บทที่ 223 - ไข่มุกพิษเขียว

บทที่ 223 - ไข่มุกพิษเขียว

เอียจืออวิ้น เซี่ยวหนิงเอ๋อ และคนที่เหลือที่ได้ดูอยู่ห่างๆถึงกับตกตะลึงเล็กน้อย พวกเขาไม่มีความเห็นเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น ระหว่างหลี่เชี่ยนโหม๋ว ต้วนเจี้ยน และหลอหมิง ที่กำลังสู้กันอยู่นั้นถึงกับหยุดไปชั่วขณะ หลี่เชี่ยนโหม๋วไม่เคยคิดมาก่อนว่า หลี่เชี่ยนซาจะตกอยู่ภายในเงื้อมมือของเนี้ยหลี่ เค้าเริ่มมีความกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“ แกเจ้าบัดซบ ข้าจะขยี้เจ้า !!” หลี่เชี่ยนซาตะโกนด้วยความโกรธ

 ก่อนหน้านี้พันปีที่ผ่านมาของเขา ไม่เคยมีใครทำให้เขาได้รับบาดเจ็บหนัก และเจ็บปวดทรมาณเยี่ยงนี้มาก่อน และคนที่ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บกลับเป็นเด็กอย่างเนี้ยหลี่ด้วยแล้ว ตอนนี้ภายในใจของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

ในขณะเดียวกันเนี้ยหลี่ยิ้มอย่างเย็นชา และยังคงทำการเขวี้ยงระเบิดมังกรออกไปอีกหกลูก  จากมือขวาของเขาพุ่งตรงไปยังหลี่เชี่ยนซา

เมื่อหลี่เชี่ยนซาเห็นการกระทำของเนี้ยหลี่ ทำให้เกิดความรู้สึกแสบไปทั่วทั้งผิวหนังและผงะก้าวถอยออกมาแทบจะทันทีที่เห็น โดยปกติเนี้ยหลี่ไม่ใช่คนที่จะมีนิสัยเสียดายสิ่งของและยิ่งสิ่งเหล่านั้นทำให้ศัตรูบาดเจ็บด้วยแล้วเขาย่อมไม่เสียดายมัน

เนี้ยหลี่เขวี้ยงระเบิดมังกร ออกมาเป็นรัศมีวงกว้างล้อมรอบตัวหลี่เชี่ยนซาเมื่อหลี่เชี่ยนโหม๋วเห็นสิ่งนั้น ใจของมันนั้นแทบอยากจะกระโจนเข้าไปให้ความช่วยเหลือแก่หลี่เชี่ยนซาโดยพลัน แต่ก็ต้องถูกขัดขวางโดย ต้วนเจี้ยน และหลอหมิง 

“ศัตรูของแกคือข้า!!” ต้วนเจี้ยนแค่นเสียงอย่างเย็นชาก่อนที่หลี่เชี่ยนโหม๋วจะเคลื่อนไหวใดๆ  ในเวลาเดียวกันระเบิดมังกรก็ถูกเขวี้ยงมาที่ข้างหลังของหลี่เชี่ยนซาโดยอาศัยเวลาที่มันเผลอ

บรึ้มมม !!

เสียงระเบิดมังกรนั้นดังมากเสียงของมันนั้นเกือบจะดูเหมือนว่ามันวิ่งผ่านทะลุแก้วหูของทุกๆคนโดยตรง

ขณะที่หลี่เชี่ยนซากำลังจะลุกขึ้นระเบิดมังกรก็ได้อยู่รอบๆตัวของมันเรียบร้อยแล้ว ประกายในตาของมันนั้นแสดงให้เห็นถึงความหวาดกลัว ‘สิ่งที่น่าขยะแขยงนี่มันคือสิ่งใดกัน? ทำไมพวกมันถึงมีพลังอำนาจที่น่ากลัวเช่นนี้ ?

พลังการทำลายล้างของระเบิดมังกรทำให้มันได้รับบาดเจ็บหนักมาก อาการบาดเจ็บของมันส่งผลให้ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ดั่งเก่า มันแทบไม่สามารถที่จะหลบระเบิดชุดต่อๆไปได้เลยในขณะนี้

บรึ้ม !! บรึ้ม !! บรึ้ม 

ร่างกายของหลี่เชี่ยนซาถูกปะทะด้วยแรงจากระเบิดมังกร  ส่งผลให้มันลอยออกไปไกลหลายร้อยเมตร 

หลี่เชี่ยนซาได้รับความเสียหายจากระเบิดมังกรหลายต่อหลายรอบ ทำให้มันไม่สามารถที่จะประคองชีวิตต่อไปได้อีกนานนัก

“พี่ใหญ่ !” หลี่เชี่ยนโหม๋วตะโกนแผดเสียงออกมา และได้มีหนามแหลมคมงอกเงยออกมาจากร่างกายของเขา เขากลายเป็นกิ้งก่าภูตขนาดมหึมา หนามแหลมบนร่างกายของเค้าเสียบต้วนเจี้ยน และหลอหมิง มันโจมตีอย่างบ้าคลั่งและพุ่งตรงไปที่เนี้ยหลี่

หลี่เชี่ยนโหม๋วเดิมทีคิดว่าหลี่เชี่ยนซาแข็งแกร่งพอที่จะฆ่าเนี้ยหลี่และยู่เหยียนโดยไม่มีปัญหาใดๆเลย เขาไม่เคยคิดเลยว่าเนี้ยหลี่นั้น จะใช้ลูกเหล็กสีดำปล่อยระเบิดที่มีพลังทำลาบมหาศาล กว่าเขาจะได้รับรู้ถึงประสิทธิภาพของมัน  หลี่เชี่ยนซาก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ้และพบจุดจบที่น่าสังเวช

พวกเขาอยู่ด้วยกันมาร่วมนับพันปีจนแทบจะผนึกเข้าด้วยกัน ความสัมพันธ์ของพวกเค้านั้นมีมากยิ่งกว่าพี่น้องแท้ๆที่คลานตามกันมาซะอีก เมื่อเขาสัมผัสได้ว่าพลังวิญญาณของหลี่เชี่ยนซานั้นดับสูญลง ซึ่งนั่นก็เท่ากับว่าหลี่เชี่ยนซาสิ้นชีพแล้ว 

ด้วยความโศกเศร้าเสียใจและคลั่งแค้นปนกัน ทำให้หลี่เชี่ยนโหม๋วกลายเป็นอสูรคลั่งทันที มันกระโจนเข้าหาเนี้ยหลี่ ตอนนี้ในความคิดของมันมีเพียงการแก้แค้นให้กับหลี่เชี่ยนซาเท่านั้น

เนี้ยหลี่กระโดยถอยมาข้างหลังเพื่อรักษาระยะ ในขณะที่ถอยมานั้นก็ได้ปล่อยระเบิดหยินหยางออกมาจากปากของเขาไปด้วย

บูม !! ! บูม !! บูม !

ระเบิดหยินหยางนั้นระเบิดกลางอากาศและหลี่เชี่ยนโหม๋วนั้นหลบมันได้ทั้งหมด หลี่เชี่ยนโหม๋วคำรามไปยังทิศทางของระเบิดหยินหยาง เสียงดังสนั่นจากแรงปะทะและเค้าได้พ่นพิษเป็นสายพุ่งตรงไปยังที่เนี้ยหลี่พิษที่ปล่อยออกมานั้นเปรียบเสมือนกับตะข่ายที่ขึงไว้

ทำให้ปิดกั้นเส้นทางหนีของเนี้ยหลี่ทั้งหมดร่างของเนี่ยหลี่นั้นหดเล็กลงอย่างรวดเร็ว และถอดการประสานร่างกับอสูรเขี้ยวแพนด้าด้วยความเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ และกลายร่างเป็นอสูรเงาพรายและค่อยๆหายไป

ครืดด ครืดด ซี่ ซี่ !!

พิษค่อยๆหยดลงพื้นทีละนิดและละลายๆทุกสิ่งควันสีขาวลอยออกมาไม่ขาดสายอย่างไรก็ตามแต่ พื้นที่ตรงนั้นกลับว่างเปล่าไม่มีแม้แต่เงาของเนี้ยหลี่ 

“เกิดอะไรขึ้นกัน!!” คิ้วของหลี่เชี่ยนโหม๋วขมวดเข้าหากันด้วยความงุนงง การโจมตีก่อนหน้านี้ของเขาไม่โดนเนี้ยหลี่ได้อย่างไรกัน ราวกับว่าทิศทางตรงนั้นก่อนหน้านี้ไม่มีเนี้ยหลี่อยู่ 

เนี่ยหลี่ควรจะโดนปิดกั้นเส้นทางหนีแล้วนี่แล้วนั่นทำไมจู่ๆเนี้ยหลี่กลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย? 

ยู่เหยียนแค่นเสียงอย่างเย็นชา ลูกไฟอุกกาบาตที่ตกลงมาก็พุ่งตรงไปยังหลี่เชี่ยนโหม๋ว ต้วนเจี้ยนที่อยู่ห่างออกไปลุกขึ้นและตวัดดาบเพลิงทมิฬ  ก่อนจะกระโจนเข้าสู่การต่อสู้กับหลี่เชี่ยนโหม๋วอีกครั้ง

เนี้ยหลี่นั้นเคลื่อนย้ายตัวเองออกจากรัศมีของพิษก่อนจะกลับมา เขาพ่นลมหายใจออกมาด้วยความโล่งอก โชคดีที่เขาเคลื่อนตัวได้อย่างรวดเร็วช่วงชิงจังหวะที่สำคัญมาไว้ได้ และหลบการโจมตีของหลี่เชี่ยนโหม๋ว

ถ้าหากนักสู้บางคนที่มีประสบการณ์การต่อสู้น้อยกว่านี้แล้วละก็พวกเขาอาจจะไม่สามารถยืนได้นานกว่า1นาทีเป็นแน่ พวกมันทั้งสองนั้นแข็งแกร่งอย่างน่าตกใจเป็นที่แน่นอน

ก่อนหน้านี้ถ้าไม่ได้เนี้ยหลี่หลอกล่อหลี่เชี่ยนซาและใช้ระเบิดมังกรแล้วละก็ การที่จะจัดการกับมันในการต่อสู้แบบทั่วไปมันไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างแน่นอน ขณะที่เนี้ยหลี่กลับเข้ามาในพื้นที่ต่อสู้นั้น ระเบิดมังกรสองลูกก็ถูกปล่อยออกจากมือของเนี้ยหลี่ทันทีโดยอาศัยจังหวะที่หลี่เชี่ยนโหม๋วเผลอ

“ต้วนเจี้ยน หลบไป” เนี้ยหลี่ ตะโกนออกมา เมื่อได้ยินเนี่ยหลี่ตะโกนต้วนเจี้ยนเบี่ยงตัวไปด้านข้างทันที

บูม !!  บูม !!

ระเบิดมังกรทั้งสองลูกนั้นอยู่ใกล้ตัวหลี่เชี่ยนโหม๋วมาก สร้างคลื่นปะทะที่มีประสิทธิภาพของแรงระเบิดได้มหาศาล แม้ว่าหลี่เชี่ยนโหม๋วสามารถที่จะหลบได้ทันท่วงทีแต่กระนั้น เขาก็ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยจากคลื่นระเบิด 

เขากระโดดและพุ่งเข้าหาเนี้ยหลี่อีกครั้ง “ข้าได้เห็นลูกเล่นทั้งหมดของแกครบแล้วในตอนนี้แกไม่สามารถที่จะทำอะไรข้าได้อีกแล้ว  จงตายซะ!” 

หนามที่แหลมคมนับไม่ถ้วนงอกออกมาทันทีจากแขนขวาของหลี่เชี่ยนโหม๋วมันกระโจนพุ่งไปยังเนี้ยหลี่ด้วยความเร็ว  แต่มันก็ถูกลูกโลหะลึกลับขนาดเล็กที่เนี่ยหลี่ใช้และดูเหมือนว่าลูกโลหะนั้นจะมีการซ่อนอาวุธปลอมแปลงโดยรอยสลักจารึก 

ความยากลำบากในการสร้างอาวุธชนิดนี้นั้นสูงมาก ซึ่งในความคิดของมันไม่น่าจะมีเหลืออยู่ในมือเนี้ยหลี่มากนัก ทันทีทันใดที่เห็นนั้นนั้นหลี่เชี่ยนโหม๋วกระโดดหลบด้วยความกลัว

ลูกโลหะจำนวนสิบห้าถึงสิบหกลูกปรากฎอยู่ในมือของเนี่ยหลี่ และถูกเขวี้ยงมายังที่ที่หลี่เชี่ยนโหม๋วอยู่  เมื่อได้เห็นอย่างนั้นภายในใจของหลี่เชี่ยนโหม๋วนั้นสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว เขาไม่เคยคิดว่าเนี่ยหลี่จะมีระเบิดมากมายในมือ เขารีบกระโดดหลบออกมาด้านข้างและหลีกหนีทิศทางของลูกระเบิดที่ถูกเขวี้ยงมา ลูกระเบิดที่อยุ่ในมือของเนี้ยหลี่ก็ถูกโยนไปอย่างบ้าคลั่งพุ่งไปยังทิศทางที่ที่หลี่เชี่ยนโหม๋วอยู่

จำนวนแล้วจำนวนเล่า จำนวนของชุดระเบิดมังกรก็ไม่มีทีท่าว่าจะหมดไป  เนี้ยหลี่ยงคงเขวี้ยงอย่างมันส์มือ

“นี่มันบ้าอะไรกันนี่!!” หลี่เชี่ยนโหม๋วกล่าว

 ทำไมเจ้าเด็กนี่ถึงได้มีระเบิดมังกรเยอะมากมายขนาดนี้หน้าของหลี่เชี่ยนโหม๋วซีดเซียวกลายเป็นสีเขียว ในขณะที่เขาหลบระเบิดไปมาอย่างรวดเร็วระเบิดมังกรบางส่วนตกลงไปที่พื้นแต่ไม่ระเบิดเมื่อหลี่เชี่ยนโหม๋วเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นเขาเข้าใจได้ทันที เนี่ยหลี่นั้นพยายามที่จะหลอกล่อเขา มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีสิ่งนี้จำนวนมากขนาดนั้น ระเบิดมังกรจำนวนมากจะต้องเป็นของปลอม!

หลี่เชี่ยนโหม๋วปล่อยฝ่ามือกลางอากาศ และหนึ่งในระเบิดมังกรถูกทำลายเป็นชิ้นๆ แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลี่เชี่ยนโหม๋วหัวเราะอย่างเย็นชา ‘นี่เป็นแค่ของหลอกเด็กเล่นเท่านั้น ฮ่าๆๆ’  ในทันใดนั้นเขาก็พุ่งเข้าหาเนี่ยหลี่อีกครั้ง

วูซซซซ !! วูซซซซซ ! วูซซซซซ !!

ลูกโลหะเหล่านั้นยังถูกโยนโดยเนี่ยหลี่ แม้ว่าหลี่เชี่ยนโหม๋วจงใจหลบ แต่ลูกโลหะบางส่วนก็กระทบไปบนร่างกายของเขา

บูมมมมม!!!

เมื่อหลี่เชี่ยนโหม๋วทำการลดการป้องกันลงนิดหน่อยนั้น ระเบิดมังกรด้านข้างตัวเขาก็เกิดการระเบิดขึ้น และมันมีประสิทธิภาพที่รุนแรงเกินกว่าการป้องกันของเขาจะจัดการกับแรงปะทะนี้ได้ ระเบิดมังกรได้กลืนกินขาขวาของเขาทันที 

อ๊ากกกกกกกกกก ! หลี่เชี่ยนโหม๋วกรีดร้องอย่างทรมาน หนึ่งในเป้าหมายนั้นสำเร็จ

เนี้ยหลี่ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย  ในขณะที่เขาทำลูกระเบิดมังกรนั้นศิลามังกรมีจำนวนจัดกัด ดังนั้นเขาจึงใช้เศษโลหะบางส่วนในการปลอมเป็นลูกโลหะที่มีลักษณะคล้ายระเบิดมังกร

เนี้ยหลี่คิดว่าฝ่ายตรงข้ามมีเกราะป้องกัน ที่จะต้านพลังของระเบิดมังกร เขาจึงใช้ระเบิดปลอมหลอกล่อเพื่อให้ฝ่ายตรงข้ามลดพลังป้องกันลง แต่เนี่ยหลี่ไม่คิดว่าหลี่เชี่ยนโหม๋วจะติดกับได้ง่ายดายถึงเพียงนี้หลังจากที่หลี่เชี่ยนโหม๋วโดนเข้าไปนั้น

เนี้ยหลี่ก็หยิบระเบิดมังกรที่แท้จริงออกมาและเขวี้ยงไปยังหลี่เชี่ยนโหม๋วอย่างบ้าคลั่งหลี่เชี่ยนโหม๋วได้รับบาดเจ็บจากระเบิดมังกรอย่างสาหัส และไม่สามารถตอบสนองใดได้เลย กับระเบิดมังกรที่ลอยพุ่งตรงตรงมายังเขา

บูมมมม !! บูมมมมม !! บูมมมมมม !!!!

เสียงกรีดร้องของเขาดังออกมาหลังจากสิ้นเสียงระเบิด ไม่ต่างอะไรกับหลี่เชี่ยนซาก่อนหน้านี้ ก่อนที่จะกระเด็นลอยไปไกล เมื่อพลังวิญญาณของหลี่เชี่ยนโหม๋วหายไป เนี้ยหลี่ถึงกับถอนหายใจออกมาชุดใหญ่

ในที่สุดเขาก็ได้กำจัดสองตัวปัญหาใหญ่ได้สำเร็จเขาเงยหน้าขึ้น เขาตระหนักได้ว่า เอียจืออวิ้น เซี่ยวหนิงเอ๋อและคนอื่นๆ ทุกคนล้วนมองมาที่เนี้ยหลี่และกำลังตกตะลึงในตัวเขา

เนี้ยหลี่ลูบหัวตัวเองแล้วกล่าวว่า  “ นี่! มีสิ่งใดผิดปกติกัน พวกเจ้ามองมาที่ข้าทำไม?”

พวกเขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเนี้ยหลี่มีอะไรที่สุดยอดอย่างระเบิดมังกร  มันถูกหยิบออกมาจากมือของเขา มันเป็นสิ่งที่มีพลังน่ากลัวมาก มันสามารถฆ่าสุดยอดสัตว์อสูรระดับตำนานได้!!

เดิมทีพวกเขาคิดกันว่ามันหมดหวังแล้ว คงไม่มีทางที่จะสามารถต่อกรกับสองสัตว์อสูรระดับตำนานขั้นสุดท้ายได้เลย ใครจะไปคาดคิดว่าเนี้ยหลี่จะสามารถส่งปีศาจอสูรสองตัวนี้ลอยไปไกลหลายสิบเมตรได้กัน?

พวกเขายังคงตกตะลึงจากเหตุการณ์ที่ผ่านมา หลังจากที่เหตุการณ์เป็นปกติมาสักพัก

“เนี้ยหลี่ ลูกโลหะนั่นมันคือสิ่งใดกัน? เจ้าสามารถแบ่งมันมาให้ข้าสักกองได้หรือไม่?” หลู่เปียว กล่าวในขณะอมยิ้มและลูบมือของเขาไปด้วย เขามีความคิดที่จะใช้พลังอำนาจของระเบิดมังกรเช่นกัน ตราบใดที่เขามีของสิ่งนี้เขาก็สามารถที่จะต่อกรกับฝ่ายตรงข้ามได้แม้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะเป็นถึงระดับตำนานก็ตาม

“สักกองงั้นรึ....” เนี้ยหลี่ยิ้มแบบขมขื่น เขาได้ใช้หินจิตอสูรมังกรที่ซ่อนไว้หมดแล้ว เขาใช้ของปลอมไปประมาณหกสิบจากทั้งหมด เขาจะเหลือพอแบ่งไปสักกองได้หรือไม่? ถ้าพวกเขาต้องการมันพวกเขาก็จะได้ใช้เพียงของปลอมเท่านั้น

“ถึงแม้เจ้าจะมีไม่ถึงกอง เจ้าอาจจะแบ่งให้ข้าสักสิบหรือยี่สิบจะเป็นการดีมากเลยหล่ะ ” หลู่เปียวกล่าวและหัวเราะไปด้วย

“ของพวกนี้มันจะไม่มีประโยชน์ใดใดเลยถ้าหากมันอยู่ในมือพวกเจ้า พลังของข้าเท่านั้นที่สามารถติดไฟระเบิดมังกรได้ ระเบิดมังกรจะประทุก็ต่อเมื่อมีอานุภาพแห่งแสงสว่างและความมืดเท่านั้น” เนี้ยหลี่อธิบายอย่างขมขื่น

เมื่อได้ยินคำพูดของเนี้ยหลี่ หลู่เปียวรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมากและได้แบมือออก “ช่างมันเถอะ” หลู่เปียวกล่าวดูเหมือนว่าความฝันที่จะกระหน่ำยิงระดับตำนานให้ตายนั้นจะไม่สามารถเกิดขึ้นได้

“เนี้ยหลี่เจ้ารู้ที่มาของสัตว์อสูรระดับตำนานพวกนั้นรึ?” เอียจืออวิ้นถามเขา ขณะที่มองไปยังเนี้ยหลี่

“สัตว์อสูรทั้งสองนั้น พวกมันกำลังตามล่าพี่สาวยู่เหยียน!!”  เนี้ยหลี่มองไปที่นางและกล่าวต่อ “ พวกมันต้องการที่จะแย่งชิงพลังในการครอบครองอานุภาพแห่งกฎของนาง !!” สำหรับเรื่องนี้นั้นเกี่ยวกับ เรื่องของอานุภาพแห่งกฎ ซึ่งเนี้ยหลี่เองก็ยังไม่สามารถเข้าใจได้ทั้งหมด

“นั้นคือสิ่งที่เกิดขึ้นงั้นรึ” ทุกคนเข้าใจทันทีว่าเกิดสิ่งใดขึ้น !

ดังนั้นหลังเหตุการณ์นี้ ทั้งสองสัตว์อสูรระดับตำนานก็จะไม่มากวนยู่เหยียนอีก “ข้าขอโทษสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นต่อทุกคน ข้าไม่คิดว่าจะทำให้พวกเจ้าตกอยู่ในอันตรายเช่นนี้” ยู่หยานกล่าวขอโทษ

ตู่ซือกล่าว “มันเป็นสิ่งทีดี พี่สาวยู่เหยียน!! ท่านสุภาพเกินไปแล้ว เมื่อมันเกิดขึ้นกับสหายมีรึที่พวกเราจะไม่เข้าไปช่วยเหลือ?”

เนี้ยหลี่ยังคงเข้าไปตรวจสอบที่ศพของอสูรทั้งสอง และพบว่ามีอยู่สามสิ่งที่ตกอยู่ใกล้ๆศพ  ตนหนึ่งเป็นไข่มุกพิษเขียว เต็มไปกลิ่นอายน่าขยะแขยง มันมีฤทธ์ในการกัดกร่อน ความคิดแว๊บเข้ามาในหัวของเนี้ยหลี่ เค้าว่านี่เป็นสิ่งดี เขาจึงเก็บมันไว้อย่างรวดเร็ว  อีกตนหนึ่งเป็นดาบยาวจันทราสีเงิน ระดับตำนาน เนี่ยหลี่มอบมันให้กับตู่ซือ และอีกชิ้นคือเกล็ดของมังกรดำเขายังไม่มีมีความคิดที่จะใช้มันในตอนนี้ เขาก็มอบมันให้กับต้วนเจี้ยน 

หลังจากทั้งหมดพักผ่อนพอให้หายเหนื่อยแล้ว เนี้ยหลี่ก็บอกให้ทุกคนเร่งรีบไปยังดินแดนใต้พิภพและเดินทางไปยังหอคอยมรณะต่อ ในขณะที่เนี้ยหลี่และกลุ่มของเขาก้าวเข้าสู่ดินแดนใต้พิภพ สถานที่ๆอยู่เหนือขึ้นไปราวกับสวรรค์ไกลจากเทือกเขาบรรพบุรุษนั้น มีบุรุษร่างสูงถูกผนึกอยู่ภายในถ้ำน้ำแข็ง 

หน้าตารูปร่างงามราวกับเจ้าชาย ไม่เหมือนบุคคลทั่วไปเลยสักนิด  เสมือนรับรู้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น   เขาค่อยๆลืมตาช้าๆ “ ข้าไม่เคยคิดว่าเจ้าจะสามารถหนีออกมาจากที่นั่นได้” (เขาหมายถึงยู่เหยียน)“  พวกมันทั้งสองไม่ได้จัดการดูแล และยังปล่อยให้เจ้าหนีออกมาได้ อีกทั้งมันทั้งสองยังถูกฆ่าได้อย่างง่ายดาย ช่างไร้ประโยชน์ยิ่งนัก !!” เสียงของเขาฟังดูเย็นชาราวกับว่ามันเป็นเสียงของราชาน้ำแข็งจากนรก

จบตอน

แปลไทยโดย 

Phorr Tananchai

https://www.facebook.com/groups/200491286989237/permalink/226746507697048/