บทที่ 210 - พี่สาวเทพธิดา
“ครับ” เนี้ยหลี่พยักหน้ารับคำเอียมัว มีเอียมัวหนุนหลังแบบนี้ ในเมืองนี้คงไม่มีใครกล้าทำอะไรเขาเป็นแน่
จากนั้นเอียมัวก็เดินจากไป ทิ้งให้เนี้ยหลี่กับเอียเซิ่งอยู่ตามลำพัง
เอียเซิ่งถอนหายใจแล้วกล่าวว่า "แผนสูงนักนะ ตอนนี้เจ้ามีพ่อข้าหนุนหลังแล้วนี่ ต่อจากนี้ข้าคงจะสั่งสอนอะไรเจ้าไม่ได้แล้วกระมัง"
เนี้ยหลี่เอ่ยยิ้มๆว่า "โถ่ท่านพ่อตา ทำไมท่านจะสั่งสอนข้าไม่ได้ล่ะ..." กล่าวจบ เนี้ยหลี่ก็แอบขำเล็กๆ สำหรับคนอื่นคงจะกลัวเอียเซิ่งจนหัวหด แต่สำหรับเขาน่ะหรือ...หึหึ
ได้ยินที่อีกฝ่ายกล่าว เอียเซิ่งก็แทบจะสำลักน้ำลายออกมา ทั้งยังรู้สึกหดหู่ใจเป็นอย่างมากที่ไม่สามารถทำอะไรเนี้ยหลี่ได้เลย เอียเซิ่งรีบคืนท่าทางก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า "หลังจากนี้ให้เจ้าพาตระกูลบันทึกสวรรค์ของเจ้า ยกของหมั้นหมายมา และพวกเจ้าจะแต่งงานกันได้ก็ต่อเมื่อพวกเจ้าทั้งสองอายุครบ 16 ปีเท่านั้น แต่ในระหว่างนั้น หากยังไม่ถึงวันแต่งและเจ้ากล้าล่วงเกินลูกสาวข้า...ข้าจะจัดการกับเจ้า!" เอียเซิ่งกล่าวด้วยน้ำเสียงขึงขัง
ในเมื่อเอียมัวพ่อของเขาได้ตัดสินใจไปแล้ว เอียเซิ่งก็ทำได้เพียงแต่ชลอเวลาไว้เท่านั้น
"ข้าสัญญา" ต่อให้เอียเซิ่งไม่พูดถึงเรื่องนี้ เนี้ยหลี่ก็ตั้งใจจะทำแบบนั้นอยู่แล้ว
เอียเซิ่งนั้นอับจนหนทางที่จะจัดการกับเนี้ยหลี่ สิ่งที่เขาทำได้ตอนนี้จึงมีเพียงแค่การขู่เท่านั้น
"ท่านพ่อตาวางใจได้"เนี้ยหลี่กล่าวยิ้มก่อนจะพูดต่อว่า "อ้อใช่ เมื่อเร็วๆนี้ข้าได้ค้นพบวิธีเข้าถึงอานุภาพแห่งกฎ และตอนนี้ท่านก็ได้บรรลุระดับตำนานแล้ว ท่านควรจะเริ่มลองเข้าถึงอานุภาพแห่งกฎดู"
เป็นอีกครั้งที่เนี้ยหลี่เสนอปลาย่างให้กับแมว คงยากที่แมวหิวโซอย่างเอียเซิ่งจะกล้าปฏิเสธ
"อืม" เอียเซิ่งกระแอมรับคำเบาๆ เนี้ยหลี่มักจะเสนออะไรดีๆให้แก่เขาเสมอๆ ซึ่งแต่ละอย่างที่เสนอมากก็ยากที่จะปฎิเสธได้
ทว่าหากเขาตัดสินใจรับมันไว้ ต่อแต่นี้ไปเขาคงไม่มีอะไรมาต่อรองกับเนี้ยหลี่อีก
เอียเซิ่งสงบจิตใจลงก่อนจะเอ่ยว่า "เอียฮั่นฝากคนมาส่งจดหมายให้ข้า...รับ"
เนี้ยหลี่รับจดหมายมา ดวงตาของเขาทอประกายเย็นชาแวบหนึ่งก่อนจะเอ่ยว่า
"เอียฮั่น...เจ้าคนทรยศ! มันขายข้อมูลของทางเราให้กับตระกูลวู่กุ๋ย ข้ารู้มาว่าตระกูลวู่กุ๋ยนั้นมีนักสู้ระดับเซียนถึงสามคน
ถึงแม้หนึ่งในพวกมันจะสามารถเข้าถึงอานุภาพแห่งกฎได้เพียงคนเดียว ทว่าก็เพียงพอที่จะนำภัยพิบัติมาสู่เมืองกลอรี่ของเรา!"
ได้ฟังที่เนี้ยหลี่กล่าว เอียเซิ่งก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวขึ้นว่า "พวกเราคงต้องหวังพึ่งอาณาเขตหมื่นอสูรเพื่อขับไล่พวกนั้นออกไปสินะ"
นักสู้ระดับเซียนนั้นแข็งแกร่งกว่าเทพสถิตวายุเหมันต์มาก ตระกูลวายุเหมันต์คงไม่อาจรับมือพวกนั้นได้เป็นแน่
เมืองกลอรี่ในตอนนี้นั้นยังอ่อนแอเกินไป ทั้งยังต้องมาเผชิญหน้ากับกระกูลวู่กุ๋ยอีก ปัญหาในอนาคตต่อจากนี้คงมีมาเรื่อยๆไม่มีวันจบสิ้นเป็นแน่
เนี้ยหลี่ครุ่นคิดชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยว่า "การเดินทางจากดินแดนใต้พิภพน่าจะใช้เวลาอย่างต่ำสักสิบวัน แต่หากมาเป็นกองทัพก็น่าจะใช้เวลาอย่างต่ำสักเดือน ดังนั้นเราควรถ่วงเวลาพวกมันไว้ให้นานที่สุด
ระหว่างรอเวลานี้พวกเราน่าจะคิดวิธีรับมือตระกูลวู่กุ๋ยได้และพยายามถ่วงเวลาพวกมันไว้ ใครจะรู้บางทีท่านเอียมัวอาจจะเข้าถึงอานุภาพแห่งกฎได้ในช่วงเวลาสั้นๆนี้และบรรลุระดับเซียนได้ ถ้าเป็นเช่นนั้น การรับมือกับตระกูลวู่กุ๋ยก็จะง่ายขึ้น"
ระหว่างรอเวลานี้พวกเราน่าจะคิดวิธีรับมือตระกูลวู่กุ๋ยได้และพยายามถ่วงเวลาพวกมันไว้ ใครจะรู้บางทีท่านเอียมัวอาจจะเข้าถึงอานุภาพแห่งกฎได้ในช่วงเวลาสั้นๆนี้และบรรลุระดับเซียนได้ ถ้าเป็นเช่นนั้น การรับมือกับตระกูลวู่กุ๋ยก็จะง่ายขึ้น"
"นอกจากนี้พวกเราต้องรีบเพิ่มระดับความแข็งแกร่งของพวกเราให้มากขึ้น ขั้นแรกเราต้องหลอกให้พวกตระกูลวู่กุ๋ยตายใจว่าจะจัดการเราได้ง่ายๆ ไม่อย่างนั้นพวกมันอาจจะไปจับมือกับตระกูลอื่นๆมาเล่นงานเรา หากเป็นเช่นนั้นพวกเราคงแย่แน่ๆ"
เนี้ยหลี่หยุดคิดชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยต่อว่า " โชคดีที่พวกมันส่งมาแค่นักสู้ระดับตำนานสิบกว่าคน แต่ไม่มีระดับเซียนเลยสักคน"
เอียเซิ่งถึงกับคิ้วกระตุกหลังจากได้ยินเรื่องเกี่ยวกับพวกมันจากเนี้ยหลี่ เขาจึงเอ่ยว่า "ถ้ามีแค่นักสู้ระดับตำนานสิบกว่าคน อาณาเขตหมื่นอสูรก็น่าพอรับมือพวกมันได้"
ความแข็งแกร่งนั้นเป็นสิ่งสำคัญในการต่อสู้ ไม่ว่าจะเป็นนักสู้ระดับตำนานหรือระดับเซียน กลยุทธ์เหล่านี้ก็ทำได้เพียงแค่ถ่วงเวลาเหล่านักสู้จากตระกูลวู่กุ๋ยเท่านั้น และกองสนับสนุนของพวกมันก็จะตามมาหลังจากนั้นอีกที
เนี้ยหลี่บอกวิธีการเข้าถึงอานุภาพแห่งกฎให้แก่เอียเซิ่ง จากนั้นเขาจึงเดินไปฝึกฝนต่อคนเดียว
ความตึงเครียดเริ่มแพร่เข้าสู่จิตใจของผู้คน นอกเหนือจากตระกูลวู่กุ๋ย ในอนาคตคงจะมีแรงกดดันอื่นๆมุ่งมายังเมืองกลอรี่อีกเป็นแน่
ความตึงเครียดเริ่มแพร่เข้าสู่จิตใจของผู้คน นอกเหนือจากตระกูลวู่กุ๋ย ในอนาคตคงจะมีแรงกดดันอื่นๆมุ่งมายังเมืองกลอรี่อีกเป็นแน่
หน่วยแรกของตระกูลวู่กุ๋ยน่าจะมาถึงในเวลาประมาณ 10 วัน และเอียมัวก็ได้ออกไปลอบประเมินกำลังของพวกนั้นแล้ว พวกมันมีนักสู้ระดับตำนานกันหลายสิบคนแต่ไม่มีนักสู้ระดับเซียนเลยสักคน ดังนั้นเอียมัวจึงพยายามที่จะไต่เต้าเข้าสู่ระดับเซียนให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ หากเขาทำได้ล่ะก็ เขาก็จะรับมือตระกูลวู่กุ๋ยได้โดยง่าย
เนี้ยหลี่ลองชั่งน้ำหนักดูกองกำลังของแต่ละฝ่าย ฝ่ายของเขามีระดับตำนาน 5 คน คือ ยู่เหยียน ต้วนเจี้ยน หลอหมิงและผู้ติดตามเนี้ยหลี่จากตระกูลประทับหยกคนอื่นๆ
และถ้ารวมเอียมัวกับเอียเซิ่งด้วยก็จะเป็น 7 ทั้งยังมีอาณาเขตหมื่นอสูรอีกด้วย เท่านี้ก็เพียงพอที่จะต่อกรกับหน่วยรบแรกของตระกูลวู่กุ๋ยได้แล้ว
...อย่างไรก็ตามเพียงแค่นี้มันยังไม่พอ
การบ่มเพาะพลังของเนี้ยหลี่นั้นช้ากว่าคนปกติเขามาก เนี้ยหลี่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องคิดหาวิธีเพิ่มเขี้ยวเล็บให้แก่ตนเอง
ทันใดความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในหัวเขา
...เคล็ดวิชากลืนกินจิตอสูร เนี้ยหลี่หวนนึกถึงเคล็ดวิชาลับในช่วงก่อนที่เขาจะตายในอดีตชาติ พอคิดได้ดังนั้นเขาจึงอำลาเอียเซิ่งก่อนจะมุ่งหน้าไปหาเอียจืออวิ้นต่อ
การกลับมาของท่านเอียมัวนั้นทำให้เอียจืออวิ้นนั้นมีความสุขเป็นพิเศษ อย่างไรก็ตาม หลังจากคุยกับเอียมัวปู่ของเธอเสร็จ เธอก็กลับมาบ่มเพาะพลังต่อ
เธอรู้เรื่องที่เนี้ยหลี่กลับมาแล้วจากเอียมัว หลังจากห่างกันเป็นเวลานาน จริงๆเธอก็แอบคิดถึงเขาอยู่เล็กๆ ทว่าเธอก็พยายามยับยั้งใจตัวเองไว้และตั้งหน้าตั้งตาบ่มเพาะพลังต่อในห้องของตน
อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเธอไม่อาจทำให้จิตใจตัวเองสงบลงได้ ทำให้การฝึกของเธอต้องล้มเหลวทุกครั้งไป
เนี้ยหลี่ก้าวเข้าสู่ลานกว้างและเห็นเอียจืออวิ้นกำลังควบคุมราชินีเหมันต์ของเธออยู่ ในปากของราชินีเหมันต์มีมุกดาเม็ดสวยลูกหนึ่งซึ่งเป็นมุกดาลูกเดียวกับที่เนี้ยหลี่นำกลับมาจากดินแดนคุกอเวจี ชื่อของมันคืออัญมณีจิตวายุเหมันต์ พลังของมันนั้นเหมาะกับการบ่มเพาะพลังของเอียจืออวิ้นเป็นอย่างมาก
เอียจืออวิ้นหลับตาพริ้ม แก้มนวลของเธอต้องแสงระเรื่อดูราวกับหยกขาวที่อยู่ท่ามกลางทุ่งหิมะสวย ชวนให้ผู้มองรู้สึกเคลิ้มฝันอย่างช่วยไม่ได้ ผมสีม่วงยาวของเธอพาดประบ่า ชุดผ้าไหมสีขาวสะอาดตาอวดโฉมรูปร่างของเธอชวนให้ดูเสน่หาเย้ายวนใจ
ออร่าความหนาวเย็นเคลือบคลานเป็นวงกลมเข้าสู่ลานฝึกทำให้ลานฝึกนั้นกลายเป็นแผ่นน้ำแข็งชวนดู
ในชั่วขณะนั้น ใจของเนี่ยหลี่ก็ถูกสะกดไว้ด้วยภาพตรงหน้า เขานั้นทำเพียงแอบมองเธออย่างเงียบๆและไม่หวังที่จะเข้าไปรบกวน
เอียจืออวิ้นรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง เธอเคลื่อนสายตาไปตามทิศทางนั้นทั้งๆที่ยังคงหลับตาพริ้มอยู่
เนี่ยหลี่เดินเข้าไปข้างๆเอียจืออวิ้น เขารู้ว่าเธอรับรู้ตัวตนเขาแล้ว แต่เธอกลับยังคงไม่ลืมตา
ความคิดน่ารักๆของสาวน้อยแบบเธอทำให้เนี่ยหลี่อดระบายยิ้มไม่ได้
เนี้ยหลี่หยุดยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นหลายชั่วครู่ เอียจืออวิ้นจึงค่อยๆลืมตาขึ้นและพบว่าเนี้ยหลี่กำลังจ้องมองเธออย่างไม่วางตา
แก้มนวลของเธอเริ่มแดงระเรื่อขึ้นอย่างเห็นได้ชัด พร้อมๆกับที่เธอนึกย้อนหวนไปถึงบางสิ่ง
เธอจ้องมองไปที่เนี่ยหลี่อย่างไม่พอใจพร้อมกับเอ่ยว่า "เจ้าจากไปนานแบบนี้ ข้างนอกนั่นคงมีอะไรน่าสนใจกว่าอยู่ที่นี่สินะ"
เนี้ยหลี่ระบายยิ้มในหัวก็อยากตอบกลับไปว่า ‘ใช่ มันน่าสนใจมากๆ’
"เนี้ยหลี่ ครั้งต่อๆไปถ้าเจ้าไปไหนแล้วไม่พาข้าไปด้วย ครั้งหน้าไม่ต้องมาคุยกันอีกเลย!" เอียจืออวิ้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ การที่เนี้ยหลี่จากไปนานแบบนี้ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดใจอย่างบอกไม่ถูก แม้แต่เธอเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมจึงรู้สึกแบบนี้
ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่เธอรู้สึกไม่สบายใจพอไม่มีเนี้ยหลี่ข้างกาย...
เธอคิดไม่ออกเลยว่า หากเนี้ยหลี่หายไปจากชีวิตเธอหรือว่าเขาหมดรักเธอแล้ว เธอจะเป็นยังไงกันนะ
เนี้ยหลี่ระบายยิ้มและกล่าวว่า "การเดินทางไปฝึกฝนครั้งนี้ของข้ามันอันตรายเกินไป แต่หากมีครั้งหน้า ข้าจะพาเจ้าไปด้วยอย่างแน่นอน!"
เขาจับมือเอียจืออวิ้นเชิงบอกให้อีกฝ่ายยืนขึ้นก่อนจะเอ่ยต่อว่า "ทว่าเวลานี้เรายังมีอะไรต้องทำอีกหลายอย่าง ป่ะ...ไปหา ตู่ซือ หลู่เปียว หนิงเอ๋อ และคนอื่นๆกันเถอะ"
"เจ้า!" ในจังหวะที่เนี้ยหลี่จับมือของเธอ ในใจก็รู้สึกอายอย่างบอกไม่ถูก แต่กระนั้นเธอก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรเขาและยอมให้เขาจับแต่โดยดี
จากนั้นไม่นาน ทุกคนก็มารวมตัวกันในลานฝึก
หลอหมิงและผู้ติดตามคนอื่นๆอีกสองคนได้ถูกจัดให้อาศัยไม่ไกลจากลานฝึกนี้ ทุกคนที่อยู่ภายในลานแห่งนี้ล้วนแต่เป็นเพื่อนของเนี้ยหลี่ที่ไว้ใจได้ พวกเขาจึงไม่ได้มาคุ้มกันอะไรเนี้ยหลี่
เอียจืออวิ้น ตู่ซือ หลู่เปียว เซี่ยวหนิงเอ๋อ ต้วนเจี้ยน เหวยหนาน จูอวีจวิน จางหมิง และเซี่ยวเสว่
พวกเขาทั้งสิบต่างมารวมกันนับเนี้ยหลี่ด้วย
"เนี้ยหลี่ ในที่สุดเจ้าก็กลับมา! พวกเราเป็นห่วงเจ้าจริงๆตั้งแต่รู้ว่าเจ้าจากไป" หลู่เปียวหัวเราะร่วนพร้อมกับไปคล้องคอเนี้ยหลี่อย่างสนิทสนม
เซี่ยวหนิงเอ๋อก็มองเนี้ยหลี่ด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าเธอมีหลายเรื่องที่อยากจะเล่าจะคุยกับเนี้ยหลี่มาก แต่กระนั้นเธอก็ทำเพียงแต่มองและไม่ได้เอ่ยอะไรออกไป
นับตั้งแต่ที่เนี้ยหลี่จากไป ในใจของเธอก็เต็มไปด้วยความห่วงหาอาทรและได้แต่หวังว่าเขาจะปลอดภัย
เนี้ยหลี่ยิ้มก่อนจะกล่าวว่า "มีหลายๆสิ่งเกิดขึ้นมากมายเลยล่ะ ไว้เดี๋ยวข้าจะเล่าให้ฟังทีหลัง แต่ก่อนอื่นข้าจะแนะนำใครบางคนให้รู้จัก"
กล่าวจบ เนี้ยหลี่ก็ยกมือขวาขึ้นพร้อมกับที่เทพธิดายู่เหยียนบินออกมาจากแขนเขาและลอยอยู่กลางอากาศ
ยู่เหยียนสวมชุดผ้าไหมสีแดง รูปร่างและภาพลักษณ์ของเธอนั้นดูงดงามหาผู้ใดเสมอเสมือนแม้ว่าเธอจะมีขนาดเพียง 2 กำปั้นซ้อนกันเท่านั้น
ทว่าความงามของเธอก็ยังดูสูงส่งยากจะเอื้อมถึงจนเผลอทำให้ผู้ที่ได้มองรู้สึกต่ำต้อยอย่างช่วยไม่ได้
พอเห็นยู่เหยียน ทุกคนก็เผยใบหน้าประหลาดใจออกมา
พอเห็นยู่เหยียน ทุกคนก็เผยใบหน้าประหลาดใจออกมา
"เธอเป็นใครเหรอ"
"ทำไมเธอตัวเล็กจัง"
ทุกคนเบิกตากว้าง ในใจเต็มไปด้วยความสงสัย หลู่เปียวยกมือขึ้นหวังจะหยิกยู่เหยียนเล่นเพื่อทดสอบว่าเธอมีชีวิตหรือป่าว
ทันใดนั้นเองเขาก็สัมผัสได้ถึงออร่าอันทรงพลังปล่อยออกมาจากตัวเธอ หลู่เปียวจึงรีบวกมือกลับและถอยห่างจากเธอทันที
หลู่เปียวตัวแข็งค้างไปทันที เขาไม่คิดเลยว่าเธอจะแข็งแกร่งขนาดนี้
"เธอชื่อ ยู่เหยียน น่ะ" เนี้ยหลี่ตบไหล่หลู่เปียวและกล่าวต่อว่า "เธอเป็นเทพสถิตผู้เปรียบได้กับพระเจ้าของเผ่าพันธุ์มนุษย์และมีชีวิตอยู่มานานหลายหมื่นปี ทว่าด้วยเหตุการณ์บางอย่างทำให้ตอนนี้เธออยู่เพียงแค่ระดับตำนาน จิตเทพของเธอแตกกระจายไปทั่วโลก ทั้งร่างเนื้อเดิมก็ถูกทำลาย และนี่ก็คือร่างใหม่ของเธอที่กำลังค่อยๆสร้างใหม่ นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมตัวเธอจึงเล็ก”
เทพสถิตผู้เปรียบดั่งพระเจ้า!? ได้ยินที่เนี้ยหลี่กล่าว หลู่เปียวก็หน้าซีดเผือดอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อกี้เค้าเกือบจะไปล่วงเกินพระเจ้าเข้าให้แล้วมั้ยล่ะ!
โชคดีที่เทพธิดานั้นยังคงมีเมตตา ไม่งั้นเขาคงตายไปแล้วเป็นแน่
เอียจืออวิ้น เซี่ยวหนิงเอ๋อ และคนอื่นๆ ก็หน้าซีดเผือดเช่นเดียวกัน ...ผู้ที่เปรียบดั่งพระเจ้าที่อยู่เหนือระดับตำนานและอยู่มากว่าหมื่นปี ตัวตนที่พวกเขาไม่เคยคิดเลยด้วยซ้ำว่าจะได้พบเจอ
เนี้ยหลี่ไปเจอเธอได้ยังไง? และพาเธอกลับมาด้วยวิธีไหนกัน? พวกเขาได้แต่ลอบสงสัยในใจ
"ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะ พวกเธอคือเพื่อนเนี้ยหลี่สินะ งั้นจากนี้ไปเรียกเราว่าพี่สาวยู่เหยียนละกัน" เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน พร้อมกับที่เธอค่อยๆบินไปนั่งบนไหล่ของเนี้ยหลี่
หลังจากได้อยู่กับเนี้ยหลี่มาชั่วระยะเวลาหนึ่ง มันก็ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าเนี้ยหลี่นั้นเปรียบเสมือนกับน้องชายของเธอ
พวกเขาจะมีเทพธิดาผู้อยู่มามากกว่าหมื่นปีเป็นพี่สาว? พวกเขาอดที่จะแปลกใจไม่ได้ และสายตาทุกคนก็เลื่อนไปมองเนี้ยหลี่พร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
ขอบคุณครับผม
ตอบลบอุ๊ย ค้างแหะๆ ขอบคุณมากๆ ครับ สู้ๆ
ตอบลบสุดยอดเลย ขอบคุณมากๆน่ะผู้แปลผู้ใจดี
ตอบลบสุดยอดเลย ขอบคุณมากๆน่ะผู้แปลผู้ใจดี
ตอบลบใจมากๆครับ
ตอบลบเอาละสิ
ตอบลบขอบคุณมากๆ ครับ ตั้งใจรอตอนต่อไป..............
ตอบลบขอบคุณผู้แปลอย่างสูงครับ
ตอบลบขอบคุณครับ
ตอบลบอืม..อยากเข้าไปอ่านในกลุ่มปิดท่านจังได้สมัครเข้าไปแล้วรับผู้น้อยเข้ากลุ่มด้วยเถอะครับ
ตอบลบขอบคุณมากขอรับ
ตอบลบขอบคุนมากคับ
ตอบลบมีพี่สาวดี
ตอบลบขอบคุณมากคร้าบบบบบบ ผมละซึ้งใจจริงๆ ไม่รู้จะอธิบายยังไง แง๊ะ !
ตอบลบขอบคุณครับผม
ตอบลบ