บทที่ 239 - บทเรียน

บทที่ 239 - บทเรียน

ผู้เชี่ยวชาญระดับเซียน ต่างคาดเดาถึงระดับพลังของเนี้ยหลี่นั้นต้องอยู่สูงกว่า ระดับของพวกเขาอย่างแน่นอน แต่ความจริงแล้วนั้น พลังของเนี้ยหลี่อ่อนแอกว่าพวกเขา ที่เป็นเช่นนี้เพราะตราบเท่าที่พวกเขายังอยู่ในอาณาเขตของสุสาน อานุภาพแห่งกฏของพวกเขาจะถูกจำกัด ทำให้ไม่สามารถแสดงพลังที่แท้จริงออกมาได้

นอกจากนี้เนี้ยหลี่ยังไม่ได้รับผลกระทบ จากพลังของอานุภาพแห่งความตาย!

เซี่ยวหยูกระซิบว่า “พวกเขาเหล่านี้คือ ผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนจากตระกูลต่างๆ ที่ทรงอำนาจในดินแดนแห่งนี้”  เมื่อได้ยินคำพูดของ เซี่ยวหยู เนี้ยหลี่ก็มีความคิดขึ้น และหัวเราะออกมาในทันที  “พวกท่านเกรงใจกันเกินไปแล้ว (หมายถึงประโยคท้ายของบทที่ 238 นะครับ) เมื่อเห็นคนอื่นลำบากจะไม่ให้ข้ายื่นมือเข้าช่วยเหลือได้อย่างไร”

“มีอะไรที่คุณชายต้องให้พวกเราตอบแทนหรือไม่” ผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนถามขึ้น ?

“ข้าไม่ได้มีความต้องการสิ่งใด” ขณะที่ส่งยิ้มน้อยๆไปยังเหล่าผู้เชี่ยวชาญระดับเซียน จากนั้นก็ทำท่าเหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้   ก่อนจะกล่าวว่า “จริงๆข้าเพิ่งนึกบางอย่างออก ข้าได้มีปัญหาอยู่กับตระกูลวู่กุ๋ย และสมาคมทมิฬ แต่น่าเสียดายที่ตัวของข้านั้นยังไร้ซึ่งความสามารถที่จะจัดการกับปัญหานี้ได้……”

เมื่อได้ยินดังนั้น ผู้เชี่ยวชาญของเผ่าเอลฟ์จึงกล่าวว่า “เรื่องเล็กๆแบบนี้ไม่ต้องให้คุณชายลงมือกระทำเองให้เสียเวลาหรอก”

“แน่นอน…เรื่องเล็กๆแค่นี้คุณชายสามารถปล่อยให้พวกเราจัดการได้ทันที” ผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนทั้งหลายกล่าว

พวกเขาคิดเสมอว่าคำขอของเนี้ยหลี่นั้น จะต้องเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่และยาก แต่มันกลับเป็นแค่เรื่องเล็กๆแค่นี้ ?

“ดีมากถ้าเช่นนั้น…..ข้าก็คงต้องรบกวนพวกท่านให้ช่วยจัดการกับเรื่องนี้แล้ว ขอบคุณพวกท่านมาก”

เนี้ยหลี่กล่าวขณะยิ้มร่า

“คุณชายเกรงใจเกินไปแล้ว”

“ใช่ คุณชายได้ช่วยชีวิตพวกเราไว้ ! ก็ถูกต้องแล้วที่พวกเราจะตอบแทน”

ในขณะที่มองดูการกระทำ ของเนี้ยหลี่ เซี่ยวหยูก็แอบยิ้มขึ้นมา และคิดไปว่า ในอนาคตอันใกล้นี้ ตระกูลวู่กุ๋ย และสมาคมทมิฬ คงได้พบกับภัยพิบัติอย่างใหญ่หลวงแน่ กับตระกูลที่ทรงอำนาจขนาดนี้พวกเขาคงโค่นทั้งตระกูลวู่กุ๋ยและสมาคมทมิฬลงอย่างง่ายดาย

 ขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกันอยู่นั้น สุสานก็เกิดการยุบตัวลงอย่างรวดเร็ว ภายนอกสุสานนั้นมีผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนหลายคน ซึ่งก่อนหน้านี้พวกเขาได้เข้าปะทะ กับโครงกระดูกอยู่หน้าสุสาน         และมีหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญระดับเซียน ใช้ความพยายามอย่างมากในการรับมือกับโครงกระดูก             ขณะนี้เขาเหมือนกำลังเหม่อลอย จิตเทพในมือของมันค่อยๆแตกออก และกลายเป็นผง จากนั้นเหมือนหลุดออกจากภวังค์และสบถออกมา จากนั้นผู้เชี่ยวชาญระดับเซียน จึงหันกลับมามองยังสุสานที่กำลังพังทลายลง ทั้งหมดนี้เหมือนกับว่าเขากำลังฝันไป การกระทำและความพยายามทั้งหมดมันชั่งสูญเปล่า

“คุณชาย ถ้าท่านมีเวลาว่างขอเชิญไปเยี่ยมชมพวกเราตระกูลมังกรสรรเสริญ”

“เช่นกัน หากท่านมีเวลาว่าง เชิญคุณชายมาที่เผ่าเอลฟ์ของเราด้วย”

“ในเมื่อคุณชายมีธุระที่จะไปจัดการต่อ งั้นพวกเราก็ขออำลาท่านตรงนี้” เหล่าผู้เชี่ยวชาญประสานมือในเชิงคาราวะไปยังเนี้ยหลี่

เซี่ยวหยูครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะชายตามองไปยังเนี้ยหลี่ ก่อนจะกล่าวว่า “น้องชาย ข้าคงต้องขอตัวลาตรงนี้เช่นกัน”

เมื่อได้ยินดังนั้น เนี้ยหลี่จึงรีบตอบไปว่า “โอ้ งั้นก็ขอให้เดินทางปลอดภัย”

เมื่อได้ฟังคำของเนี้ยหลี่ เซี่ยวหยูรู้สึกรำคาญอยู่เล็กน้อย อาจกล่าวได้ว่าทั่งคู่ได้ก้าวผ่านช่วงเวลาแห่งความเป็นความตายมาด้วยกัน แต่ตอนนี้ดูราวกับว่าเนี้ยหลี่ไม่ได้ยี่หระ กับการจากไปของเขาสักเท่าไหร่

ไม่ใช่ว่าเนี้ยหลี่ไม่ใส่ใจ ในการอำลาของเซี่ยวหยูแต่เพราะว่า ภายในใจของเขายังคงหวาดระแวงเซี่ยวหยูอยู่ ทั้งพลังและพื้นเพของครอบครัวของเซี่ยวหยูที่เขายังไม่รู้จัก หากเซี่ยวหยูยังคงอยู่ในกลุ่ม สุดท้ายอาจนำพามาซึ่งความพินาศ จริงอยู่ที่ตัวเขานั้นได้ช่วยชีวิตของเซี่ยวหยูไว้ แต่ใครจะรู้ได้ว่าลึกแล้วเซี่ยวหยูจะไม่แว้งกัดเขา ในชีวิตก่อนของเขา เขาได้พบเจอคนหลายประรวมทั้งคนที่ไม่รู้จักบุญคุณคนเช่นกัน

“น้องชายเนี้ยหลี่ ท่านจะเข้าร่วมการคัดเลือกศิษย์ของท่านจ้าวแห่งดินแดนใต้พิภพหรือไม่?” เซี่ยวหยูยิ้มเล็กน้อย

“อื้ม” เนี้ยหลี่พยักหน้า

“งั้น ข้าคิดว่าเราคงได้พบกันอีก เอาตำราทองคำที่ข้าให้พวกเธอไว้ติดตัวไปด้วย ข้าคิดว่าท่านคงจะได้เข้ารับการทดสอบสุดท้าย ข้าจะรอฟังข่าวดีของท่าน” เซี่ยวหยูหัวเราะ ก่อนจะกล่าวต่อว่า “ข้าจะไม่ไปอำลาแม่นางเซี่ยวหนิงเอ๋อและแม่นางเอียจืออวิ้นนะ ข้าจะรอพบพวกนางที่นั่น”

เซี่ยวหยูพุ่งทะยานตัวของเขาขึ้นและจากไป

เนี้ยหลี่มองเซี่ยวหยูที่หายลับขอบฟ้าไป แล้วยิ้ม เจ้านั่นเพิ่งโดนเทพแห่งความตายโจมตี อาจจะมีอาการบอบช้ำอยู่บ้าง บาดแผลบนใบหน้ายังไม่หายดีเลย เจ้านั่นคงอายที่จะแสดงความอ่อนแอออกมาถึงได้รีบจากไปเช่นนี้

เนี้ยหลี่กางปีกอานุภาพแห่งกฏของเขาออก และสังเกตเห็นว่าปีกของเขานั้นเต็มไปด้วยพลังงานที่ไม่มีที่สิ้นสุด จากนั้นเขาก็ค่อยๆลดปีก และเกราะแขนของเขาลง ตราบที่เขาต้องการ ปีก และเกราะแขนของเขายังคงสามารถพัฒนาไปได้เรื่อยๆ

เนี้ยหลี่หยิบเอาไข่ลึกลับออกมา ตลอดการต่อสู้เนี้ยหลี่สัมผัสได้ว่า ไข่ลึกลับนั้นได้ดูดซับพลังของอานุภาพแห่งความตายไปอย่างมหาศาล จนทำให้รอยแตกบนเปลือกไข่ค่อยๆเด่นชัดขึ้น เขาค่อยๆรับรู้ได้ถึงพลังงานที่ปั่นป่วนคล้ายกับน้ำวน จากการดูดซับอานุภาพแห่งกฏจากไข่ได้อย่างต่อเนื่อง ซึ่งมันมีพลังที่ใกล้เคียงกัน

สิ่งมีชีวิตในไข่ลึกลับใบนี้อาจจะทำลายเปลือกไข่ออกมาได้ตลอดเวลา อย่างไรก็ตามถ้ามันฟักออกมา การจะป้อนอานุภาพแห่งกฏให้มันคงต้องใช้พลังงานอย่างมหาศาล ในตอนนี้แม้แต่เนี้ยหลี่ก็ไม่กล้าที่จะป้อนพลังให้กับไข่ลึกลับ เพราะเกรงว่ามันจะดูดพลังงานของเขาจนเหือดแห้ง

ที่ด้านนอกนั้น เซี่ยวหนิงเอ๋อ และ เอียจืออวิ้นรอคอยพวกเนี้ยหลี่อย่างเงียบๆ แต่เมื่อพวกเธอเห็นสุสานหายไปต่อหน้าต่อตาอย่างลึกลับ ก็เกิดความกังวลว่าเนี้ยหลี่จะเป็นอันตราย

ในขณะนั้นได้มีเงาร่าง ร่างหนึ่งค่อยๆมุ่งตรงมายังพวกเธอ !!! นั่นใช่เนี้ยหลี่หรือเปล่า ถ้าไม่ใช่แล้วจะป็นใครล่ะ

“เนี้ยหลี่ กลับมาแล้วเหรอ ?” ทั้งเซี่ยวหนิงเอ๋อและอวิ้นเอ๋อเข้ามาเขาด้วยความดีใจ

“อื้อ” เนี้ยหลี่พยักหน้า

เอี้ยเอียจืออวิ้นมองไปยังด้านหลังของเนี้ยหลี่และถามขึ้นว่า “เซี่ยวหยูหายไปไหน?”

“เจ้านั่นมันอาจจะอายพวกเธอ มันเลยไม่กล้ากลับมา” เมื่อได้ยินคำพูดของเนี้ยหลี่ ทั้งเซี่ยวหนิงเอ๋อและอวิ้นเอ๋อได้แต่ยืนงง ว่าเซี่ยวหยูจะอายพวกนางทำไม

“เนี้ยหลี่ ตอนนี้ข้ารู้สึกได้ว่ามีพลังงานสายหนึ่ง พุ่งเข้าสู่ขอบเขตวิญญาณของข้า เจ้าไปถึงระดับใดแล้ว” เอียจืออวิ้นถามขึ้น ขณะที่เธอสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่าง

เนี้ยหลี่ยิ้มบางและกล่าวว่า  “ข้าได้เข้าใจถึงอานุภาพแห่งกฏอีกอย่างหนึ่ง” ตลอดทางเขาได้ตรวจสอบพลังวิญญาณของเขา และพบว่า การบ่มเพาะพลังและขอบเขตของเขาถูกปรับแต่งอยู่ตลอดเวลา ในขณะนี้ถ้าต้องต่อสู้กับผู้เชี่ยวชาญระดับตำนาน เขาก็มีความมั่นใจว่าเขาจะไม่สูญเสียสิ่งใดในการต่อสู้

อย่างไรก็ตามระดับตำนานเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น หากว่าพวกเขาเข้าสู่ดินแดนซากมังกร ที่นั่นเต็มไปด้วยระดับตำนานและระดับเซียน

แต่หากว่าเขาหรือเธอสามารถเขาถึงระดับลิขิตสวรรค์ได้แล้วนั้น จะไม่ถูกจำกัดอยู่เพียงชีวิตเดียว ทุกครั้งที่เลื่อนระดับ พวกเขาจะสามารถสร้างจิตวิญญาณเพิ่มขึ้นได้ ในขอบเขตวิญญาณของพวกเขา เมื่อพวกเขาตาย เขาจะสูญเสียจิตวิญญาณในขอบเขตวิญญาณ แทนการเผชิญหน้ากับความตายจริงๆ

(ตย.หากเข้าถึงระดับลิขิตสวรรค์ขั้นที่3 ก็สามารถสร้างจิตวิญญาณขั้นที่2เป็นเหมือนร่าง Backup พอตัวตนในระดับลิขิตสวรรค์ขั้นที่3พลาดท่าเสียชีวิต ก็จะสามารถย้อนมาที่ระดับลิขิตสวรรค์ขันที่2ได้ กล่าวคือ ยังไม่ตาย แต่พลังจะลดลงมา 1 ระดับ แทนการตายนั่นเอง)

แต่นั่นอาจเป็นจุดเริ่มต้นที่แท้จริงของการบ่มเพาะพลัง !!!

เพราะว่าชีวิตก่อนของเขานั้นรู้ถึงการเข้าสู่ดินแดนซากมังกร ในตอนนี้สิ่งที่เขาต้องทำคือการฝึกฝนเพื่อไปให้ถึงระดับลิขิตสวรรค์ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

ตลอดเวลาเนี้ยหลี่คอยควบคุมกฏทั้งสาม ภายในร่างกายของเขา แม้ในขณะเดินการบ่มเพาะพลังของเขาก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

พวกเขายังคงตามหากลุ่มของต้วนเจี้ยนผ่านชั้นที่หนึ่งของหอคอยมรณะเก้าชั้นต่อไป.

ในเวลาเดียวกัน ที่ด้านนอกของหอคอยมรณะเก้าชั้น

ที่เต็นท์ของตระกูลวู่กุ๋ย ได้มีผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนยี่สิบคน ลอยอยู่เหนือเต็นท์ของตระกูลวู่กุ๋ย พวกเขาเหล่านั้นได้แผ่ พลังงานมหาศาลกดทับลงมาที่เต็นท์ ทำให้สมาชิกของตระกูลวู่กุ๋ยเกิดความวุ่นวายขึ้น พลังงานระดับนี้ไม่ใช่ระดับธรรมดา สามผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนของตระกูลก็ได้ทะยานออกไป เมื่อหัวหน้าตระกูวู่กุ๋ยเห็น ผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนทั้งยี่สิบคน ใบหน้าของเขาก็ซีดเผือดด้วยความหวาดกลัว 

ในเหล่าผู้เชี่ยวชาญทั้งหมดนั้น มีหลายคนที่มาจากตระกูลที่ทรงอำนาจในดินแดนใต้พิภพ ตระกูลเหล่านี้ไม่ใช่ใครก็ได้ ที่ตะกูลวู่กุ๋ยจะท่าตีท้าต่อยได้เลย ในขณะนี้ 

วู่เฮินรู้สึกหดหู่ในหัวใจของเขาอย่างหนักหน่วง เขาอาจจะนำปัญหาที่ใหญ่หลวงมาสู่ตระกูลวู่กุ๋ยก็เป็นได้

เมื่อเผชิญหน้ากับตระกูลเหล่านี้ วู่เฮินกล่าวด้วยน้ำเสียงที่นอบน้อม และเคารพยำเกรงว่า “ข้าคือหัวหน้าตระกูลวู่กุ๋ย วู่เฮิน ข้าสงสัยว่าพวกท่านมีสิ่งใดให้พวกเรารับใช้ หรือหากว่าพวกเราทำผิดกฏอย่างใดอย่างหนึ่ง พวกเราก็ขออภัยด้วยความจริงใจไว้ ณ ที่นี้ หรือหากว่าใครในตระกูลของเราทำให้พวกท่านไม่พอใจ ข้าจะพาเขาออกไป พวกเราข้าราชบริพานแห่งจ้าวเมืองเหนือ จึงขอให้พวกท่านปล่อยผ่านเรื่องนี้ไป.

เมื่อได้ยินคำพูดของวู่เฮิน ผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนที่มีใบหน้าเด็ดเดี่ยว ได้จ้องมายังวู่เฮินด้วยสายตาที่เย็นชา

“เจ้าคิดว่าการที่เจ้ายกจ้าวเมืองเหนือมาพูดนั้น จะทำให้ตระกูลของเจ้าปลอดภัยอย่างนั้นรึ ?

แม้แต่หัวหน้าตระกูลทางเหนือก็ไม่สามารถหยุดข้าได้ หากข้าต้องการจะกวาดล้างตระกูลวู่กุ๋ย”

“ฮึ่ม !!! ถ้าพวกเจ้ามาจากทางเหนือ คิดหรือว่าเจ้าจะต่อกรกับหลายตระกูลในที่นี้ได้”

เมื่อได้ฟังคำพูดนั้น หัวใจของวู่เฮินก็สั่นสะท้าน นี่เจาคิดจะฆ่าล้างตระกูลวู่กุ๋ยเลยอย่างนั้นเหรอ?

“โปรดระงับความกราดเกรี้ยวของท่านก่อน ข้ายังมีข้อสงสัยบางอย่าง ว่าพวกเราตระกูลวู่กุ๋ยไปทำให้ท่านขุ่นข้องหมองใจด้วยเรื่องใด หากพวกเราทำอะไรผิดก็ขอให้พวกเราได้แก้ไขมัน” วู่เฮินพูดด้วยน้ำเสียงที่นอบน้อมมากขึ้น เขาเป็นถึงหัวหน้าตระกูล มีเกียรติ มีศักดิ์ศรี แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเหล่าผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนเหล่านี้ เขาจำต้องลดตัวลงมา

“หึหึ คิดให้ดีว่า ก่อนหน้านี้ตระกูลของเจ้าได้กระการสิ่งใดให้มีเรื่องขุ่นเคืองแก่ผู้อื่น” หนึ่งในผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนให้คำแนะนำ

วู่เฮินคิดอย่างรอบคอบและถี่ถ้วน แต่ก็คิดไม่ออกว่าตระกูลของเขาได้ไปล่วงเกินผู้ใด หากพวกเขาล่วงเกินใครก็ไม่น่าจะถึงขั้น ที่จะปลุกระดมผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนมากมายขนาดนี้ได้ โดยที่เขาไม่ตระหนักถึงมาก่อน

อยู่ก็มีความเป็นไปได้เกี่ยวกับเมืองกลอรี่ปรากฏมาแว๊บหนึ่งในใจของวู่เฮิน ถ้าเมืองกลอรี่เป็นทรัพย์สินของผู้เชี่ยวชาญคนใดคนหนึ่งขึ้นมาล่ะก็ ????

วู่เฮินยิ่งคิดก็ยิ่งตกใจ ภายในดินแดนใต้พิภพนี้มีหลายตระกูลที่ทรงอำนาจ หากพวกเขาต้องการกวาดล้างตระกูลวู่กุ๋ยจริงๆล่ะก็ ตระกูลวู่กุ๋ยคงถูกลบออกจากแผนที่อย่างแน่นอน

เมื่อคิดได้ดังนั้นวู่เฮินจึงกล่าวออกมาทันทีว่า  “พวกเราได้ตระหนักถึงความผิดพลาดของพวกเราแล้ว พวกเราจะพยายามเพื่อให้ได้การอภัยจากท่าน”  ในขณะนั้นวู่เฮินก็คุกเข่าลงเบื้อหน้าของเหล่าผู้เชี่ยวชาญทั้งหลายของนครใต้พิภพ

เหล่าผู้เชี่ยวชาญเงียบไปครู่หนึ่ง

“นายน้อย เพียงต้องการให้เราสั่งสอนตระกูลวู่กุ๋ยเท่านั้น ไม่ได้ต้องการให้เราฆ่าล้างตระกูลใช่หรือไม่ ?”

“น่าจะเป็นเช่นนั้น อย่างไรก็ตาม ยังเหลือสมาคมทมิฬ !!!”

“ในเมื่อพวกมันรู้ถึงความผิดพลาดของมันแล้ว เราจะจับมันไว้ให้นายน้อยจัดการเอง เมื่อเราได้พบกับนายน้อยอีกครั้ง”

เนี้ยหลี่เพียงต้องการให้บทเรียนกับตระกูลวู่กุ๋ย และสมาคมทมิฬ โดยการยืมมือของผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนเท่านั้น เขาไม่คิดเลยว่าเหล่าผู้เชี่ยวชาญ จะตีความประโยคเดียวของเขา ไปถึงจุดที่จะทำลายล้างตระกูลได้เช่นนี้ นี่เป็นเพราะเขาไม่หนักแน่น ชัดเจนในคำพูดของเขาเอง ทำให้ผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนเกิดความสับสน

หากว่าเนี้ยหลี่ต้องการที่จะทำลายตระกูลวู่กุ๋ยจริงๆ พวกเขาคงจะลงมือได้ไม่มีการลังเลแต่อย่างใด แต่ในขณะนี้ พวกเขาไม่กล้าที่จะตัดสินใจขั้นเด็ดขาดด้วยตัวของพวกเขาเอง...

จบตอน

แปลไทยโดย

Abhisit Siriroop

https://www.facebook.com/groups/200491286989237/permalink/227746580930374/