บทที่ 237 - ดาบวายุเหมันต์

บทที่ 237 - ดาบวายุเหมันต์

ภายใต้การกระตุ้นของอานุภาพแห่งความตาย อานุภาพแห่งแสงและความมืดของเนี้ยหลี่ก็กลั่นตัวจนบริสุทธิ์

ทันทีที่ปีกของเนี้ยหลี่สยายออกพลังงานของมันได้กระจายไปทั่วบริเวณโดยรอบและถูกส่งไปยังพวกของเขา

ตูม * * * * * * * * * * * * ตูม! * * * * * * * * ตูม! *

เสียงระเบิดดังไปทั่ว

เมื่อรับรู้ถึงการไหลบ่าของพลังงานที่ทรงประสิทธิภาพเข้ามาอย่างฉับพลัน เซี่ยวหยู หันไป หาเนี้ยลี่ด้วยความประหลาดใจ, สิ่งที่กระจายออกมาจากร่างกายของเนี้ยหลี่นั้นคืออานุภาพแห่งความมืดและแสงสว่างที่มีความบริสุทธิ์ ความบริสุทธิ์นั้นมันอยู่ในสภาวะที่เป็นไม่อาจจินตนาการได้

ขณะที่เนี้ยหลี่ กำลังต่อสู้อยู่กับอานุภาพแห่งความตายผู้เชี่ยวชาญระดับระดับเซียน ก็ได้รับการช่วยเหลือจากเซี่ยวหยูเป็นที่เรียบร้อย

"ขอบคุณมากสำหรับความช่วยเหลือของเจ้า!"

"ขอบคุณมากพ่อหนุ่ม!" ผู้เชี่ยวชาญระดับเซียน แสดงความขอบคุณต่อเซี่ยวหยู

"ต้องขอบคุณเขา ไม่ใช่ข้า." เซี่ยวหยูยื่นริมฝีปากของเขาไปทางเนี้ยหลี่

เมื่อผู้เชี่ยวชาญระดับเซียน หันสายตามองมายังเนี้ยหลี่ พวกเขาก็เต็มไปด้วยความประทับใจ ความเงียบที่ปกคลุมรอบตัวเนี้ยหลี่นั้น มีคลื่นพลังงานสองประเภทเคลื่อนไหวรอบตัวของเขา

“อานุภาพแห่งแสงสว่างและความมืดปรากฏขึ้นในคน คนเดียว! พ่อหนุ่มคนนี้มาจากตระกูลไหนกัน

ในขณะเดียวกัน เนี้ยหลี่รู้สึกว่าภายในร่างกายของเขานอกจากอานุภาพแห่งแสงและความมืดแล้วยังมีอีกอานุภาพหนึ่งปรากฎขึ้นมา และพลังอำนาจของมันก็ค่อยๆ เพิ่มขึ้น. มันคืออานุภาพแห่งความตายจากเทพแห่งความตาย

"ในนามของข้า เทพแห่งความตาย การกระทำของเจ้าช่างเลวทรามต่ำช้าชั่วช้าสามานย์เลวระยำบัดซบ ข้าจะจัดการเจ้าให้สาสมแก่ใจเลยทีเดียวเชียว!" เทพแห่งความตายคำรามพร้อมกับอีกาสีดำนับล้านตัว พุ่งเข้าจู่โจมเนี้ยหลี่

จู่ ๆ เนี้ยลี่ก็เข้าใจในบางสิ่งบางอย่าง

เทพแห่งความตายนั้นเป็นเพียงแค่อานุภาพที่เป็นวิญญาณ. ตั้งแต่ที่เนี้ยหลี่นั้นได้ดูดซับ และผสานเข้ากันกับอานุภาพแห่งความตาย เขาก็เริ่มที่จะเข้าใจมัน. จิตเทพของแห่งความตายก็กำลังแตกเป็นเสี่ยงๆและไม่สามารถฟื้นคืนได้ในขณะนี้ ดังนั้นตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่เทพแห่งความตายอ่อนแอที่สุด

หากเนี้ยหลี่สามารถที่ครอบครอบอานุภาพแห่งความตาย ความตายจะต้องมาเยือนเทพแห่งความตายอย่างไม่ต้องสงสัย

เทพแห่งความตายเกิดความรู้สึกกลัวขึ้นมา ดังนั้นเขาจึงไม่รีรอที่จะฆ่าเนี้ยหลี่!

อานุภาพแห่งความตายค่อยๆรวมตัวกัน ณ จุดศูนย์กลางฝ่ามือของเนี้ยหลี่ พลังงานนั้นหมุนเวียนต่อเนื่องอยู่ตลอดเวลา เนี้ยหลี่ได้ทำอย่างเต็มกำลัง ที่จะเข้าใจในพลังอำนาจของอานุภาพแห่งความตาย

อานุภาพแห่งความตายถูกรวบรวมไว้ในร่างกายของเนี้ยหลี่อย่างรวดเร็ว ในขณะที่เขาแยกส่วนของพลังอย่างต่อเนื่องและสร้างพลังงานของอานุภาพขึ้นใหม่. เนื่องจากอานุภาพแห่งความตายคล้ายกับอานุภาพแห่งความมืดและแสงสว่าง การเรียนรู้จึงไม่ยากเท่าใดนัก

ตูม * * * * * * * * * * * * ตูม! * * * * * * * * ตูม! *

อีกาที่พุ่งอยู่ด้านหน้าของเนี้ยหลี่ระเบิดขึ้น

เทพแห่งความตายพบว่าอานุภาพแห่งความตายนั้นถูกคุกคาม ก็ยิ่งโกรธมากขึ้น

"ช่างอวดดียิ่งนักที่พยายามที่จะเขย่ารากฐานของข้า ภายในอาณาเขตของข้า ข้าจะเปลี่ยนเจ้าให้เป็นฝุ่นซะ!" เทพแห่งความตายรวบรวมพลังจากอานุภาพแห่งความตายอย่างบ้าคลั่ง มือทั้งคู่ก่อรูปกลายเป็นมือสีแดงเข้มขนาดยักษ์กระแทกเข้าใส่เนี้ยหลี่

ซึ่งแรงดันของพลังที่ถูกปล่อยออกมานั้นทำให้. ใบหน้าของผู้เชี่ยวชาญระดับระดับเซียน เปลี่ยนไปอย่างมากเมื่อพวกเขารับรู้ถึงพลังอำนาจของมัน

แม้ว่าจิตเทพของเทพแห่งความตายได้ถูกทำลาย และเขาก็ไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนเมื่อก่อน เทพแห่งความตายก็ยังคงเป็นเทพสถิต นอกจากนี้ยังมีสุสานที่เป็นรากฐานที่แข็งแกร่งของเขาซึ่งนั้นคือเขามีสรีระเทพ. แม้ว่าความแข็งแกร่งของเทพแห่งความตายนั้นจะอยู่ในระดับเซียน  ตราบเท่าที่พวกเขาอยู่ภายในสุสานนี้ เทพแห่งความตายก็สามารถบดขยี้ผู้ใช้อานุภาพคนอื่นๆ ได้ นั่นคือเหตุผลที่ผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนไม่สามารถต่อกรกับเทพแห่งความตายได้

พลังอำนาจของเทพแห่งความตายสามารถเผด็จศึกคนอื่นๆ ได้ . แต่มันไม่ได้ผลกับเนี้ยหลี่ พลังอำนาจของอานุภาพแห่งกฏที่อยู่ภายในตัวของเนี้ยหลี่นั้นแตกต่างจากคนอื่น

มือสีแดงเข้มที่ได้กระแทกเข้าใส่เนี้ยหลี่ด้วยความรุนแรงมหาศาล แรงดันของพลังได้แผ่ไปถึงเซี่ยวหยู สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปและเขาตะโกนออกมา “เนี้ยหลี่ ระวัง หนีไป”

แม้เซี่ยวหยูจะตะโกนบอก เนี้ยหลี่ยืนยังคงยืนนิ่งอยู่ไม่ขยับไปไหน ราวกับว่าเขาไม่ได้ยินคำเตือน อาจจะเป็นไปได้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับเนี้ยหลี่? เซี่ยวอยูกำลังจะวิ่งไปช่วยเนี้ยหลี่ แต่มันก็สายเกินไปแล้ว

* ตูม! *

มือสองมือขนาดยักษ์ได้ร่วมกัน และบดขยี้เนี้ยหลี่

คลื่นพลังงานนั้นได้กระจายออกไปโดยรอบ

ทำให้เซี่ยวหยูรู้สึกกลัว จนทำให้ตัวของเขาสั่นเล็กน้อย ความโศกเศร้าและสงสารแสดงให้เห็นบนใบหน้าของเขา. แม้ว่าเขาจะพึ่งรู้จักกับเนี้ยหลี่มาไม่นานและเขาคิดว่า เนี้ยหลี่เป็นเพียงคนเดียวที่สามารถต่อปากต่อคำกับเขาได้ โดยรวมแล้วเซี่ยวหยูก็ยังคงเชื่อว่าเนี้ยหลี่เป็นคนที่น่าคบหา สำหรับคนที่มีความสามารถพิเศษเช่นเนี้ยหลี่ถ้ามาตายที่นี่จริงๆ นับว่าน่าเสียดายเป็นอย่างมาก. นอกจากนี้ยังมีสองสาวงามที่รอเขาอยู่ด้านนอก

เซี่ยวหยูโกรธจัด เขาจึงคว้าดาบอันแหลมคมแล้วพุ่งโจมตีไปยังหัวใจสีดำที่มีขนาดมหึมา

นอกจากความรู้สึกสงสารแล้ว, ผู้เชี่ยวชาญระดับระดับเซียน คนอื่น ๆ ความรู้สึกกลัวนั้นก็ได้เพิ่มขึ้นภายในก้นบึ้งจิตใจของพวกเขา ตอนนี้เนี้ยหลี่ถูกฆ่าตายไปแล้ว นั้นหมายความว่าพวกเขานั้นไม่สามารถหนีจากสุสานโบราณนี้ได้อีก อาณาเขตนี้ปิดสนิทและอยู่ภายใต้แรงกดดันของพลังที่ทรงอานุภาพของเทพแห่งความตาย พวกเขาไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะหลบหนี

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ เจ้าพยายามที่จะครอบครองอานุภาพแห่งความตายของข้า ในขณะที่อยู่ในอาณาเขตของข้า?"

เสียงหัวเราะดังมาจากเทพแห่งความตาย. "ข้าต้องยอมรับว่าเจ้านั้นมีพรสวรรค์ที่พิเศษมาก. แต่เนื่องจากเจ้ากล้าที่จะคุกคามข้า เจ้าต้องตาย! "

อะเคี๊ยกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ในขณะนั้นเนี้ยหลี่ได้รับการห่อหุ้มจากปีกของเขา, อานุภาพแห่งความมืดและแสงสว่างโคจรรอบ ๆ ตัวเขาอย่างต่อเนื่อง. ภายใต้ฝ่ามือคู่นั้นได้เนี้ยหลี่ไม่ได้ รับบาดเจ็บใด ๆ

เมื่อฝ่ามือขนาดใหญ่กระแทกเข้าหาเนี้ยหลี่ เขาก็ดูดเอาสภาพแวดล้อมรอบๆ ตัวเขาเข้าไป ทำให้มันแห้งด้วยอานุภาพแห่งความตาย แล้วทำให้เป็นพลังของตัวเอง เนื่องจากฝ่ามือคู่นั้นถูกสร้างขึ้นจากอานุภาพแห่งความตาย เนี้ยหลี่จึงสามารถดูดซับมันได้โดยธรรมชาติ

ตอนนี้ร่างกายของเนี้ยหลี่เต็มไปด้วยอานุภาพแห่งความตายที่เขานั้นได้รับมา; เทพแห่งความตายเข้าใจผิดคิดว่าเนี้ยหลี่ตายแล้วด้วยอานุภาพแห่งความตายของเขา

ขณะที่เนี้ยหลี่ทำความเข้าใจในอานุภาพแห่งความตาย และค่อย ๆ จับหลักของมัน แขนทั้งสองข้างของเขาก็มีกระดูกแหลมงอกขึ้นมากทำหน้าที่เหมือนโล่

เขายังคงทำให้ตัวเองนั้นคุ้นเคยกับอานุภาพแห่งความตาย ณ จุดนี้มันจะเป็นเรื่องยากมากที่จะมีใครสามารถทำอันตรายตัวของเขาด้วยอานุภาพแห่งความตายอีก แต่อย่างไรก็ตามการที่เข้าใจในอานุภาพของเทพแห่งความตายได้ทั้งหมดนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่าย

เสียงหัวเราะของเทพแห่งความตายดังก้องไปทั่วสุสาน เขามองไปยังคลื่นดาบของเซี่ยวหยูที่พุ่งเข้าหาหัวใจสีดำ และหัวเราะอย่างเย้ยหยัน "คนที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเจ้าถูกข้าฆ่าตาย. มีเพียงพวกเจ้าเท่านั้นที่เหลือรอดอยู่แต่พวกเจ้าก็พยายามที่จะดิ้นรนไม่ยอมแพ้ ? '

"ลุยมันเข้าไปให้หมดดดดดดด!" ผู้เชี่ยวชาญระดับเซียน  สบตากันแล้วรวบรวมพลังอานุภาพแห่งกฎพุ่งเข้าหาหัวใจสีดำราวกับดาวหาง

"ฮึ่ม...สู้เหมือนสัตว์ที่จนมุม!" เทพแห่งความตายพ้นลมด้วยความเยือกเย็น ในขณะที่คุกกระดูกนับไม่ถ้วนเกิดขึ้นบนท้องฟ้า ได้ขังผู้เชี่ยวชาญระดับเซียน ไว้

ผู้เชี่ยวชาญระดับเซียน  ดิ้นรนและพยายามที่จะแหกคุกออกมา ไม่นานกระดูกพวกนั้นก็ได้รัดตัวพวกเขาจนแน่น, ซึ่งมันทำให้พวกเขาไม่สามารถที่จะขยับตัวได้ และยังปิดกั้นทัศนวิสัยของพวกเขา

กระดูกยังคงไล่ตามเซี่ยวหยู เขาพ่นลมด้วยความเย็นชาและฟันมันด้วยดาบในมือของเขา

ตูม...............ตูม..............ตูม! *

กระดูกแตกเป็นเสี่ยงด้วยน้ำมือของเซี่ยวหยู

"โอ้ ... " เทพแห่งความตายแสดงความประหลาดใจในน้ำเสียงของเขา. กระดูกที่ว่าแม้ผู้เชี่ยวชาญระดับเซียน  ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ แต่ถูกทำลายให้เป็นชิ้นโดยเซี่ยวหยู. "ดาบนั่นคือ ... ดาบวายุเหมันต์?!"

ขณะที่เซี่ยวหยูฟันไปยังกระดูกหมอกเย็นสีขาวก่อตัวขึ้นในอากาศ แช่แข็งพวกมันทันที่เมื่อสัมผัส. กระดูกที่ถูกแช่แข็งถูกทำลายได้อย่างรวดเร็วโดย ดาบวายุเหมันต์

" ดาบวายุเหมันต์เป็นของจ้าวแห่งดินแดนใต้พิภพ อะไรกันเจ้าติดต่อกับเขางั้นหรือ จ้าวแห่งดินแดนใด้พิภพจะไม่มอบ ดาบวายุเหมันต์ให้กับคนนอก เท่าที่ข้ารู้ จ้าวแห่งดินแดนใต้พิภพไม่มีลูกชาย เขามีเพียงแค่.............” จู่ ๆ เสียงหัวเราะอันแหลมคมก็ปะทุออกมาจากเทพแห่งความตาย " ฮ่า ๆๆๆ ไอ้เฒ่าหมิงเป็นคนหนึ่งที่ทำให้ข้าอยู่ในสภาพแบบนี้ ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะพาตัวเองออกจากที่นี้ได้. ฮ่า ๆๆๆ ! ใช้กำลังบังคับดูสิ เผื่อเจ้าจะทำมันได้! "

*วูซ! * * * * * * * *วูซ! * * * * * * * * วูซ! *

เชือกสีชาดพุ่งเข้าหาเซี่ยวหยู"ไอ้ค้างคาวเฒ่า ต้องการจับข้าอย่างงั้นหรือ มันไม่ง่ายนักหรอก!" 

เซี่ยวหยูพ่นลมอย่างเย็นชา ขณะที่ดาบวายุเหมันต์ในมือของเขาสร้างโล่น้ำแข็งเป็นวงกลมห่อหุ่มตัวเขา

"ถ้าที่ไอ้เฒ่าหมิงมาเอง บางทีข้าอาจจะกลัวเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ได้. แต่เจ้า? ฮึ่มเจ้าคิดว่าเพียงแค่มีดาบวายุเหมันต์เจ้าจะสามารถทำอะไรข้าได้งั้นหรือ" เทพแห่งความตายหัวเราะอย่างเย็นชา ขณะที่เชือกสีชาดนับหมื่นถูกแช่แข็งดังเหล็ก

ตูม * * * * * * * * * * * * ตูม! * * * * * * * * ตูม! *

เชือกสีชาดกระแทกโจมตีโล่น้ำแข็ง เกิดรอยแตกปรากฏขึ้นบนพื้นผิวของมัน

ใบหน้าของเซี่ยวหยูเต็มไปด้วยความกังวล. แม้ว่าเขาจะมีความแข็งแกร่งของระดับระดับเซียน   แต่ว่าตอนนี้ว่าเขาอยู่ในอาณาเขตของเทพแห่งความตาย อานุภาพแห่งความตายนั้นทำให้เขาอยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก และเขาไม่สามารถใช้พลังอานุภาพแห่งกฎใด ๆ ได้

ขณะที่เขากำลังคิดวิธีที่จะตอบโต้เทพแห่งความตายอยู่นั้น เชือกเส้นหนึ่งก็ทะลุโล่น้ำแข็งเข้ามามัดรอบตัวและคอของเขา. พลังของเขาเริ่มที่จะไหลผ่านเชือกนี้ออกไป เซี่ยวหยูรู้สึกราวกับว่า พลังงานในร่างกายของเขาถูกดูดจนแห้งและเขาไม่สามารถที่จะต่อสู้ดิ้นรนให้ตัวเองหลุดพ้นไปได้

แขนขาของเขาถูกผูกมัดไว้อย่างรวดเร็ว

"จุ๊, จุ๊ …ในที่สุดเจ้าก็อยู่ในมือของข้า ดูซิ ข้าจะทรมานเจ้าให้ตายไปซะ!" เทพแห่งความตายหัวเราะอย่างโหดเหี้ยม ในขณะที่เชือกลอยเข้าไปหาเซี่ยวหยู

* เพี้ยะ! *

เชือกถูกฟาดอย่างโหดเหี้ยมไปทั่วร่างกายของเซี่ยวหยู เสื้อผ้าของเขาฉีกออก รอยสีแดงปรากฏบนผิวสีขาวไข่มุกภายใต้เสื้อผ้าที่ฉีกขาด

"อ๊าาา!" เซี่ยวหยูกัดฟันของเขาแน่นและไม่ยอมที่จะครวญครางออกมาเพื่อแสดงความเจ็บปวด. ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นไม่ยอมแพ้ขณะที่เขาจ้องมองออกไปอย่างเย็นชา

"ฮึ่ม อยากตายนักใช่ไหม!"

เชือกฟาดทั่วร่างกายของเซี่ยวหยูอีกครั้ง. ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือด

จบ 

แปลไทยโดย
Nattapon Deesoi
https://www.facebook.com/groups/200491286989237/permalink/227435404294825/