บทที่ 238 - ยึดครองอานุภาพแห่งกฎ

บทที่ 238 - ยึดครองอานุภาพแห่งกฎ 

เชือกสีชาดยังคงฟาดไปยังเซี่ยวหยูอย่างต่อเนื่อง ทำให้เกิดรอยแผลใหม่ขึ้นมาบนผิวของเขา

"บางทีถ้าเจ้าคุกเข่าลง ขอความเมตตาจากข้าและบอกว่าไอ้แก่ชาติชั่วหมิงเฟย บางทีข้าอาจจะพิจารณาให้เจ้าได้ตายอย่างสบาย มิฉะนั้นข้าจะเปลี่ยนเจ้าเป็นสัตว์เลี้ยงของข้าและทรมานเจ้าทุกวันเพื่อบรรเทาความเกลียดชังในใจข้า! "เทพแห่งความตายกล่าวพร้อมหัวเราะออกมาอย่างป่าเถื่อน

เซี่ยวหยูด่าตอบ "แกนั้นแหละไอ้ชาติชั่ว!"

เทพแห่งความตายหยุดชะงัก ก่อนที่จะกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัว "เนื่องจากเจ้าปฏิเสธข้อเสนอของข้า งั้นข้าต้องบีบบังคับเจ้าล่ะ แล้วเจ้าอย่ามาโทษข้าล่ะ! ฮึ่ม, ฮึ่ม ...... "

* เพี้ยะ********เพี้ยะ********เพี้ยะ! *

เชือกห้าหรือหกเส้นกลายเป็นเป็นเหล็กและเจาะทะลุผ่านร่างกายของเซี่ยวหยู เลือดสาดกระเด็นเต็มพื้นและกระดูกซี่โครงของเขาถูกทำลายทำเซี่ยวหยูกรีดร้องออกมากอย่างทุกข์ทรมาณ

"ฮ่า ๆ ๆ ร้องอีก ร้องเขาไปอีก ! มันจะดีกว่านี้ถ้าไอ้แก่หมิงมันได้ยิน! "เสียงหัวเราะของเทพแห่งตายแสดงให้เห็นถึงความพึงพอใจ

เลือดไหลออกมาจากมุมปากของเซี่ยวหยูในขณะที่เขาจ้องที่พื้นที่อยู่ด้านหน้าของเขาอย่างกับเขาไม่สะดุ้งสะเทือน เขาคำรามออกมา "ฆ่าข้าสิไอ้ชาติชั่ว ถ้าแกแน่จริง!"

"ฮ่า ๆ ๆ ฆ่าเจ้ารึ? มันจะไม่ทำให้ข้าพอใจได้เลย ถ้าฆ่าเจ้าในตอนนี้ ข้าต้องการที่จะทรมานทรมานเจ้าทีละนิดๆ ต้องการที่จะเห็นเจ้านั้นต้องทนทุกข์ทรมานและมันทำให้ข้านั้นนึกถึงความเจ็บปวดทรมานที่ข้าเคยได้รับ วันนี้ ในที่สุดข้าก็สามารถแก้แค้นมันได้! ในตอนนี้ข้าจะมีอารมณ์พึงพอใจอย่างที่สุด! หลังจากที่ดูดซับพลังของพวกระดับเซียนเหล่านี้และฟื้นฟูร่างกายของข้าแล้ว ข้าจะนำเจ้าไปด้วย ตอนที่ข้าไปแก้แค้นไอ้แก่สารเลวนั้น "เทพแห่งความตายกล่าวด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัว " ข้าจะทำให้พวกเจ้าสองคนเสียใจไปตลอดกาล! "

ในขณะที่เทพแห่งความตายหัวเราะอยู่นั้นฝ่ามือคู่ใหญ่ได้ลอยโฉบอยู่บนท้องฟ้า จู่ ๆ ก็มันก็พังทะลายลงมา

"เกิดอะไรขึ้น?" เสียงที่ออกมาจากเทพแห่งความตายสั่นเครือ ขณะที่เขารู้สึกพลังอำนาจที่น่าเกรงขามที่ทะยานอยู่บนท้องฟ้า 

เนี้ยหลี่ยังมีชีวิตอยู่!!

เมื่อมือขนาดใหญ่ทั้งคู่ร่วงล่นก็ปรากฏเงาโผล่ออกมาจากฝุ่นละออง เผยให้เห็นปีกที่ยื่นสยายออกที่อยู่ด้านหลังของเขา: ปีกหนึ่งสีดำและอีกหนึ่งสีขาว อานุภาพแห่งแสงสว่างและความมืดได้ประจักษ์เป็นเปลวเพลิงที่รุนแรง ในแขนแต่ละข้างของเนี้ยหลี่ นอกจากนี้ที่แขนของเขายังมีโล่สีเทา มันปกคลุ่มไปด้วยรัสมีสีดำแห่งความตาย 

ตาทั้งสองข้างของเนี้ยหลี่นั้นเต็มไปด้วยความกระหายเลือด เขามองไปยังหัวใจสีดำที่อยู่ใจกลางสุสาน

"มันเป็นไปไม่ได้! เจ้าเข้าใจในอานุภาพแห่งความตาย ?! "เทพแห่งความตายร้องออกมาด้วยความตกใจในขณะที่เขารู้สึกว่าเขากำลังสูญเสียการควบคุมอำนาจของอานุภาพแห่งความตาย มีใครบางคนกำลังขโมยอานุภาพแห่งความตายไปจากเขา!

"มันไม่ยากเกินไปที่จะเข้าใจอานุภาพแห่งความตาย ตอนนี้เจ้านั้นตายได้แล้ว! "เนี้ยหลี่กล่าวอย่างใจเย็นและมั่นใจ เขาเดินเข้าไปหาหัวใจสีดำนั้นอย่างช้า ๆ 

"ข้าคือเทพแห่งความตายที่แท้จริง ลองพยายามที่จะขโมยอานุภาพแห่งความตายของข้าดูสิ ฝันไปเหอะ!

"เทพแห่งความตายคำรามโกรธกระดูกอันแหลมความนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าหาเนี้ยหลี่

อย่างไรก็ตาม เมื่อกระดูกพวกนั้นมาอยู่ตรงหน้าเขาเพียงไม่กี่เมตร มันก็ถูกขัดขวางแล้วระเบิดออกกลายเป็นผุยผง

เนี้ยหลี่ก็ยังคงเดินอย่างใจเย็น และกล่าวว่า "ความจริงก็คือในขณะที่จิตเทพของเจ้าได้ถูกทำลายลง เจ้าก็ไม่ใช่เทพแห่งความตายอีกต่อไป ความจริงแล้วเจ้าก็ไม่แตกต่างจากผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนคนอื่นนักหรอก ยกเว้นว่าเจ้านั้นมีความเข้าใจในอานุภาพแห่งความตายมากกว่าพวกเขา เนื่องจากอานุภาพแห่งความตายทั้งหมด ที่มีอยู่ระหว่างสวรรค์และโลกจะมีแนวโน้มที่จะรวมกันไปที่ตัวของเจ้า แต่ถ้ามีคนที่มีความเข้าใจในอานุภาพแห่งความตายได้มากกว่า อำนาจของอานุภาพแห่งความตายนั้นก็จะไหลเข้าสู่คนๆ นั้นโดยธรรมชาติ. "

"นี่เจ้าพูดเรื่องอะไร ?!" เสียงที่ปราศจากความสงบของเทพแห่งความตายกล่าวขึ้น 

"ข้ามีความเข้าใจในกอานุภาพแห่งความตายมากกว่าเจ้า ดังนั้นจิตเทพของเจ้าจึงถูกข้ายึดครอง "เนี้ยหลี่กล่าวออกมาอย่างเย็นชา

"มันเป็นไปไม่ได้! ข้าเป็นเทพแห่งความตายและมีชีวิตมานับหมื่นปี! เจ้าจะมาเข้าใจในอานุภาพแห่งความตายมากกว่าข้าได้อย่างไร? "เทพแห่งความตายคำรามด้วยความโกรธ และฝนกระดูกมากมายพุ่งเข้าหาเนี้ยหลี่ แต่มันก็หยุดลงหาจากเนี้ยหลี่ไม่กี่เมตร และระเบิดขึ้นซึ่งมันไม่สามารถทำอันตรายเนี้ยหลี่ได้เลย 

เนี้ยหลี่ยังคงดำเนินตามขั้นตอนของเขาในขณะที่เขากล่าวอย่างใจเย็นว่า "เจ้าก็เหมือนกับจิ้งหรีดที่ติดอยู่ในขวด เจ้าสามารถมองเห็นโลกภายนอกได้ อย่างไรก็ตาม ก็ยังมีบางคนข้างนอกขวดที่สังเกตเห็นเจ้าได้ ... "

เมื่อได้ยินคำพูดของเนี้ยหลี่ เทพแห่งความตายก็กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นสะท้านว่า "เจ้ามาจากดินแดนไหนกันแน่"

เนี้ยหลี่ไม่คิดว่าเทพแห่งความตายจะรู้จักดินแดนพวกนั้น เขาจึงครุ่นคิดชั่วขณะหนึ่ง เขาพยักหน้าและกล่าวว่า "ลืมมันไปซะเถอะ!"

เมื่อได้ยินคำพูดของเนี้ยหลี่, เทพแห่งความตายได้สูญเสียความหวังทั้งหมดไป ย้อนไปในตอนที่เขาแพ้ให้กับจ้าวแห่งดินแดนใต้พิภพ จ้าวแห่งดินแดนใต้พิภพก็ได้กล่าวเช่นเดียวกับเนี้ยหลี่ ในดินแดนนั้นมีผู้เชี่ยวชาญที่ทรงพลังนับไม่ถ้วนที่เฝ้ามองสิ่งที่เกิดขึ้นภายในโลกเล็กๆ ในสายตาของพวกเขาสิ่งที่เรียกว่าเทพสถิตนั้นไม่มากไปกว่าฝูงมด

เทพสถิตนั้นเหมือนเป็นดั่งจิตวิญญาณของอานุภาพบนโลกใบนี้เท่านั้น แต่ในโลกที่พวกเขาดำรงชีวิตอยู่ถือเป็นส่วนที่ต่ำที่สุด !

"ข้าไม่ได้ยอมแพ้หรอก! อานุภาพแห่งความตายที่ข้าได้บ่มเพาะนั้นนับหมื่นปี ก็ยังไม่อาจเทียบกับความเข้าใจในครั้งแรกของเจ้า เจ้าต้องตาย ! "เทพแห่งความตายนั้นปลดปล่อยกระดูกอันแหลมคมของพวกเขาอย่างบ้าคลั่ง ; แต่ไม่ว่าเขาพยายามเท่าไหร่ มันก็สูญเปล่า เพียงเมื่อเขาตัดสินใจที่จะฆ่าเซี่ยวหยูเป็นคนแรก เชือกที่มัดตัวเซี่ยวหยูอยู่นั้นก็ขาดออกเป็นชิ้น ๆ

เซี่ยวหยูดึงเสื้อผ้าชุดใหม่มาคลุมชุดที่ขาดรุ่งริ่ง แล้วหันไปหาเนี้ยหลี่ ตอนนี้ เนี้ยหลี่ได้ช่วยชีวิตของเขาไว้ เขาไม่เคยคิดเลยว่าเนี้ยหลี่นั้นสามารถอยู่เหนือเทพแห่งความตายและต้อนให้เขาจนมุมได้ แม้ว่าการบ่มเพาะพลังของเนี้ยหลี่อยู่ในระดับแบล็คโกลด์ แต่ในด้านความเข้าใจอย่างลึกซึ้งแล้วนั้นเนี้ยหลี่ได้ก้าวไปไกลมากกว่าเขา

เนี้ยหลี่จะก้าวได้ไปถึงขึ้นไหนนั้น? เซี่ยวหยูไม่อาจจินตนาการได้เลย เขาเคยได้ยินจากพ่อของเขาว่าโลกย่อยใบนี้ถูกสร้างขึ้นโดยผู้ที่ทรงพลังอำนาจมากที่สุด ผู้ที่เชี่ยวชาญที่สุดในโลกสังเกตเห็นทุก ๆ อย่างที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ แต่พวกเขาไม่สามารถพาตัวเองมายังโลกย่อยใบนี้ได้ มีเพียงผู้ที่เป็นเจ้าของโลกย่อยใบนี้เท่านั้นที่สามารถไปมาได้อย่างอิสระ นอกเหนือจากนั้น ภายในโลกย่อยใบนี้ ทุกอานุภาพแห่งกฎได้ถูกแฝงไว้ในเทคนิคการบ่มเพาะพลัง

ตอนนี้เนี้ยหลี่ได้เข้าใจในเทคนิคการบ่มเพาะพลังสามประเภท ถ้าเขาเข้าถึงขั้นตอนต่อไปได้เขาจะจุดจิตเทพ แล้วเขาจะกลายเป็นเทพสถิต หากมันเกิดขึ้นจริงในอนาคตระดับการบ่มเพาะพลังของเขาก็ไม่อาจที่จะจินตนาการได้เลย

เนี้ยหลี่ขยับเข้าไปใกล้หัวใจทีละก้าว ๆ ทุก ๆ ก้าว,นั้นมีคลื่นพลังงานกระจายอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขา แม้ว่าอานุภาพแห่งความตายนั้นจะถูกใช้โดยเนี้ยหลี่และเทพแห่งความตายกับเขาก็เป็นหนึ่งเดียวกัน เนี้ยหลี่นั้นมีความเข้าใจในอานุภาพแห่งความตายมากกว่าเทพแห่งความตาย ดังนั้นอานุภาพแห่งความตายทั้งหมด ที่มีอยู่ระหว่างสวรรค์และโลกจึงถูกบัญชาโดยเนี้ยหลี่: ไม่ใช่เทพแห่งความตาย

ดังนั้นเทพแห่งความตายจึงไม่สามารถที่จะทำอันตรายต่อเนี้ยหลี่ได้!

ในขณะนี้เนี้ยหลี่ได้เข้าสู่สภาวะที่มหัศจรรย์ ภายในร่างกายของเขาอสูรแพนด้าเขี้ยว ได้รวมกับเข้ากับอานุภาพแห่งของความมืดและแสงสว่าง แต่ไม่ได้ดูดซับอานุภาพแห่งความตายเลย แต่จิตอสูรเงาพรายนั้นได้รวมเข้ากับอานุภาพแห่งความมืดและอานุภาพแห่งความตาย เมื่ออานุภาพห่งกฎทั้งสองเชื่อมโยงเข้ากับอสูรเงาพรายแล้ว ทำให้มันเติบโตและแข็งแกร่งขึ้น

"มันเป็นไปไม่ได้! เป็นแบบนี้ได้ยังไง ?! ข้าจะไม่ยอมแพ้ "เทพแห่งความตายคำรามอย่างบ้าคลั่ง! 

อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความจริงที่ว่าอานุภาพแห่งความตายนั้นได้ถูกยึดไปจากเขา

"การขัดขืนของเจ้ามันเปล่าประโยชน์ แม้ว่าเจ้าจะไม่เต็มใจที่จะยอมรับมันก็ตาม!"

เนี้ยหลี่มาถึงด้านข้างของหัวใจสีดำในขณะที่เขาวางมือขวาของเขาบนพื้นผิวของมัน มันก็ทรุดตัวลงอย่างรวดเร็วและจางหายไป

เทพแห่งความตายตายคำรามอย่างไม่พอใจ; แต่รากฐานที่ทำให้เขาดำรงอยู่ในโลกใบนี้ก็ค่อย ๆ หายไป
นอกเหนือจากหัวใจสีดำสีดำแล้ว หลุมฝังศพทั้งหมดก็ค่อยๆหายไป

เนี้ยหลี่ถอนลมหายใจ ถ้าเขาและเซี่ยวหยูไม่เผลอวิ่งเข้าไปในสถานการณ์นี้และ พวกเขาเองไม่ติดกับ เขาก็ไม่อยากฆ่าเทพแห่งความตายนักหรอก ในขณะที่เขาเฝ้ามองเทพแห่งความตายหายไปอย่างช้า ๆ พร้อมทั้งอารมณ์ก่อกวนอยู่ภายในจิตใจของเขา

ในโลกเล็ก ๆ ใบนี้เทพสถิตทั้งหมด รวมทั้งเทพแห่งความตาย, ยู่หยาน และคนอื่น ๆ ก็เป็นเพียงแค่หมากรุกบนกระดานเท่านั้น คนที่มีพลังอำนาจมากที่สุด ก็ยังคงเป็นผู้ที่สร้างโลกในนี้ ตราบใดที่ยังไม่สามารถหาทางออกจากโลกแคบๆ ใบนี้ได้ เขาก็ยังคงเป็นชิ้นส่วนของหมากรุกของคน ๆ นั้นตลอดไป 

ตั้งแต่ที่จ้าวแห่งดินแดนใต้พิภพรู้วิธีที่จะเข้าไปในดินแดนซากมังกร เนี้ยหลี่ก็คิดที่จะไปที่นั้นด้วยความช่วยเหลือของจ้าวแห่งดินแดนใต้พิภพ

เซี่ยวหยูกินยาบางอย่างที่ช่วยในการฟื้นตัวและเดินขึ้นไปหาเนี้ยหลี่

เนี้ยหลี่มองมายังเซี่ยวหยูและถามว่า "เจ้าเป็นยังไงบ้าง"

"ข้าสบายดี." เซี่ยวหยูส่ายหัวแล้วพูดต่อว่า "ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของของเจ้าในครั้งนี้!"

เนี้ยหลี่เบา ๆ ยิ้มและกล่าวว่า "ข้าไม่ได้ช่วยเพียงแต่เจ้า แต่ยังช่วยตัวข้าเองด้วย. "

ขณะที่เนี้ยหลี่พูดเซี่ยวหยูก็หันหน้ามาทางเขา หลังจากเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นนี้ มุมมองของเซี่ยวหยูที่มีต่อเนี้ยหลี่ได้เปลี่ยนไป เนี้ยหลี่ได้ช่วยเหลือเขาไว้ แต่เขากลับไม่มีทีท่าว่าจะเรียกร้องสิ่งใดเป็นการตอบแทนเลย 

"เจ้าไม่ถอดเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งนี้ก่อนหรือ แล้วค่อยสวมชุดใหม่? นี้มันงานอดิเรกประเภทไหนกันเนี้ย” เนี้ยหลี่มองดูเซี่ยวหยูแบบแปลก ๆ เขามักจะรู้สึกว่าเสี่ยวหยูมีความผิดปกติเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างไรก็ตามเขาก็ได้พบกับคนที่แปลก ๆ มามายหลายแบบ ในชีวิตของเขาก่อนหน้านี้ เซี่ยวหยูไม่ได้เป็นเพียงคนเดียว

เมื่อสังเกตเห็นการแสดงออกเนี้ยหลี่ มุมมองของเซี่ยวหยูที่มีต่อเนี้ยหลี่ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ขณะที่เขาพ่นลม "แล้วเจ้าจะสนใจทำไมล่ะ? ตราบใดที่ข้ามีความสุขกับมัน! "

"เอาล่ะ ๆ" เนี้ยหลี่กางมือของเขาออก แม้ว่าเขาจะงงเล็กน้อย แต่เขาไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับมัน

ณ จุดนี้ ผู้เชี่ยวชาญระดับระดับเซียน คนอื่น ๆ ก็หลุดออกมาจากการถูกขังและเดินเข้าไปหาเนี้ยหลี่ ขณะที่พวกเขายังจำฉากที่เพิ่งเกิดขึ้นได้ ความรู้สึกกลัวก็เข้ามาในจิตใจของพวกเขา ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ค่อยแน่ใจกับเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น แต่อย่างน้อยสิ่งที่พวกเขามั่นใจก็คือคนที่ช่วยพวกเขาไว้นั้นก็คือ เนี้ยหลี่ 

พวกเขาคิดว่า “มือขนาดใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้นด้วยอานุภาพแห่งความตายจากเทพแห่งความตายนั้นไม่สามารถทำความเสียหายใด ๆ ให้กับเนี้ยหลี่ได้เลย ทำให้พวกเขากลัวและเคารพในความแข็งแกร่งของเนี้ยหลี่ “

"ขอบคุณมากคุณชายน้อยสำหรับการช่วยเหลือของเจ้า ตระกูลมังกรสรรเสริญของข้าจะจดจำพระคุณนี้ตลอดไป ถ้าคุณชายน้อยมีความประสงค์ใดๆ จะให้เราทำ แน่นอนว่าเรานั้นจะทำให้ดีที่สุด! "

"เผ่าพันธ์ุเอลฟ์ของข้าก็เช่นกัน ขอบคุณมากคุณชายน้อยสำหรับการช่วยเหลือของเจ้า ถ้าคุณชายน้อยมีอะไรให้รับใช้ พวกเราก็ยินดีที่จะทำ. "

ผู้เชี่ยวชาญระดับระดับเซียนมีประสบการณ์ทุกอย่างในการต่อสู้ นอกจากความจริงที่ว่าเนี้ยหลี่นั้นได้ช่วยพวกเขาไว้ พวกเขาก็มีความหวาดกลัวและตระหนักถึงความแข็งแกร่งที่ของเขา ในอนาคต ใครจะจินตนาการได้ว่าการบ่มเพาะพลังของเขานั้นจะสูงขนาดไหน? หากพวกเขาสามารถสร้างความสัมพันธ์กับผู้เชี่ยวชาญเช่นนี้ได้ แน่นอนมันจะเป็นประโยชน์สำหรับพวกเขาในอนาคต

จบตอน

แปลไทยโดย

https://www.facebook.com/groups/200491286989237/permalink/228013080903724/