บทที่ 187 - เผชิญหน้า

บทที่ 187 - เผชิญหน้า

https://www.facebook.com/groups/200491286989237/permalink/216481045390261/

ดวงตาของเนี้ยหลี่อ่อนลงเล็กน้อย เนื่องจากเขาใช้อาณาเขตหมื่นอสูรอย่างสุดกำลัง

บูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!

คลื่นพลังระเบิดเป็นวงกว้างมากๆ และกวาดบริเวณโดยรอบราบเป็นหน้ากอง ชั้นฟ้า แผ่นดินสะเทือน อาคาร บ้านเรือนพังเสียหายด้วยอำนาจของพลังนี้

พลังน่าโครตน่ากลัว

นี้ไม่ใช่พลังที่มนุษย์จะเข้าถึงได้

เอียเซิ่งและตระกูลอื่น รวมถึงผู้เชี่ยวชาญระดับแบล็คโกล นั้นคิด หากโดนพลังนี้เข้าไปได้กลายเป็นฝุ่นผงแน่ๆ

เมื่อพลังนี้เข้าใกล้ หลงซา เขาสัมผัสถึงพลังอันน่ากลัว หน้าเริ่มซี๊ด กล้ามเนื้อเริ่มฉีกขาด พลังงานนี้สามารถทำลายร่างกายของเขาได้เลย ทันทีที่เขารับพลังงานนี้เข้าไปเต็มๆ เขาได้รีบเปิดใช้งานสมบัติตำนานลึกลับ และเกิดเสียงดังสนั่นๆ

บูมมมมมม บูมมมมมบ บูมมมมมมมม

สิ่งที่เขาหยิบคือสมบัติระดับตำนาน แต่มันก็กลายเป็นเถ้าถ่าน สมบัติเหล่าจริงๆแล้ว จอมมารได้มอบสิ่งของที่เป็นระดับตำนาน ระดับพระเจ้า ไม่ว่าจะเป็นเกราะโล่ การ์เดียน แห่งความมืด และอื่นๆอีกมากหมาย

แต่เมื่อถูกพลังของอาร์เรย์หมื่นอสูรเขาไป ทำให้ของทั้งหมดที่ป้องกันกายเข้ากลายเป็นเถ้าถ่าน เลยทีเดียว

หลงซาไม่เคยคิดว่าพลังอาร์เรย์หมื่นอสูรจะสูงระดับสุดยอดถึงเพียงนี แม้เพียงสมบัติระดับก็ไม่อาจทนรับได้

ตรูมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!

หลงซา กระเด็นไปไกลหลายร้อยเมตร และก็สามารถหยุดได้ หน้าอกเขาหนักขึ้นและลมหายใจเบาๆ เสื้อผ้าขาดกระจุย จากการระเบิดนั้นร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล เขาอยู่ในสภาพที่เสียใจมาก ที่ต้องสูญเสียของระดับตำนาน ที่จอมมารมอบให้ แต่เพราะแบบนั้นทำให้เขาไม่เสียชีวิต

แม้ว่าหลงซา จะแข็งแกร่งเพียงใด แต่ก็ไม่สามารถทนต่อการโจมตีเพียงครั้งเดียวของ อาณาเขตหมื่นอสูรได้

หลงซาเริ่มรู้สึกกลัวในพลังงานนี้และประเมินพลังที่มีอยู่ของตนเอง ณ ตอนนั้น

เอียเซิ่ง และคนอื่นๆ ไม่มีใครรู้ว่าพลังของหลงซา ว่าโหดแค่ไหน แต่ถ้าเขาเป็นถึงอันดับสองของ สมาคมทมิฬ และเป็นรองแค่จอมมารคงไม่ธรรมดาและแข็งแกร่งหน้าดู

หลงซาจับหน้าอกตนเอง ด้วยสีหน้าอันซีดและเกิดร่องรอยบาดแผล กล่าวขึ้นว่า “หากไม่ข้าไม่มีสมบัติในตำนานเพื่อปกป้องตัวข้าแล้วนั้น ข้าคงกลายเป็นเถ้าถ่านแน่แท้ หลังจากนี้ข้าจะยังไม่มาหาเจ้าอีก จนกว่าเจ้าปีศาจจะกลับมายังสมาคมทมิฬ อีก 3 เดือน หากเจ้าไม่ไปหาเรา เราจะกลับมาหาเจ้าเอง”

พูดเสร็จ หลงซา คว้ากุ๋ยซา และ บินหายวับไปบนท้องฟ้าชั่วพริบตา ฟริ้งงงงงงงงง

เนี้ยหลี่มอง หลงซา และ กุ๋ยซาด้วยพลังอ่อนแรงลงเล็กน้อย แม้เขาสามารถใช้อาณาเขตหมื่นอสูรได้อีก และสามารถยับยั้ง หลงซาา และ กุ๋ยซาที่หนีไปได้ แต่สิ่งที่เนี่ยหลี่เป็นห่วงคือ ถ้าฆ่าทั้ง 2 คนนั้นแล้ว กลัวว่า จอมมารจะมาเอง ถ้าหลงซาแข็งแกร่งขนาดนี้ จอมมารจะโหดขนาดไหน อาจจะโหดและแข็งแกร่งกว่าเอียมัวอีก และหากฆ่าหลงซา และกุ๋ยซา ได้ตอนนี้จริงๆ อาจจะนำอันตราย มาสู่เมืองนี้ก็เป็นไปได้

ตอนนี้ หลงซา อาจจะมีบางส่วนที่กลัวความแข็งแรงของเมืองและในเวลา 3 เดือนนั้น ถึงมันอาจจะน้อยนิด แต่ เนี้ยหลี่เองก็คิดว่าสามารถยกระดับขึ้นไปให้สูงกว่านี้ได้อีก และในเวลานั้น เอียมัว อาจจะกลับมาเพิ่มความแข็งแกร่งของเมืองขึ้นไปอีกได้

หลงซาเข้าใจผิด คิดว่าเนี้ยหลี่ใช้เทคนิคจิตวิญญาณดารากรมาหลายต่อหลายครั้ง จนทำให้เขาเกรงกลัว เขาจึงต้องใช้เวลา 3 เดือนเพื่อฝึกเช่นเดียวกัน

คิ้วเนี่ยหลี่กระตุก และกลับมาคิดกับตัวเองว่า “อีก 3 เดือนเจอกัน”

เอียเซิ่งและเอียซิ่ว ทั้งคู่เดินมาข้างๆเนี้ยหลี่

เอียเซิ่งถอนหายใจยาว”หลงซาเป็นถึงผู้เชียวชาญระดับตำนานขั้นที่3 และยังไม่รวมจอมมารอีก ซึ่งแข็งแกร่งที่สุดหากทั้งหมดมาโจมตีเมืองกลอรี่จริงๆ คงยากที่จะรับมือได้”

ถึงแม้จะมีเนี้ยหลี่ ที่เป็นอัฉริยะ และมีสติปัญญาที่น่าอัศจรรย์ แต่มันก็ยากที่จะต่อการกับพวกนั้นได้ แถมตอนนี้ยังไม่สามารถฆ่าหลงซาได้อีก นี่ยังไม่รวมจอมมารจะขนาดไหนเนี้ย เอียเซิ่งทำหน้าหวาดกลัว

“เรากำลังกลัวสมาคมทมิฬหรอ ตอนนี้เรามีระดับตำนานถึง 2 คน เอียเซิ่งและเอียมัว ถ้าพวกเราเอาจริง ฝ่ายนั้นก็จะสูญเสียหนักเช่นเดียวกัน”เนี้ยหลี่กล่าว

“เนี้ยหลี่ที่จริงแล้ว เจ้าใช้เทคนิคจิตวิญญาณดารากรหรือเปล่า” เอียเซิ่งถามเนียหลี่ ก่อนหน้านี้ได้ยินหลงซาถาม เอียเซิ่งจึงอยากรู้ด้วยความสงสัย

“บ้า ใครใช้เทคนิคจิตวิญญาณดารากรนั้นต้องทนทรมาณเหมือนวิญญาณ ถูกเผาไหม้ทุกคืน ทุกวัน ใครจะบ้าไปใช้เทคนิคปีศาจแบบนั้นกัน” ข้าก็แค่ฉลาดกว่าคนอื่นและเติมทรูเยอะ จึงทำให้มีความรู้ระดับตำนานแห่งพระเจ้าเท่านั้นเอง” เนี้ยหลี่รีบตอบ

ความรู้ระดับตำนานแห่งพระเจ้า ?? เอียเซิ่ง เอ๋อ เล็กน้อย เพราะเนี้ยหลี่เองก็ดูไม่เหมือนคนที่จะใช้เทคนิคจิตวิญญาณดารากร

“ซึ่งหลังจาก ใช้เทคนิคจิตวิญญาณดารากรนั้น จะสามารถก้าวข้ามระดับไปอยู่ในระดับที่สูงขึ้นได้อย่างไวกว่าเดิม เนี้ยหลีเองก็เชื่อว่า จอมมาร ได้ใช้วิธีนี้ จนทำให้ระดับพลังงานของจอมมารคงเทพสุดๆ ด้วยเหตุนี้เองเนี้ยหลีจึงรู้สึกกดดันมาก ถ้าเขาอยากจะปกป้องเมืองกลอรี่และต้องเอาชนะจอมมารให้ได้อีกด้วย”

เขายังต้องคิดวิธีที่สามารถยกระดับตัวเองให้เร็วกว่านี้อีก

เอียเซิ่งและเอียซิ่ว ทุกคนได้มองรอบๆ และ เริ่มเข้าใจว่า วิกฤติที่เกิดขึ้นของเมืองกลอรี่นั้น ใหญ่กว่าที่พวกเขาคิดและเริ่มเข้าใจว่า ซึ่งทุกครั้งที่ท่านเอียมัว กลับมานั้นจะเครียดและนัดประชุมตลอด หลังจากนั้นก็จะออกไปสำรวจภายนอกเมืองอีกนั้น เอียเซิ่งเริ่มเข้าใจและคิดว่าต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อให้มีเงินทุนสำหรับเพียงพอและพัฒนาเมืองกลอรี่ เพื่อให้สามารถต่อสู้กับสมาคมทมิฬได้เช่นกัน

ตอนนี้ตระกูลศักดิ์สิทธ์ พินาจ และไล่สมาคมทมิฬ ออกไปได้อย่างน้อยก็ถือว่าเป็นสิ่งดี

มองรอบๆ หลังจากผ่านการรบครั้งใหญ่ ก็สูญเสียผู้เชี่ยวชาญไปหลายต่อหลายคน ถือว่าเป็นการเสียหายอย่างมาก เอียเซิ่งเองจึงต้องรีบจัดการเรื่องพวกนี้

ถึงอย่างไร ในเวลา 3 เดือนที่จะต้องสู้กับพวกเจ้าปีศาจนั้น เนี้ยหลี่ใจเต็นระทึกๆเลยด้วยหัวใจที่อยากพัฒนาตนเองให้เก่งมากกว่านี้

ไม่กี่พันไมค์ลึกลงไปในภูเขามีรอยรองเท้า ของกุ๋ยซาและหลงซา

“หลงซา แผลของเจ้า??”กุ๋ยซาถามหลงซา นี่ขนาดร่างกายแข็งแกร่งผิวหนังของสายเลือดมังกร ไม่คิดเลยว่าพลังจากอาณาเขตหมื่นอสูร จะทำให้เขานั้นบาดเจ็บหนักขนาดนี้ เมื่อนึกถึงอาณาเขตหมื่นอสูรก็ยิ่งทำให้ใจสั่นๆแบบกลัวๆลึกๆในหัวใจเขา

“ฉันไม่เคยคิดว่าพลังมันจะเยอะมากขนาดนี้ มันเกือบจะทำลายจิตวิญญาณของฉัน” หลงซา กล่าวในขณะที่ฝืนยิ้ม “นี่ขนาดใช้สมบัติในตำนานทั้ง 3 ชิ้นช่วยชีวิตเขาไว้แต่มันก็ยังทำให้บาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ แถมยังกระทบมีส่วนในการพัฒนาพลังอีกด้วย และมันอาจจะใช้เวลามากกว่า 2 ปีก็ว่าได้กว่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม”

หลงซาจับหน้าอกของเขาและไอออกมาเป็นเลือดสีแดง โปรยปรายลงบนหิมะ

“มันร้ายแรงมากเลยนะเนี้ย”กุ๋ยซากล่าว

“จากที่ข้าได้ฝึกฝนวิชามาและพัฒนาจิตวิญญาณมานอกเหนือจากจอมมารแล้วก็ไม่มีใครก่ออันตรายต่อตัวข้าได้เลย แต่ตอนนี้มีสิ่งหนึ่งที่สามารถทำได้คือ อาณาเขตหมื่นอสูร” หลงซา กล่าวต่ออีกว่า”ระดับพลังของอาณาเขตหมื่นอสูรนี่สามารถฆ่าผู้เชี่ยวชาญระดับตำนานได้เลยนะ ตอนแรกในความคิดของข้า แค่พลังของข้าก็น่าจะจัดการกับอาณาเขตได้แล้ว ไม่คาดคิดว่ามันจะสามารถมาทำร้ายถึงพลังของจิตวิญญาณของข้าได้ ”

“ผู้ที่มีอำนาจควบคุมพลังอาณาเขตหมื่นอสูรนั้น เราควรระวังในอนาคตด้วยนะ”หลงซากล่าว ด้วยความรู้สึกเจ็บจี๊ดในหัวใจของเขา แต่ลึกๆเขาก็ดีใจที่เขาแข็งแรงและสามารถหลบหนีออกมาได้ มิเช่นนั้น เขาอาจถูกสาปแช่ง ณ จุดนั้นก็เป็นไปได้

“โอเค!!” กุ๋ยซาเห็นด้วย แถมเย็นวาปที่กระดูกสันหลังเหมือนกัน แม้ว่าหลงซาจะเกือบตายแระก็เหมือนยังมีโชคที่รอดมาได้

“เรากลับไปสมาคมทมิฬและแจ้งผู้ใต้บังคับบัญชาว่า ห้ามออกไปไหนตลอดเวลา 3 เดือน จะต้องรอเพียง จอมมารกลับมาจากการฝึกเท่านั้น” หลงซากล่าว ในลึกๆ หลงซายังกลัวเนี้ยหลี่อยูไม่น้อยเพราะ คิดว่าเนี้ยหลี่ใช้เทคนิคจิตวิญญาณดารากร หากถูกไล่ตามมาพวกเราอาจตายก็ได้

หลังจากที่ทั้งสองหยุดชั่วขณะก็รีบกลับไปยังสมาคมทมิฬ เพราะหากอยู่ภายนอกนานๆอาจเกิดอันตรายขึ้นอีก

ตัดกลับมาที่เมืองกลอรี่ บ้านเรือนพังพินาจ มีแต่ซาก ปรักหักพัง แต่ชาวเมืองกลอรี่ นั้นรู้สึกโชคดีที่ สามารถปราบ ตระกูลทรยศและขับไล่ สมาคมทมิฬออกจากเมืองไปได้ แถมยังได้ยินอีกว่า สามารถไล่สองผู้เชี่ยวชาญระดับตำนานและทำให้เจ็บหนักได้อีก

เกี่ยวกับสงครามครั้งนี้ คนส่วนใหญ่จะพูดคุยกันในเรื่องของเนี้ยหลี่ที่สามารถบังคับอาณาเขตหมื่นอสูร และปราบสมาคมทมิฬได้ เนี้ยหลี่ยังสร้างวีรกรรม ใหญ่ๆ ถึงสองอันคือ ปราบฝูงสัตว์อสูร และ ปราบสมาคมทมิฬ มันทำให้ เป็นที่เชิดหน้าชูตา เสมือน เอียเซิ่งและเอียมัว

หลายคนเชื่อว่าเนี้ยหลี่จะได้เป็นเจ้าเมืองคนต่อไป แม้ว่าเขาจะไม่ได้สืบเชื่อสายเจ้าเมืองโดยตรง แต่คงจะได้เป็นบุตรเขยของเอียเซิ่ง ซึ่งในอดีตคงมีคู่แข่งคือเฮียฮั่น แต่เขานั้นได้ทรยศเมืองแห่งนี้ ไปซะแล้ว

แม้ว่าความแข็งแรงของสมาคมทมิฬยังไม่มีใครรู้ซึ่งว่า โหดร้าย เก่งกาจเพียงไหน แต่ในหัวใจของทุกคนยังคงเชื่อว่า หากท่าน เอียมัวกลับมาจะสามารถมีวิธีปราบ เจ้าปีศาจลงได้ และ ยังคงมีความหวังต่อไป

เอียเซิ่ง และเอียซิ่วได้จัดการเรื่องทั่วๆไป หลังผลพ่วงการต่อสู้ครั้งนี้ ในขณะที่เซี่ยวหนิงเอ๋อ และ หลายๆคนกลับไปสู่ตระกูลตัวเอง

แสงอาทิตย์แรกแย้ม หลังผ่านศึกใหญ่ยิ่งเข้าสู่เมืองกลอรี่ แม้เมืองนี้จะผ่านอุปสรรค และ การต่อสู้มากมาย แต่ทุกอย่างก็กลับสงบสุข อาคารที่ถูกทำให้พังทะลายก็ถูกสร้างขึ้นมาใหม่ เปรียบเสมือน แสงส่องสว่างบังเกิดชีวิตใหม่เกิดขึ้นอีกครั้ง

จบตอน

แปลโดย 

Art Aulakiria