงวดและเคร่งขรึม “นี่  นี่  และนั่น  ปฎิกิริยาตอบสนองของเจ้าช้าเกินไป และมุมในการโจมตีก็ไม่ถูกต้อง นั่นมันผิด”

ครั้งแล้วครั้งเหล่า  หลงยู่หยินถูกตีให้ลงไปนอนบนพื้น แต่นางก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น และนางพร้อมทุกครั้งที่นางลุกขึ้นมา แม้ว่าเนี้ยหลี่จะเข้มงวด นางรู้สึกได้ว่าเทคนิคการต่อสู้ของนางนั้นได้รับการพัฒนา อย่างต่อเนื่องภายใต้การแนะนำของเขา วิธีการสอนของเขาดีกว่าอาจารย์คนอื่น ๆ

นักเรียนที่เหลือต่างแลกเปลี่ยนมุมมองกัน เมื่อพวกเขาเห็นหลงยู่หยินแสดงสีหน้าที่ตื่นเต้นและค่อนข้างบ้าคลั่ง ผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ ๆ

ผู้อาวุโสฉีมู่ เมื่อเห็นการต่อสู้ของพวกเขาก็รู้สึกตะลึง และความละอายใจแสดงให้เห็นบนในหน้าของเขา เขารู้สึกเหมือนว่าเขาไม่สามารถมองใครในดวงตาได้อีกแล้ว

แม้ว่าเขาไม่ได้มีความเข้าใจในความแข็งแกร่งทางร่างกายมาก เทียบไม่ได้กับเนี้ยหลี่ ในฐานะผู้ที่ให้คำปรึกษาแล้ว เขารู้สึกว่าเขาไม่มีอะไรที่จะสอนเนี้ยหลี่ ในส่วนของการต่อสู้กันทางร่างกาย

เขาจะแกล้งทำเป็นไม่รู้ เมื่อนักเรียนคนอื่น ๆ ไม่สังเกตุเห็นมัน

ในใจของหลงยู่หยินเต็มไปด้วยความเคารพที่มีต่อเนี้ยหลี่ ทุก ๆ การโจมตีของนางดูเหมือนจะสมบูรณ์ขึ้น ข้อบกพร่องนั้นถูกเติมเต็มด้วยเนี้ยหลี่ เขาได้ให้คำแนะนำเชิงลึกแก่นาง นางเรียนรู้ได้เร็วมากผ่านการต่อสู้ระหว่างพวกเขา นางรู้สึกว่าเขานั้นได้บรรลุการบ่มเพาะพลังขั้นสูงแล้ว จึงทำให้มองนางได้อย่างทะลุปลุโปรง

ในหัวใจของนางยังแอบสลดใจ เนี้ยหลี่เป็นศิษย์ของหยิงเยว้หรู ถ้าเป็นแบบนั้น หยิงเยว้หรูก็มีพลังอำนาจมากกว่าที่นางคิด?

นางยังคงซึมซับคำสอนของเนี้ยหลี่เหมือนกับฟองน้ำ นางรู้สึกว่าเนี้ยหลี่เป็นเพียงคนเดียวที่สามารถดึงความแข็งแกร่งของนางออกมาได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด

เนี้ยหลี่ตระหนักว่า ผู้หญิงคนนี้สามารถสอนสั่งได้ ตั้งแต่ที่นางยังเป็นเด็ก ไม่มีใครที่สอนนางได้อย่างถูกต้อง ส่งผลให้ถูกนิสัยที่ไม่ดีครอบงำนาง แต่นางจะเคารพคนที่แข็งแกร่งกว่านาง แม้ว่าจะมีคนอื่นอีก เช่น มู่หลงหยู่ แต่ถ้ามีสิ่งที่ทำให้หลงยู่หยินเป็นกังวล นั้นก็เพราะเรื่องของอายุ อย่างไรก็ตาม เนี้ยหลี่อายุเท่ากับนางและสามารถเอาชนะนางได้ในด้านความแข็งแกร่งทางร่างกาย นั้นคือเหตุผลที่นางยอมรับเขา

เนี้ยหลี่ได้ตำหนินาง นางยังคงทนฟังและเงียบต่อไป นางกลายเป็นคนที่ที่มีความเคารพต่อเนี้ยหลี่เหมือนกับศิษย์ที่มีความขยันและมีความเคารพต่อคำสอนของอาจารย์

นักเรียนคนอื่น ๆ อึ้งพูดไม่ออก พวกเขาคิดไม่ออกว่า เนี้ยหลี่ใช้วิธีไหนที่ทำให้แม่เสือสาวนี้เชื่อง เวลาที่หลงยู่หยินจัดการกับคนอื่น ๆ นางจะกระหายเลือดและทรมาณพวกเขา แต่นางมีความเชื่องอย่างกับแกะเมื่ออยู่ต่อหน้าเนี้ยหลี่

ไม่นาน บทเรียนก็จบลง

จบตอน

แปลไทยโดย

Nattapon Deesoi

https://www.facebook.com/groups/200491286989237/permalink/232755433762822/