บทที่ 222 - สองพี่น้อง

บทที่ 222 - สองพี่น้อง

“หึหึ ฮ่าๆ  ข้าไม่คิดเลยว่าสรีระเทพของเจ้าที่สู้อุตส่าห์รวบรวมมาจะเล็กกระจิ๋วเดียว ยังไงซะมันก็อาจจะดีก็ได้ เมื่อข้าสัมผัสและเล่นกับร่างจ้อยของเจ้า มันคงให้รสชาติที่แตกต่างออกไป” อสูรตนผอมแห้งพูดออกมาช่างน่าขนลุกยิ่งนัก   ภาพที่มันจับจ้องอยู่ที่ยู่เหยียนพูดจาหยอกเย้าและล่วงเกินนางพลันปรากฏขึ้นมาในความนึกคิดของเนี้ยหลี่

ยู่เหยียนแสดงสีหน้าที่ไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจน มันเป็นเรื่องยากที่จะทำให้นางแสดงอารมณ์ออกมาจากการยั่วยุเพียงเล็กน้อยเนื่องจากนางอยู่มานานจนจิตใจไม่แสดงอาการต่อสิ่งใดๆแล้ว ในครั้งนี้ถือว่าอสูรทั้งสองประสบความสำเร็จในการยั่วยุอารมณ์ของยู่เหยียน

“หลี่เชี่ยนซา  หลี่เชี่ยนโหม๋ว เมื่อก่อนพวกแกทั้งสองขับไล่ข้าไปยังวสันต์ทมิฬและยังพยายามจะยึดเอาพลังศักดิ์สิทธิ์ของข้าแถมพวกเจ้ายังป้วนเปี้ยนอยู่แถววสันต์ทมิฬอยู่อีกนาน จนข้านึกว่าพวกแกทั้งสองตายไปแล้วเสียอีก แต่วันนี้แหละต่อให้ข้าต้องใช้พลังชีวิตทั้งหมดของข้า ข้าจะฆ่าพวกแกทั้งสองให้จงได้” ยู่เหยียนกล่าวพร้อมกับมองด้วยสายตาที่เย็นชาไปยังหลี่เชี่ยนซาและหลี่เชี่ยนโหม๋ว

ระหว่างที่เธอพูดเธอได้ส่งผ่านความนึกคิดของเธอไปยังเนี้ยหลี่ “เนี้ยหลี่ถึงแม้พวกมันจะยังอยู่แค่ระดับตำนาน แต่ร่างกายของพวกมันก่อร่างขึ้นมาจากคำสาปที่หลอมรวมร่างกับอสูร นั่นทำให้ไม่ง่ายนักที่จะทำลาย หนึ่งตัวรวมเข้ากับฉลามประกายแดง อีกตนรวมเข้ากับกิ้งก่าภูต และข้าไม่แน่ใจว่าระดับการบ่มเพาะพลังของมันอยู่สูงเท่าไร เจ้าต้องระวังตัวให้ดี หากพวกเจ้าสู้ไม่ไหวข้าจะอุทิศตัวของข้าขวางพวกมันเอาไว้ระหว่างนั้นพวกเจ้าฉวยโอกาสพากันหนีไปซะ”

สรีระเทพของยู่เหยียนยังอยู่ในขั้นของการฟื้นฟู หากเธอใช้พลังชีวิตของเธอหมดลงไม่รู้ว่าอีกนานเท่าไรกว่าที่เธอจะสามารถรวบรวมพลังศักดิ์สิทธิ์ที่กระจัดกระจายของเธออีกครั้ง

เนี้ยหลี่ตระหนักได้ในสิ่งที่ยู่เหยียนสื่อ และเขารู้ดีถึงความแข็งแกร่งของเธอ หากเธอไม่สามารถปราบพวกมันได้การหลบหนีออกไปก็ยังพอมีความเป็นไปได้อยู่

“พวกเจ้ากำลังคิดหาทางขัดขืนพวกข้าอยู่หรือ? ฮ่าฮ่า อย่าพยายามให้มันเหนื่อยเปล่าเลย” หลี่เชี่ยนซายิ้มเยาะอย่างน่าขนลุกพร้อมกับค่อยๆเคลื่อนไปยังพวกเนี้ยหลี่ เขานั้นไม่ได้มีความสนใจในสตรี เขาสนุกสนานกับการได้ฉีกร่างของผู้คนออกเป็นชิ้นๆเสียมากกว่า

เอียจืออวิ้น  ต้วนเจี้ยน กับพรรคพวกที่เหลือตั้งท่าเตรียมเข้าสู่การต่อสุ้

เมื่อรับรู้ได้ถึงออร่าพลังที่แข็งแกร่งจากคู่ต่อสู้ เนี้ยหลี่ทำเสียงหนักแน่นแล้วบอก”ทุกคนตั้งแต่นี้จงฟังคำสั่งของข้าให้ดี ต้วนเจียนกับหลอหมิงขวางตัวผอมเอาไว้ พวกที่เหลือตั้งรับและปกป้องกลุ่มให้ดีที่สุด”

ถึงแม้ว่าระดับพลังของเอียจืออวิ้น เซี่ยวหนิงเอ๋อและพวกที่เหลือจะแข็งแกร่งขึ้นมามากก็ตาม แต่พวกเขาก็ยังไม่ได้ก้าวเข้าสู่ระดับตำนาน หากพวกเขาเข้าร่วมในการต่อสู้ในครั้งนี้คงจะเป็นอันตรายต่อพวกเขาเป็นแน่ และฝั่งของพวกเขายังมีผู้เชียวชาญระดับตำนานอยู่ด้วยถึงห้าคนที่สามารถเข้าร่วมต่อสู้ได้

“ครับ” ต้วนเจี้ยนไม่ลังเลแม้แต่น้อยเขาชักดาบเพลิงทมิฬออกมาในทันทีและฟาดไปยังอสูรตัวผอม

หลอหมิงตามต้วนเจี้ยนเข้าจู่โจมด้วย

เนี้ยหลี่ชำเลืองไปทางยู่เหยียนแล้วพูด “พี่สาวเทพธิดา พวกเราจะฆ่าเจ้าตัวอ้วนนี่ก่อน”

“ตกลง” ยู่เหยียนตอบรับ

ได้ยินในสิ่งที่เนี้ยหลี่พูดหลี่เชี่ยนซาโกรธจัด เนี้ยหลี่ไม่แม้แต่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย “พวกเจ้าพยายามจะทำอะไร? ไหนดูซิว่าจะรับมือข้าได้แค่ไหนกัน”

กล้ามเนื้อของมันพองตัวขึ้นพร้อมกับฟาดฝ่ามือไปยังเนี้ยหลี่ เสียงระเบิดดังลั่นออกมาจากมัดกล้ามเนื้อของมันเมื่อเคลื่อนไหว

ยู่เหยียนสะบัดมือขวาสร้างกำแพงเพลิงขึ้นขวางหน้าของเนี้ยหลี่ไว้

“หากแต่เจ้ามีพลังเทียบเท่ากับเมื่อก่อนข้าคงหวาดกลัวใน พลังอานุภาพแห่งอัคคีของเจ้า แต่ตอนนี้ข้าจักฉีกเจ้าออกเป็นชิ้นๆก็เป็นเรื่องง่ายเพียงกระดิกนิ้ว ”หลี่เชี่ยนซาตะโกนอย่างดุดันพร้อมกับใช้แขนของมันแหวกผ่านกำแพงเพลิง มังกรวารีคลั่งพลันปรากฏออกมาแล้วมุ่งหน้าเข้าโจมตีเนี้ยหลี่

เนี้ยหลี่ผสานจิตอสูรอย่างรวดเร็วกลายร่างเป็นอสูรแพนด้าเขี้ยว ตอนนี้ลักษณะของอสูรแพนด้าเขี้ยวนั้นแตกต่างจากเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิง มีสายอานุภาพแห่งแสงสว่างและความมืดไหลเวียนไปทั่วร่าง รูปร่างดูใหญ่โตบึกบึน เมื่อมังกรวารีคลั่งกำลังจะเข้าถึงตัว อสูรแพนด้าเขี้ยวอ้าปากออกแล้วปลดปล่อยระเบิดหยิน-หยางออกมา

อานุภาพแห่งแสงสว่างและความมืดหมุนวนซึ่งกันและกันพุ่งออกไป แล้วระเบิดร่างของมังกรวารีคลั่งออกเป็นชิ้นๆ

เมื่อได้เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า หลี่เชี่ยนซารู้สึกแปลกประหลาดใจเป็นอย่างมากมันรับรู้ได้ถึงขั้วอานุภาพแห่งแสงสว่างและความมืดออกมาจากตัวของเนี้ยหลี่ ทำไมทั้งสองอานุภาพถึงมาอยู่ในร่างเดียวได้กัน?

ตั้งแต่ครั้งมหาสงครามแห่งเทพ, หลี่เชี่ยนซาและพวกมุ่งมั่นบ่มเพาะพลังพยายามที่จะสัมผัสอานุภาพแห่งกฎ เพื่อที่จะขโมยมาจากเหล่าทวยเทพผู้ครอบครองอานุภาพแห่งกฎ เพื่อการที่จะได้มาซึ่งการบ่มเพาะอานุภาพแห่งกฎพวกมันไม่ยอมนิ่งเฉยแล้วปล่อยให้ยู่เหยียนหนีออกไปเด็ดขาด

อย่างไรเสีย ไม่ว่าพวกมันจะพยายามซักเท่าไหร่อานุภาพแห่งกฎก็ยังคงยากที่จะได้มา ด้วยการใช้เวลาและประสบการณ์อันยาวนานพวกมันก็ทำได้เพียงแต่ไปยืนอยู่หน้าประตูทางเข้าสู่อานุภาพแห่งกฏเท่านั้นเอง มันไม่ได้คาดคิดเลยว่าเด็กมนุษย์อย่างเนี้ยหลี่จะเป็นผู้ที่ครอบครองอานุภาพแห่งกฏถึงสองอย่างในเวลาเดียวกัน

อีกทั้งยังเป็นอานุภาพแห่งแสงสว่างและความมืดที่พวกมันเฝ้าปรารถนามาอย่างยาวนาน พลังที่มันไม่อาจครอบครองได้ไปปรากฏอยู่กับเด็กมนุษย์ไม่ใช่แค่หนึ่งแต่เป็นถึงสองอานุภาพที่พวกมันหมายปอง นี่เป็นสิ่งที่ไม่อาจจะทนได้

ย๊ากกกกกกกกกกกกก (ตะโกน)

ตาของมันทั้งสองแดงก่ำพร้อมทั้งเหวี่ยงหมัดไปยังเนี้ยหลี่ หลังจากเนี้ยหลี่กลายร่างเป็นอสูรแพนด้าเขี้ยวแล้วนั้นร่างกายของมันก็กำยำและใหญ่โตไม่ได้ดูซุ่มซ่ามเหมือนแต่ก่อน เนี้ยหลี่กางสนามแรงโน้มถ่วงบนตัวของหลี่เชี่ยนซาแล้วหลบการโจมตีนั้น

ตูมมมมมม

หมัดของหลี่เชี่ยนซาพลาดเป้า คลื่นพลังโจมตีตกกระทบกับผืนดินออกไปไกล ผลกระทบก่อให้เกิดฝุ่นดินฟุ้งกระจายเหลือไว้เพียงหลุมยักษ์ที่มีประกายแดงฉานอยู่ใจกลางดุจดั่งปากปล่องภูเขาไฟที่กำลังปะทุ

เมื่อหลี่เชี่ยนซาพลาดเป้ามันไม่ได้ขยับออกจากจุดที่อยู่ในทันทีเนี้ยหลี่ก็ได้เปิดปากออกแล้วปล่อยระเบิดหยินหยางพุ่งโจมตีมันในขณะเดียวกันยู่เหยียนก็เสกกลุ่มก้อนเปลวเพลิงโจมตีใส่หลี่เชี่ยนซาพร้อมกันเพื่อปิดกั้นทางหนีของมัน

ระเบิดหยินหยางแตกออกพร้อมกับเปลวเพลิงของยู่เหยียนกระทบกับตัวของหลี่เชี่ยนซา แต่กลายเป็นว่านั่นคือภาพติดตาของตัวมันเอง หลี่เชี่ยนซากระโจนข้ามแรงระเบิดหยินหยางแล้วเข้าตะครุบเนี้ยหลี่

หลี่เชี่ยนซานั้นดูเหมือนจะไม่มีเทคนิคพิเศษที่สามารถโจมตีระยะไกลได้ แต่มันก็ชดเชยด้วยร่างกายที่แข็งแกร่งอย่างมากของมันรวมถึงความเร็วที่ดุจดั่งสายฟ้า

( ตูม! ตูม! ตูม! )

เนี้ยหลี่  ยู่เหยียนและหลี่เชี่ยนซาเข้าต่อสู้กันชุลมุน ถึงแม้ว่าระดับการบ่มเพาะพลังของเนี้ยหลี่จะด้อยกว่า แต่ด้วยประสบการณ์ที่สั่งสมมาจากการต่อสู้นับไม่ถ้วนในอดีต ได้ช่วยทำให้เขามีทักษะการต่อสู้และการจัดการพลังที่ดี ช่วยให้เขาต่อสู้กับผู้ที่มีระดับพลังสูงกว่าเขาหลายเท่าได้อย่างทัดเทียม

เอียจืออวิ้น เซี่ยวหนิงเอ๋อ และที่เหลือปักหลักอยู่ห่างออกไป พวกเขาเกรงว่าไม่ควรที่จะเข้าร่วมในการต่อสู้ในครั้งนี้ แม้กระทั่งผู้ติดตามของหลอหมิงที่เป็นถึงระดับตำนานขั้นที่ 1 ทั้งสองคนยังไม่สามารถจะเข้าไปร่วมต่อสู้กับศึกครั้งนี้ได้เลย มีสองคนที่รู้สึกกระวนกระวายใจเป็นห่วงเนี้ยหลี่  พวกพ้องที่เหลือทำได้แค่ช่วยกันส่งพลังวิญญาณเข้าไปในขอบเขตพลังวิญญาณของเนี้ยหลี่เท่านั้น

ขอบเขตพลังวิญญาณของเนี้ยหลี่ขยายตัวขึ้นอย่างมากมายหลายขั้น แต่อย่างไรเสีย มันก็ไม่สามารถรักษาระดับไว้ได้นาน

พลังความเร็วและความแข็งแกร่งทางร่างกายของหลี่เชี่ยนซานั้นทำให้เนี้ยหลี่ตกตะลึงเป็นที่สุด ไม่ว่าจะโจมตีเข้าไปที่ร่างกายของหลี่เชี่ยนซาหลายต่อหลายครั้งก็ไม่สามารถสร้างความเสียหายได้เลยแม้แต่น้อย

แม้กระทั่งระเบิดหยินหยางที่มาจากอานุภาพแห่งกฎทั้งสองของเนี้ยหลี่ก็ไม่สามารถทำให้หลี่เชี่ยนซาเกรงกลัวได้เลย

เส้นโคจรของระเบิดหยินหยางนั้นคาดเดาได้ง่ายมาก มันไม่ง่ายที่จะโจมตีโดนหลี่เชี่ยนซา

“ยู่เหยียน เจ้าผู้น่าสังเวชลองดูซิว่าเจ้าจะหลบหนีจากนี่ได้ยังไง” มือที่ใหญ่ยักษ์ของหลี่เชี่ยนซามุ่งไปที่ยู่เหยียน

ตู้ม

ยู่เหยียนพ่นลมหายใจพร้อมกับขมวดคิ้วแน่น เมื่อเธอเรียกลูกไฟยักษ์แล้วโจมตีหลี่เชี่ยนซา ผลักให้มันถอยร่นไปจากการโจมตีครั้งนี้พลันปรากฏบาดแผลขึ้นบนตัวของมัน

หลี่เชี่ยนซาตะโกนร้องอย่างบ้าคลั่งก่อนกลายร่างเป็นสัตว์อสูรยักษ์ที่แปลกประหลาดปกคลุมไปด้วยหนังสีดำเหนอะหนะดูเหมือนสิ่งมีชีวิตใต้น้ำที่มีแขนขา และมือของมันก่อร่างพลังงานก่อนส่งไปที่ยู่เหยียน

วูซ วูซ วูซ

พลังงานคุกคามที่มองไม่เห็นห่อหุ้มยู่เหยียนเอาไว้พร้อมทั้งก่อให้เกิดบาดแผลมากมายบนตัวของเธอ

สีหน้าของยู่เหยียนแสดงออกถึงความเจ็บปวด เธอร้องคลางพยายามดิ้นขัดขืนเพื่อหลุดเป็นอิสระแต่ไม่สามารถหลุดออกจากพลังงานนี้ได้ ร่างกายของเธอนั้นพึ่งฟื้นฟูทำให้พลังของเธอยังอยู่เพียงระดับตำนานขั้นที่ 3 เมื่อเปรียบเทียบกันหลี่เชี่ยนซามันช่างหากไกลกันนัก

“ฮืมม พยายามจะหนีจากการจับกุมของข้าหรือ?เหนื่อยเปล่า ยู่เหยียนหากเจ้ายินยอมให้ข้าจับกุมแต่โดยดีข้าให้สัญญาว่า สรีระเทพของเจ้าจะอยู่อย่างครบถ้วน หากไม่งั้นข้าจักทำให้เจ้าลิ้มรสการแตกสลายของสรระเทพอีกครั้ง” หลี่เชี่ยนซาหัวเราะอย่างป่าเถื่อน ในการควบคุมของมันพลังงานที่มองไม่เห็นรัดยู่เหยียนแน่นขึ้นเรื่อยๆ

อย่างที่คิดมันพยายามจะบดขยี้เธอ

“เนี้ยหลี่เจ้าจงหนีไปเร็วเข้า” ยู่เหยียนพูดด้วยเสียงที่เป็นกังวลเธอเตรียมพร้อมที่จะระเบิดพลังงานชีวิตของเธอ

“(ห่าขั้วมันหนิ) บ้าที่สุด ลองชิมอาวุธลับของข้าหน่อยเป็นไง” เนี้ยหลี่ตวัดมือโยนระบิดมังกรออกไปสองลูกเล็งไปที่หัวและช่วงท้องของหลี่เชี่ยนซา

มองเห็นบอลกลมสองลูกลอยมาที่มัน หลี่เชี่ยนซาหัวเราะอย่างเย็นชาแล้วจับลูกบอลทั้งสองเอาไว้ ระเบิดมังกรตกลงอยู่บนมือขวาของมัน

“ฮ่าฮ่า ด้วยลูกบอลเหล็กกลมๆเหมือนของเล่นเด็กเนี่ยนะ?เจ้าจะทำร้ายข้าด้วยของอย่างนี้น่ะเหรอ น่าหัวร่อสิ้นดี” หลี่เชี่ยนชาหัวเราะเยาะเย้ยเนี้ยหลี่

เนี้ยหลี่พลันปรากฏรอยยิ้มอ่อนๆ เหล่าระเบิดมังกรหาใช่อาวุธธรรมดาทั่วไปมันคือศิลามังกรที่อัดแน่นไปด้วยพลังของอานุภาพแห่งแสงสว่างและความมืดผนึกอยู่ภายในนั้น ก่อนที่หลี่เชี่ยนซาจะหัวเราะจบพลันเกิดระเบิดที่น่าสดสยองขึ้นบนมือของมัน

พลังงานที่น่ากลัวเขมือบและกลืนกินแขนขวาของหลี่เชี่ยนซาอย่างรวดเร็ว

“อ๊ากกกก” หลี่เชี่ยนซากรีดร้องอย่างน่าอเนจอนาถที่มือขวาของมันแตกกระจุยเป็นเสี่ยงๆจากพลังที่น่ากลัวของระเบิดมังกร มันได้กระเด็นถอยหลังไปด้วยแรงระเบิดและร่างกายที่ใหญ่ยักษ์ของมันก็กลับคืนสภาพดังเดิม

ระหว่างเกิดการระเบิด ยู่เหยียนหลบหนีออกมาได้และได้เสกโล่เพลิงออกมาป้องกันตัวเธอ

เมื่อได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ,เธอตกอยู่ในภาวะมึนงง เหมือนเคยได้ยินเนี้ยหลี่พูดถึงระเบิดมังกรมาก่อนแต่เธอก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจ แต่เมื่อได้มาเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าระเบิดมังกรนั้นจะมีพลังทำลายล้างสูงจนน่าหวาดกลัวเช่นนี้

จบตอน
แปลไทยโดย

Parinya Khempet

https://www.facebook.com/groups/200491286989237/permalink/226579841047048/