(นิยายแปลจีน) พงศาวดารภูตเทพ(Tales of Demons and Gods)(妖神记): บทที่ 282

วันอังคารที่ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2559

บทที่ 282 - ใครกันแน่ที่เป็นขยะ

หลงยู่หยินรู้สึกถึงสายตาโลมเลียของเนี้ยหลี่ จับจ้องมายังเรือนร่างของนาง ราวกับมองทะลุเห็นสภาพเปลือยเปล่า ซึ่งเหตุการณ์เหล่านี้ทำให้ผู้คนที่อยู่รอบบริเวณถึงกับตลึงงัน

พวกเขาคาดไม่ถึงเลยว่า เนี้ยหลี่จะกล้าหยาบคายใส่หลงยู่หยิน

ทั้ง ๆ ที่พวกเขานั้นแม้แต่สบตาตรง ๆ ยังไม่กล้าแม้แต่จะคิด เนี้ยหลี่มันเป็นคนเช่นใดกันแน่

การกระทำทั้งหมดของเนี้ยหลี่อยู่ในระยะสายตาของเซียวหยูแทบจะทุกเวลา ในตอนนี้เขาอดไม่ได้ที่เป็นจะกังวล การที่เด็กหนุ่มจะต้องเผชิญหน้ากับหลงยู่หยิน นับว่าเขาคิดไม่ถึงแม้แต่น้อย ทำไมเนี้ยหลี่ถึงได้กล้าท้าทายหลงยู่หยิน แล้วทำไมเนี้ยหลี่ถึงได้โกรธราวกับนางทำเรื่องที่ไม่สามารถอภัยให้ได้ ก่อนหน้านี้เนี้ยหลี่ก็สามารถอดทนต่อคำยั่วยุได้ดี ทว่าตอนนี้ทำไมเขาถึงอดทนไม่ได้เหมือนอย่างที่เคยเป็น เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้เช่นไร เซียวหยูได้แต่เก็บคำถามนี้ไว้ในใจ

ในขณะนั้นเอง หลู่เปียว ได้ส่งนิ้วโป้งให้แก่เนี้ยหลี่ เนื่องจากการที่เด็กหนุ่มนั้นสามารถลูบคมผู้หญิงที่ยโสโอหังเช่นหลงยู่หยิน ที่คิดว่าไม่มีใครในรุ่นเดียวกันจะก้าวข้ามตัวนางที่เป็นอันดับหนึ่งไปได้

เมื่อหลงยู่หยินเห็นสายตาที่เนี้ยหลี่จ้องมองอย่างเหยียดหยาม นางรู้สึกโกรธแค้นเป็นอย่างมาก ในช่วงชีวิตตั้งแต่ได้เกิดมา ไม่มีผู้ใดกล้าทำเช่นนี้กับนางมาก่อน ความรู้สึกราวกับเข็มเสียดแทงนี้ปรากฏขึ้นในใจ ริมฝีปากสีกุหลาบเม้มเข้าหากันเพื่อระงับสติอารมณ์ที่แตกกระเจิง พร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดว่า “เจ้าคนต่ำช้า ถ้ายังไม่หยุด ข้าจะควักลูกตาเน่าๆนั่นของเจ้าออกมา”

เนี้ยหลี่แสยะยิ้ม ก่อนจะตอกกลับไปด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “หึ! อย่าประเมินค่าตัวเองสูงไปนัก คนอย่างเจ้าต่อให้แก้ผ้าเปลือยเปล่ามายืนต่อหน้า ข้าก็หาได้สนใจไม่! ถึงเจ้าจะงดงาม แต่จิตใจของเจ้ามันต่ำช้ายังไงล่ะ!!!”

ที่เนี้ยหลี่กล่าววาจารุนแรงไปเช่นนั้นเพราะเขานึกถึง การกระทำของหลงยู่หยินที่มีต่ออาจารย์ของเขาในชาติที่แล้ว แม้ว่าอาจารย์จะบอกว่าให้เลิกแล้วต่อกัน แต่มันก็ยากที่จะลืม

เมื่อหลงยู่หยินได้ยินถ้อยคำที่รุนแรงของเนี้ยหลี่ นางได้แต่กำหมัดแน่น รังสีฆ่าฟังแผ่ออกมาเป็นละลอกคลื่น เจ้ากล้าดูถูกข้าเช่นนี้ อย่าหวังเลยว่าจะได้มีชีวิตอยู่ หญิงสาวได้แต่คิดในใจอย่างเคียดแค้น หากตอนนี้นางไม่ได้อยู่ในสถาบันจิตวิญญาณแห่งฟ้า นางจะไม่ลังเลที่จะปลิดชีพเนี้ยหลี่เลย

ในระหว่างนั้นสายตาเย็นชาประดุจน้ำแข็งของเนี้ยหลี่จับจ้องไปทางหลงยู่หยิน เขาจะทำให้นางได้รู้รสชาติเองว่าเขานั้นเหนือล้ำกว่านางแค่ไหน ไอ้นิสัยเหยียดหยามมองไม่เห็นหัวใคร เขาจะปราบผยศมันเอง ภายใต้แรงกดดัน เนี้ยหลี่ก้าวเท้าออกไปอย่างมั่นคง แสงเรืองรองปรากฏที่ฝ่าเท้าของเนี้ยหลี่ หลงยู่หยินได้แต่มองการกระทำของเด็กหนุ่ม นางไม่สามารถหาเหตุผลได้ว่า ทำไมถึงรู้สึกไม่ชอบหน้าเนี้ยหลี่ หรืออาจเป็นเพราะพรสวรรค์ของเขานั้นมีมากกว่า หรืออาจจะเป็นเพราะนางรู้สึกไม่ถูกชะตากับเขาตั้งแต่แรก ใช่มันต้องเป็นอย่างนั้นแน่ ซึ่งเมื่อแน่ใจในความคิดแล้วนั้น พลันเลือดในกายได้สูบฉีดไปทั่วร่าง พร้อมกับกล่าวกับกล่าวออกไปว่า หากวันนี้เจ้าไม่สามารถชนะข้าได้ เจ้าจะต้องตายด้วยน้ำมือข้า”

เนี้ยหลี่ได้ยินดังนั้นจึงกล่าวสวนกลับไปว่า “จงดูให้ดีก่อนว่าข้าจะชนะเจ้าและเหนือกว่าเจ้าเช่นไร” เมื่อกล่าวจบ เนี้ยหลี่พึมพำเคล็ดวิชา [เทคนิคเทพวิถีฟ้า] ซึ่งผลของมันทำให้พลังวิญญาณเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

ตู้มม!!

เกิดการระเบิดขึ้นของพลังสวรรค์ที่ใต้ฝ่าเท้าของเนี้ยหลี่ พลังของมันราวกับบดขยี้ปฐพีก็มิปาน สีหน้าของผู้คนบริเวณรอบสนามแปรเปลี่ยนไปเป็นความหวาดกลัว

เซียวหยูและหลู่เปียว จ้องมองไปที่เนี้ยหลี่ด้วยความรู้สึกยากจะคาดเดา ส่วนบรรดาผู้ที่ชมอยู่ล้อมรอบบังเกิดสีหน้าหวาดกลัวขึ้น ในใจของพวกมันได้แต่ร่ำร้องว่า เนี้ยหลี่คนนั้นยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า ในขณะนั้นอาภรณ์ของเนี้ยหลี่โบกสะบัดไปมา ท่าทางของเขาราวกับเทพเจ้าจุติลงมาจากสรวงสวรรค์ ขุมพลังอันเข้มแข็งของเนี้ยหลี่ทำให้หลงยู่หยินถึงกับใจหล่นวูบ นางทำได้เพียงแค่สงสัยเท่านั้น

ไม่ทันได้ใช้เวลาคิดเนี้ยหลี่ค่อยๆก้าวขึ้นมาอย่างช้าๆ ขั้นที่ 126 ขั้นที่ 127 ซึ่งแต่ละก้าวของเขาพลังสวรรค์ได้แผ่ออกมาจนหญิงสามารถสัมผัสได้ถึงแรงกดดันอันมหาศาล นางกำลังคิดว่าเนี้ยหลี่สามารถปลดปล่อยพลังระดับนี้มาได้เช่นไร ทั้งๆที่ยังไม่ถึงขั้นลิขิตสวรรค์ ไม่เพียงเท่านั้นนางยังสัมผัสได้อีกว่าพลังสวรรค์ของเด็กหนุ่มมีความหนาแน่นเหมือนกับมันจะปะทุอยู่ตลอดเวลา ใช้เวลาไม่นานเนี้ยหลี่ได้ก้าวมาถึงขั้นที่ 128 ขั้นที่ 129 จนกระทั่งหยุดที่ขั้นที่ 130 บัดนี้เนี้ยหลี่ได้ก้าวมาอยู่ในระดับเดียวกับหลงยูหยินเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เด็กหนุ่มหันไปที่นางพลางแค่นยิ้มอย่างเย็นช้า ฮึ!

นัยน์ตาที่เคยดุดันถึงกับเบิกกว้างด้วยความตกใจ เนี้ยหลี่ยังไม่หยุดอยู่แค่นั้นเขาก้าวขึ้นสู่ชั้นที่ 131 อย่างมั่นคง หญิงสาวแหงนหน้ามองเนี้ยหลี่ นางคิดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนที่มีความสามารถเหนือล้ำมากกว่านาง มันเป็นไปไม่ได้ที่คนอายุน้อยกว่านางถึง 4 ปี จะมีพรสวรรค์ถึงขนาดนี้

หลงยู่หยินรู้สึกถึงสายตาเย็นชาของเนี้ยหลี่มองมาที่นาง ราวกับขยะไร้ค่าใต้ฝ่าเท้า

เหล่าผู้คนที่ยืนดูอยู่รอบนอกต่างตกใจกับการเปลี่ยนแปลงอันดับบนกระดานวิญญาณศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง เพราะในขณะนี้เนี้ยหลี่ได้ขึ้นมาอยู่ในลำดับที่ 9 แล้ว แววตาของพวกเขาทุกคนได้แต่เลื่อนลอยอย่างโง่งม ในใจได้แต่กรีดร้องว่าเป็นไปไม่ได้ที่เนี้ยหลี่สามารถสอยหลงยู่หยินล่วงลงมา โลกนี้มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมคนที่มาจากโลกใบเล็กถึงมีพรสวรรค์เหนือกว่าตระกูลตราประทับมังกร

ไม่มีผู้ใดคาดคิดมาก่อนว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้น ถึงใจพวกมันจะปฏิเสธแต่สิ่งที่เห็นบนกระดานวิญญาณศักดิ์สิทธิ์นั้นทำให้ต้องเชื่อว่ามันเกิดขึ้นแล้วจริงๆ

กระดานวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ได้แปรเปลี่ยนอีกครั้ง เมื่อเนี้ยหลี่ก้าวต่อไปยังขั้นที่ 132... ขั้นที่ 133...ขั้นที่ 134...ขั้นที่ 135 ทุกอิริยาบทในการก้าวเดินของเขายังคงสงบนิ่งจนกระทั่งหยุดอยู่ที่ขั้นที่ 136 เหตุเพราะเนี้ยหลี่รู้สึกถึงแรงกดดันจากพลังสวรรค์ ทำให้หยุดนิ่งและดำลึกเข้าสู่จิตวิญญาณของเขา หลงยูjหยินมองการกระทำนั้นด้วยท่าทีประหลาดใจ ถึงแม้ว่านางจะพ่ายแพ้ แต่ก็ยากที่จะยอมรับมันโดยง่าย มันทำให้ศักดิ์ศรีของนางต้องมัวหมอง เหล่าผู้คนที่มุงดูกระดานวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ได้แต่ตกใจไปตาม ๆ กัน ตอนนี้เนี้ยหลี่ขยับขึ้นไปเป็นอันดับที่ 3 พวกเขาไม่อยากจะเชื่อ เนี้ยหลี่นั้นเป็นนักเรียนใหม่ที่พึ่งเขามาได้มาไม่นาน ทั้ง ๆ ที่มีพลังไม่ถึงระดับลิขิตสวรรค์ แต่กลับเชื่อมต่อกับพลังสวรรค์ได้ถึงระดับนี้ ถ้าหากเขาบรรลุถึงระดับลิขิตสวรรค์ เนี้ยหลี่จะน่าหวั่นเกรงขนาดไหน ทุกคนได้แต่จมอยู่ในห้วงความคิด

กู่เป่ยและกู่หลาน ต่างสบตากันด้วยความตกตะลึง ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่สามารถประเมินความสามารถของเนี้ยหลี่ได้ และไม่เคยคิดด้วยซ้ำว่าเนี้ยหลี่จะมีพรสวรรค์เหนือกว่าหลงยู่หยินอย่างเทียบไม่ติด กู่เป่ยจ้องมองไปที่เนี้ยหลี่ด้วยความรู้สึกอับอาย ก่อนหน้านั้นเขาทำตัวเสมือนว่าตัวเองมีความสามารถเหนือกว่าเนี้ยหลี่ เขานี่มันโง่เง่าเสียจริง

นัยน์ตาคมเข้มของกู่เหิงหรี่มองไปที่กระดานวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ สายตาของเขาไม่อาจซ่อนความริษยาพรสวรรค์ของเนี้ยหลี่ได้แม้แต่น้อย ในใจของเขาอยากจะทำลายเนี้ยหลี่ให้แหลกเหลวไปซะ ไม่เช่นนั้นเขาคงกินไม่ได้นอนไม่หลับเป็นแน่

หญิงสาวผู้มีความงดงามราวกับเทพธิดา ใช้สายตาคู่งามจับจ้องไปยังกระดานวิญญาณศักดิ์สิทธิ์เช่นกัน นางไม่อาจสะกดกลั้นความรู้สึกตกใจนี้ได้เลย อย่างไรแล้วเนี้ยหลี่นั้นเป็นคนแรกที่นางไม่สามารถอ่านลิขิตชะตาได้

ซึ่งก่อนหน้านี้ที่หยิงเยว้หรูเจอเขาครั้งแรก นางรู้สึกว่าจะต้องพบเจอเขาอีกครั้งอย่างแน่นอน

นางเหลือบมอไปที่กระดานวิญญาณศักดิ์สิทธิ์เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเร้นกายหายไป ทิ้งไว้เพียงแต่สายลมที่พัดผ่าน