บทที่ 249 - หยั่งเชิง

บทที่ 249 - หยั่งเชิง

เนี้ยหลี่รู้สึกได้ถึงแรงกดดันอันมหาศาลที่พุ่งตรงมายังเขา

 มันทำให้เขาเข้าใจได้ว่าการบ่มเพาะพลังในชั้นที่ 5 ของหอคอยเพลิงทมิฬนั้น สามารถทำได้รวดเร็วและก้าวกระโดดมากขึ้น

ขณะที่เนี้ยหลี่กำลังนั่งลงนั้น เด็กสวมชุดคลุมสีขาวยืนขึ้นและยิงโซ่สีดำจำนวนมาก จากทุกทิศทางมายังเนี้ยหลี่ทันที 

เนี้ยหลี่นั้นสามารถตรวจจับกระแสพลังของโซ่ที่พุ่งเข้ามาหาเขา

แล้วกระโจนหลบออกไปได้อย่างทันท่วงที ก่อนที่โซ่เหล่านั้นจะถึงตัวของเขา.

*บูม**********บูม**********บูม*

ชั้นที่ 5 ทั้งชั้นถูกปกคลุมไปด้วยพลังแห่งความโกรธเกรี้ยว

“ข้าไม่เคยคิดเลยว่าเราจะได้มาพบกันที่นี่” เด็กหนุ่มในชุดคลุมสีขาวยิ้มอย่างเย็นชา แต่การโจมตีจากฝ่ามือของเขาไม่ลดความเร็วลงแม้แต่นิดเดียว

“นี่ก็เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงของข้าเช่นกัน จอมมาร” เนี้ยหลี่พ่นลมหายใจออกทางจมูกพร้อมกับจ้องไปยัง จอมมาร.

“ถ้าเช่นนั้นเจ้าคงเดาได้แล้วซินะว่าข้าเป็นใคร” จอมมารกล่าว ขณะที่มือของเขาประสานกันอย่างรวดเร็วจนเกิดเป็นตราประทับ ร่างกายของเขาเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว กลายเป็นร่างปิศาจขนาดยักษ์ที่ความสูงประมาณ 5-6 เมตร มี 8 แขน เขาโบกมือของเขา กำปั้นขนาดใหญ่ที่มีอานุภาพแห่งอเวจีก็พุ่งตรงไปยังเนี้ยหลี่

“ถ้าข้าเดาไม่ได้ ว่าเจ้าคือใคร ข้าคงจะโง่ไปแล้วจริงๆ” เนี้ยหลี่แอบประหลาดใจในขณะที่เขามองไปยังจอมมาร เนี้ยหลี่ไม่คาดคิดเลยว่าจอมมารจะผสานวิญญาณเข้ากับแปดอาวุธปิศาจของแดนนรก มันมีอานุภาพและความแข็งแกร่งมาก ทั้งยังมีความสามารถในการต่อสู้ที่หลากหลายและน่ากลัว, โดยรวมแล้วปิศาจชนิดนี้ยังคงลึกลับและไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก

ตัวเนี้ยหลี่เองนั้นยังรู้ความสามารถของมันอยู่แค่ไม่กี่อย่าง.

เนี้ยหลี่รู้สึกได้ว่า ความเข้าใจของจอมมารที่มีต่ออานุภาพแห่งอเวจีนั้นช่างลึกล้ำและน่ากลัวยิ่งนัก เขาเหลือเพียงแค่ขั้นตอนกลายเป็นเทพสถิต 

*ตูม**********ตูม**********ตูม*

หนึ่งในการโจมตีของอานุภาพแห่งอเวจีได้มาตกใกล้ๆกับเนี้ยหลี่ ผลจากการระเบิดนั้นส่งให้ตัวของเนี้ยหลี่กระเด็นลอยคว้างออกมา 

เลือดไหลออกมาจากมุมปากของเขา เนี้ยหลี่รู้สึกเหมือนอวัยวะภายในของเขากำลังจะระเบิด เขาแผดเสียงคำรามด้วยความโกรธขึ้นฟ้า รวมพลังของอานุภาพแห่งแสงสว่างและความมืด กลายเป็นลูกบอลทรงกลมสีขาวและดำ ระเบิดหยินหยางสิบเท่า !!!

ระเบิดหยินหยาง สิบเท่า!

*วู้ช**********วู้ช**********วู้ช*

ทรงกลมสีขาวและดำโคจรรอบกันและกัน ในขณะที่มันพุ่งตรงไปยังจอมมาร เมื่อทรงกลมทั้งสองปะทะกันก็เกิดแรงระเบิดมหาศาลล้อมรอบตัวของจอมมารไว้ เนี้ยหลี่กวาดตามองไปยังอานุภาพของระเบิดหยินหยาวง, 

ระเบิดหยินหยางสิบเท่านั้นสามารถฆ่าได้แม้กระทั่งผู้เชี่ยวชาญระดับเซียน

 “เขาตายแล้ว?” เนี้ยหลี่ยกแขนขึ้นมาป้องกันตนเองจากแรงระเบิด. เขาชะโงกศีรษะของเขาออกมากวาดตามองเพื่อให้แน่ใจในสิ่งที่เขาคิด จากคำบอกเล่าของคนอื่นทำให้ข้อมูลของจอมมารนั้นยังไม่เป็นที่ชัดเจนนักสำหรับเนี้ยหลี่.

ก่อนที่ระเบิดหยินหยางจะสิ้นสุดลง จอมมารก็ได้ไม่ปรากฎตัวข้างๆเนี้ยหลี่ การเคลื่อนไหวของเขาช่างรวดเร็วนัก แม้แต่เนี้ยหลี่ก็ไม่สามารถตอบสนองได้ทัน จอมมารคว้าจับขาขวาของเนี้ยหลี่ด้วยสองมือแล้วฟาดใส่พื้นด้วยความอำมหิต.

*ตู้ม!* *ตู้ม!* *ตู้ม!* 

ความรุนแรงจากการโจมตีของจอมมารเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่เขาฟาดเนี้ยหลี่ลงกับพื้น. มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจนทนรับการโจมตีที่รุนแรงและน่ากลัวขนาดนี้

 ร่างกายของเนี้ยหลี่เริ่มเปลี่ยนแปลงกลับมาสู่ร่างมนุษย์อย่างรวดเร็ว !!!

ปีกสีขาวและดำงอกออกมาจากหลังของเขาด้วยพลังของอานุภาพแห่งแสงสว่างและความมืด และเกราะกระดูกสีขาวในอ้อมแขนของเขาซึ่งถูกสร้างจากอานุภาพแห่งความตาย เพื่อรับการโจมตีของจอมมาร. คลื่นพลังงานที่แผ่ออกมาจากการปะทะกัน ทำให้บริเวณรอบข้างพังพินาศ.

ถ้าหากว่าหอคอยเพลิงทมิฬนี้ไม่มีความทนทานมาก ก็คงพังทลายลงด้วยพลังของการต่อสู้นี้อย่างแน่นอน

“ข้ายอมรับในความสามารถของเจ้า ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะสามารถเข้าถึงอานุภาพแห่งกฎได้ถึงสามอย่าง” อย่างไรก็ตามหากเปรียบเทียบกับร่างอันทรงพลังของข้าแล้ว เจ้ายังต้องฝึกอีกมาก โชคชะตาได้กำหนดไว้แล้วว่า เจ้าไม่คู่ควรเป็นคู่ต่อสู้ของข้า “จอมมารคำรามก้อง ในขณะที่ร่างกายของเขากำลังแดงขึ้น และแดงขึ้นไปอีกระดับหนึ่ง”

เนี้ยหลี่รู้สึกหวาดกลัวต่อแรงกดดันที่ส่งออกมาจากจอมมารแน่นอนว่าเขาต้องเผชิญหน้ากับจอมมาร แต่นี่ยังไม่ถึงเวลา ความแข็งแกร่งในชีวิตนี้ของเขายังห่างไกลที่จะเทียบเคียงกับพลังของจอมมาร.

“คุกหมื่นวิญญาณ” เนี้ยหลี่ ใช้วิชาลับ

จอมมารคำรามด้วยความกราดเกรี้ยว พร้อมชกกำปั้นออกมา กำปั้นของเขานั้นเหมือนกับมีวิญญาณเศร้าโศกและโอดครวญแฝงอยู่ด้วย ความดุดันและหน้ากลัวปะทะเข้ากับคุกหมื่นวิญญาณ เหมือนจะบดขยี้ทุกสิ่งให้ทลายลง เนี้ยหลี่ตกใจอย่างมาก 

ทันทีที่เขาใช้พลังของอานุภาพแห่งความตาย ก็ปราฏกำแพงกระดูกมากั้นกลางระหว่างตัวเขาแล้วจอมมาร

*บูม**********บูม**********บูม*

ผนังของกำแพงกระดูกถูกทำลายลงชั้นหนึ่ง

เนี้ยหลี่พยายามค้นหาจุดอ่อนของจอมมาร แต่ด้วยความสามารถของจอมมารนั้น การควบคุมและการเข้าถึงพลังของเขาอยู่ในขั้นที่สมบูรณ์แบบ โดยที่เนี้ยหลี่ไม่อาจเทียบเคียงได้แม้แต่น้อย.

ยู่เหยียน ที่หลบซ่อนตัวและมองดูการต่อสู้มาโดยตลอดเริ่มทนไม่ไหว เธอจึงโบกมือขอเธอ พลันปรากฎกำแพงไฟและงูไฟมาขวางกันระหว่างเนี้ยหลี่และจอมมารไว้. เมื่อจอมมารเห็นงูไฟจึงใช้แขนทั่งแปดคว้าจับไปที่งูไฟนั้น

*บูม**********บูม**********บูม*

งูไฟพวกนั้นระเบิดออก จอมมารมีรอยยิ้มที่เย็นเยียบปรากฎบนใบหน้า พร้อมคำรามก้อง

“จงเผยตัวออกมา” เนี้ยหลี่เช็ดเลือดทีมุมปากออก ถึงแม้ว่าเนี้ยหลี่ยังคงมีวิธีที่จะรักษาชีวิตของเขาจากการต่อสู้กับจอมมารได้อยู่นั้นก็ยังไม่มั่นใจมากนัก เพราะหากว่าการต่อสู้ยืดเยื้อออกไปก็เป็นเรื่องยากที่จะหลบหนีได้. 

อีกทั้งเนี้ยหลี่ยังสัมผัสได้ว่า จอมมารยังคงออมมือไม่ได้เอาจริงอยู่ ถ้าหากว่าจอมมารปลดปล่อยพลังที่แท้จริงออกมาก็เป็นไปไม่ได้เลยที่เนี้ยหลี่จะต่อกรด้วย.

ยู่เหยียน ทะยานอยู่บนท้องฟ้าในขณะที่จ้องมองไปยังจอมมารด้วยสายตาที่เย็นชา เธอได้เตรียมการทั้งหมดไว้แล้วก่อนจะเผยตัวออกมา แต่ลึกๆในใจของเธอแล้วยังไม่มั่นใจในผลของการปะทะกับจอมมารที่จะเกิดขึ้น ในชั่วพริบตานั้นร่างกายของจอมมารก็หดเล็กลงหวนกลับคืนสู่สภาพปกติของเขา เขาจ้องมองไปยังเนี้ยหลี่ 

และกล่าวว่า “จากสงครามในครั้งนี้ ข้าสามารถยืนยันได้ว่าเจ้าไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญระดับดาราสวรรค์ แต่ข้ายังมีเรื่องสงสัยคือความรู้และวิธีในการบ่มเพาะพลังของเจ้า วันนี้ข้าจะยัง ไม่ฆ่าเจ้า ข้าจะรอดูว่าวันข้างหน้านั้น เจ้าจะไปได้ถึงระดับไหนกัน” 

ตั้งแต่เริ่มจอมมารไม่มีความต้องการที่จะฆ่าเนี้ยหลี่ แต่เขาเพียงแค่หยั่งเชิงความสามารถและความแข็งแกร่งของเนี้ยหลี่เท่านั้น “อย่าว่าแต่ฆ่าข้าเลยแม้แต่สร้างปัญหาให้ข้า เจ้าก็ทำไม่ได้” คิ้วของเนี้ยหลี่กระตุก เขาพยายามไม่แสดงความอ่อนแอของตัวเขาออกมา จากการถูกจอมมารสบประมาท

 แม้ว่าความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขาอยู่ในระดับตำนาน และยังมีเทคนิคลับที่สามารถเพิ่มขีดความสามารถของเขาให้มากขึ้น ทั้งยังมีไพ่ตายซ่อนอยู่ที่แขนของเขาก็ตาม แต่มันเป็นเพราะว่าเขาไม่มั่นใจว่าไพ่ตายของเขาจะสามารถจัดการกับจอมมารได้ ดังนั้นเขาจึงไม่อยากเผยไพ่ตายของเขาออกไปในตอนนี้ 

“โอ้ ตัดสินใจได้ดี” จอมมารหรี่ตามองไปยังเนี้ยหลี่ เป็นที่แน่นอนแล้วว่าความแข็งแกร่งของเนี้ยหลี่ตอนนี้ยังอ่อนแอกว่าเขา ทั้งยังรับรู้ได้อีกว่าเนี้ยหลี่ยังคงซ่อนไพ่ตายไว้อยู่(ประมาณว่าถ้าจะฆ่ามันอาจจะตายตกตามกันหรือตัวเองเจ็บหนัก) นี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่จอมมารไม่คิดที่จะฆ่าเนี้ยหลี่ ทั้งด้วยการบ่มเพาะพลังของเนี้ยหลี่โดดเด่น จึงไม่มีเหตุผลที่จะฆ่าเนี้ยหลี่ในตอนนี้

จอมมารชายตามองไปยัง ยู่เหยียน ที่ลอยอยู่ในอากาศ ถ้าเขาเดาไม่ผิด เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆนี้ต้องเป็นเทพสถิตแน่ ถึงแม้ร่างกายของเธอจะยังไม่สมบูรณ์ดีก็ตาม ด้วยเหตุนี้พลังของเธอน่าจะยังไม่ถึงจุดสุดยอด 

จอมมารคิดในใจ ‘ข้าควรมุ่งหน้าไปยังดินแดนซากมังกรก่อนจะกังวลเรื่องอื่นๆ’ บนชั้นที่ 5 ของหอคอยเพลิงทมิฬ สถานการณ์การต่อสู้ได้หยุดลง ทั้งเนี้ยหลี่ และจอมมารได้แยกย้ายกันไปฝึกบ่มเพาะพลังของตัวเอง ถึงแม้ว่าสภาพโดยทั่วไปยังคงปรากฎร่องรอยของการต่อสู้อยู่ก็ตาม ในสภาวะการเช่นนี้ทำให้จิตใจจะเข้าถึงอนัตตาเป็นเรื่องยากมาก

ชั้นที่ 9  แห่งหอคอยมรณะ 9 ชั้น

จ้าวแห่งดินแดนใต้พิภพได้พูดคุยในกลุ่มของเขาอย่างเงียบๆ “ความแข็งแกร่งของทั้งสองคนช่างล้ำลึกนัก !!

แถมจิตอสูรที่พวกเขาผสานร่างด้วยนั้นยังแข็งแกร่งมาก !! มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยหากจะบอกว่าใครเหนือหรือแกร่งกว่ากัน” เทียนฮุนหัวเราะ.

ข้าเกรงว่าคงไม่ใช่ จะเห็นได้ว่าเจ้าเด็กชุดขาวนั่นแข็งแกร่งกว่าเล็กน้อย แต่อีกฝ่ายก็ใช่ว่าจะอ่อนแอนัก หลิงหยุนขมวดคิ้วของเธอเล็กน้อย จากที่ได้ดูการปะทะของทั้งสองนั้น ทั้งสองยังยังออมมือกันอยู่ เซียวหยูที่ได้ฟังอยู่ข้างๆนั้น เชื่อว่าตั้งแต่แรกแล้วว่าเนี้ยหลี่ไม่ใช่คนธรรมดา หากว่าเนี้ยหลี่และจอมมารยังคงสู้กันต่อผลที่จะเกิดขั้นก็คงไม่มีผู้ใดที่จะสามารถคาดเดาได้แน่ ตั้งแต่เยาว์วัยเซียวหยูได้ติดตามพ่อของเธอไปที่นิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์บ่มเพาะพลังของเธอ และนี่เป็นครั้งแรกที่มีผู้ทำให้เธอเกิดความสนใจได้

“ข้าไม่คิดเลยว่า ยู่เหยียน จะมาปรากฎตัวที่นี่” หลิงหยุนยิ้ม !!!

เทียนฮุนจิบชาในมือเบาๆและกล่าวว่า “ยู่เหยียนเป็นเพียงเทพสถิตระดับล่าง คงยังไม่รู้ถึงการมีอยู่ของดินแดนซากมังกร”

ในหมู่คนทั้งเจ็ดยกเว้นจ้าวแห่งดินแดนใต้พิภพ ไม่เคยมีใครได้รับการดูแลจากเทพสถิต จากสงครามครั้งยิ่งใหญ่ระหว่างเทพสถิตในยุคก่อน ได้ทำลายซึ่งทุกสรรพสิ่ง ดังนั้นเทพสถิต เช่น ยู่เหยียน หรือกระทั่งเทพสถิตองค์อื่น ก็ไม่สามารถรับรู้ถึงการมีตัวตนของพวกเขา

จ้าวแห่งดินแดนใต้พิภพครุ่นคิดสั้นๆ ก่อนกล่าวว่า “ในสงครามของเหล่าทวยเทพ ยู่เหยียนซึ่งเป็นเทพสถิตระดับล่างได้ถูกโจมตีโดยผู้เชี่ยวชาญหลายคน แต่กระนั้นก็ไม่มีผู้ใดที่สามารถทำให้จิตเทพของเธอแตกสลายลงได้ ในท้ายที่สุดเธอจึงถูกบีบบังคับให้ต้องหลบซ่อนอยู่ในวสันต์ทมิฬ ตอนนี้เธอเป็นเทพสถิตระดับล่าง ในความคิดของข้า ทำไมเราไม่ปล่อยให้เธอตามสหายของเธอ เข้าไปในนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ เพื่อดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง"

"แล้วแต่ท่านเถิด" ผู้เชี่ยวชาญคนอื่น ๆ ต่างหันมายิ้ม

“มีแขกมาเยือนดินแดนของเรา เดี๋ยวข้าไปพบเขาสักหน่อย” จ้าวแห่งดินแดนใต้พิภพกล่าวในขณะที่กลายเป็นหมอกสีดำและหายไปอย่างรวดเร็ว.

“แขก” เซียวหยูชำเลืองมองไปยังทิศทางที่พ่อของเขาหายไปด้วยใบหน้าที่งุนงง

 เพียงแค่ “แขก” ที่พ่อของเขาพูดถึง ใบหน้าของผู้เชี่ยวชาญทั้งหกก็แสดงออกถึงความเย็นชาทันที บางทีมันอาจจะ….?

จบ

แปลไทยโดย

Abhisit Siriroop

https://www.facebook.com/groups/200491286989237/permalink/227597730945259/