บทที่ 209 - พ่อและลูก

บทที่ 209 - พ่อและลูก
https://www.facebook.com/groups/200491286989237/permalink/225134367858262/

 ณ เมืองกลอรี่ คฤหาสท่านเจ้าเมือง

 ทหารยามวิ่งเข้ามาพร้อมกับโค้งคำนับและกล่าวว่า "ท่านเจ้าเมืองเราได้รับจดหมายจากบุคคลลึกลับดูเหมือนว่าจะระบุถึงท่าน"

 เอียเซิ่งเปิดจดหมายหลังจากตวรจสอบด้วยพลังวิญญาณของเขาไม่พบอะไรผิดปกติ เมื่อเขาเปิดจดหมายออกด้วยลายมือที่ชัดเจนและแน่นอนซึ่งฉายออกมาในดวงตาของเขา ดวงตาของเขาฉายแววรังสีหนาวเหน็บเพราะลายมือนี้เป็นของเจ้าเอียฮั่น

 "พ่อบุญธรรมในวันนั้นที่ข้าออกจากเมืองกลอรี่ ข้าได้ทำการขบคิดถึงอดีต อนาคต และไม่สามารถข่มตาหลับได้ในคืนนั้น อันที่จริงแล้วเมื่อข้ากลับไปยังเมืองกลอรี่ ข้าก็รู้แล้วว่ามันเป็นไปไม่ได้สำหรับข้า ที่จะได้รับตำแหน่งเจ้าเมืองต่อไป ในช่วงระยะเวลาการฝึกฝนของข้า เพื่อที่จะปกป้องข้า เขายังเป็นหนึ่งในผู้อาวุโสของตระกูลวายุเหมันต์ที่เต็มใจที่จะให้การสนับสนุนข้า ปราศจากการสนับสนุนของเขาก็ไร้ประโยชน์แม้ว่าท่านอยากที่จะให้ข้าสืบทอดตำแหน่งเจ้าเมือง!

 อย่างไรก็ตามข้าไม่เต็มใจที่จะออกมา! แม้ว่าท่านจะเลี้ยงดูข้าอย่างดี ข้าไม่มีทางเลือกอื่น เพื่อให้ได้ อวิ้นเอ๋อ ข้าจะไม่ลังเลที่จะทำถึงแม้ว่ามันจะหมายความว่าข้าจะต้องทำลายเมืองกลอรี่ จากช่วงเวลาที่ท่านนำข้าไปคฤหาสเจ้าเมืองและครั้งแรกที่ข้าพบนาง ข้าตัดสินใจแล้วว่านางจะต้องเป็นภรรยาของข้าในชีวิตนี้! 


 "ถึงแม้ว่าข้าจะพลาดที่สังหารท่านไม่ได้ แต่หลังจากที่ข้ามาถึงที่สมาคมทมิฬข้าได้พบโลกใหม่ที่นี่ ดินแดนใต้พิภพ ปรากฎว่าสมาคมทมิฬหาได้แกร่งที่สุด จอมมารแห่งสมาคมทมิฬยังไม่ได้เป็นที่น่ากลัว มีหลายตระกูลที่นี่ที่มีผู้เชี่ยวชาญระดับเซียน "

 "ท่านพ่อบุญธรรม ท่านรู้ไหมว่าระดับเซียนคืออะไร? พวกเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญจุดสุดยอดที่ครอบครองอานุภาพแห่งกฎ พวกเขาเหล่านั้นเป็นเป็นขั้นสุดท้ายก่อนที่จะเป็นเทพสถิต

 "ข้าได้รับตำแหน่งที่สำคัญจากตระกูลวู่กุ๋ย ตระกูลวู่กุ๋ยยังได้แสดงความสนใจต่อเมืองกลอรี่ ถ้าพ่อบุญธรรมเต็มใจที่จะส่งมอบ แน่นอนว่าท่านจะกลายเป็นลำดับสองรองจากเจ้าเมือง กับเมืองเล็ก ๆ เช่น เมืองกลอรี่ ทำไมท่านไม่มอบให้มันไปซะละ? ในขณะที่ท่านพ่อบุญธรรมก็อาจจะสามารถที่จะก้าวเข้าไปยังดินแดนของเซียน ถ้าท่านไม่เห็นด้วยแล้วผู้เชี่ยวชาญของตระกูลวู่กุ๋ยจะลงมาที่เมืองกลอรี่และจะทำให้มันกลายเป็นความล่มสลาย ข้าหวังว่าท่านพ่อบุญธรรมจะพิจารณาอย่างรอบคอบ. "

 เห็นจดหมายฉบับนี้เอียเซิ่งทุบโต๊ะเส้นเลือดดำบนแขนของเขาโผล่ออกมาและตาทั้งสองของเขาสีแดง

 หลังจากที่ถูกหักหลังโดยคนที่เขาเชื่อใจมากที่สุดก็ยากที่จะรับได้ มันรู้สึกเหมือนมีมีดทิ่มแทงหัวใจของเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเห็นเอียฮั่นเป็นลูกของเขาเอง เขาไม่เคยคิดว่าเอียฮั่นจะเลือดเย็นดังนั้น ด้วยปัญญาของเอียเซิ่งเขาคิดออกว่า ตระกูลวู่กุ๋ยอาจถูกล่อลวงโดยเอียฮั่น

 พวกของเอียฮั่นแม้จะเป็นอันตรายมากกว่าสมาคมทมิฬที่ไม่ต้องการที่จะครอบครองเมืองกลอรี่เป็นของตัวเอง!

 คิดว่าเมืองกลอรี่เร็ว ๆ นี้จะเผชิญกับภยันตราย หัวใจเอียเซิ่งรู้สึกราวกับโดนมีดเฉือน ที่มาของปัญหาเหล่านี้เป็นเพราะตัวเองที่ไม่สามารถมองเห็นสันดานของคน เขาคิดว่าเอียฮั่นลึกๆแล้วเป็นคนชอบวางแผนเขาไม่เคยคิดว่าเอียฮั่นจะเป็นคนทรยศและหักหลัง เมืองกลอรี่

 เขามีความคิดว่า เนี้ยหลี่หายไปที่ใด เอียเซิ่งเพิ่งรู้ว่าหลังจากที่เนี้ยหลี่จากไป เขาไม่มีใครที่จะหารือเกี่ยวกับกลยุทธ์ด้วย เมื่อ เนี้ยหลี่ยังคงอยู่ใกล้ๆ แต่เมื่อ เนี้ยหลี่จากไป ช่วยไม่ได้ที่เขาจะรู้สึกอะไรขาดหายไปบางอย่าง

 เขาเป็นเจ้าเมืองแม้คนที่อยู่ใกล้ๆ รอบๆตัวเขาอย่างเอียซิ่วและคนอื่น ๆ ต่อหน้าทุกคนเคารพเขา ซึ่งมักจะแสดงให้เห็นถึงช่องว่างขนาดเล็กระหว่างพวกเขา เนี้ยหลี่เป็นเพียงคนเดียวที่ไม่เคยมองตำแหน่งของเขาเป็นเจ้าเมืองในสายตาของเขา แม้ว่าเนี้ยหลี่มักจะต่อต้านเขา เขาก็อภัยให้ มันทำให้เขารู้สึกใกล้ชิด

ขนาดที่เอียเซิ่งกำลังคิดถึงแผนการรับมือเอียฮั่นนั้นเอง

"เอียเซิ่ง" เสียงตะโกนดังขึ้น

เอียเซิ่งตกตะลึงเมื่อได้ยินเสียงนั้น เมื่อเค้ามองไปยังประตูห้องโถง

ปรากฏความปิติยินดีบนใบหน้า

ท่านพ่อ ท่านกลับมาแล้ว!!! เอียเซิ่งก้มคำนับเอียมัว

(เอียมัว) : อื้ม ข้ากลับมาพร้อมหลานเขย

(เอียเซิ่ง) : หลานเขย??!! หลานเขยใคร??!! เอียเซิ่งมีสีหน้าประหลาดใจ

ขนาดนั้นเอง"หลานเขย"ก็เดิน มาจากด้านหลังเอียมัวและกล่าวว่า

(เนี้ยหลี) ไม่ได้พบกันนานนะ "ท่านพ่อตา"

เมื่อเห็นเนี้ยหลี เอียเซิ่งก็รู็สึกโกรธอย่างมากและกล่าวออกไปว่า

(เอียเซิ่ง) เจ้าเด็กเลว เจ้าเป่าหูพ่อของข้าอย่างงั้นหรือ!!!!!

แม้ว่าการกระทำของเอียเซิ่งอาจจะทำให้ผู้คนทั่วไปตกใจกลัว แต่กับเนี้ยหลี

นั้นหามีประโยชน์ไม่ เนี้ยหลียักไหล่และกล่าวว่า

(เนี้ยหลี) ข้าก็แค่บอกทุกๆอย่างเท่านั้นเอง (ยักไหล่)(ชอตนี้พระเอกมันน่าโดนพ่อนางเอกตบจริงๆ 5555)

เอียเซิ่งจินตนาการถึง ฉากเนี้ยหลีพูดคุยกับเอียมัว ...แต่ใครจะไปรู้ละว่า

เนี้ยหลีบอกอะไรกับเอียมัวไปบ้าง!!!

แค่คิดถึงเรื่องนั้นสีหน้าของเอียเซิ่งก็พลันเปลี่ยนเป็นเข้มงวดและเริ่มตำหนิเนี้ยหลี ขนาดที่เอียเซิ่งตำหนิเนี้ยหลีอยู่นั้น เอียมัวก็พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้นมาว่า "การที่ตระกูลจะประสบความสำเร็จนั้นมาจากกิริยาท่าทางที่เจ้าแสดงออกผ่านทางสีหน้า(โกรธ)ตลอดทั้งวันนี่ กับแค่เรื่องภายในครอบครัวอย่างนั้นหรือ" (งงกับประโยคนี่จริงๆ)

เมื่อได้ยินเอียมัวพูด เอียเซิ่งเค้าก็รู้สึกกลัวขึ้นมาทันที ในชีวิตนี้เค้ากลัวเพียงแค่เอียมัวเท่านั้นต่อให้ตอนนี้เค้าขึ้นสู่ระดับตำนานแล้วก็ตาม แต่เค้าก็ยังคงกลัวเอียมัวอยู่ดี

เนี้ยหลีได้ค้นพบข้อมูลสำคัญนั้นก็คือ เอียเซิ่งนั้นกลัวเอียมัวเป็นอย่างมาก

ในภายภาคหน้าเค้าไม่จำเป็นต้องกลัวเอียเซิ่งแล้ว เพราะเค้ามีแบ๊คระดับสุดยอดแล้ว (จ้ะพ่อแบ๊คใหญ่)

เมื่อเห็นเอียเซิ่งสั่นกลัว เอียมัวจึงกระแอมและพูดขึ้นว่า ข้าพึ่งพอใจกับหลานเนี้ยหลีเป็นอย่างมาก

เค้าเป็นเด็กที่มีพรสวรรค์ ถึงแม้เค้าจะมาจากตระกูลบันทึกสวรรค์ซึ่งเป็นตระกูลขุนนางเล็กๆ แต่เค้าก็ได้สั่งสอนข้าให้รู้ถึงความเข้าใจของอานุภาพแห่งกฏ

เอียมัวมองไปยังเนี้ยหลี สีหน้าของเค้าแสดงถึงความชื่นชมในตัวเนี้ยหลี

เอียเซิ่ง พูดอะไรไม่ออกนอกจาก ใช่ (........)

เอียเซิ่งงุนงงไปหมดว่าเนี้ยหลีใช้ยาเสน่ห์อะไรถึงทำให้เอียมัว

ชื่นชมในตัวเค้าได้ขนาดนั้น แต่ต้องมีบางอย่างแน่ที่เนี้ยหลีทำให้ท่านพ่อเปลี่ยนไป (เอียเซิ่งคิด)

เกี่ยวกับอานุภาพแห่งกฏ เอียเซิ่งไม่รู้ว่า เค้าทั้ง2พูดถึงเรื่องอะไร

แต่ถึงอย่างนั้นเอียเซิ่งก็รู้สึกสนอกสนใจถึงการสอนของเนี้ยหลี ที่ทำให้เอียมัวเข้าถึงอานุภาพแห่งกฏอยู่ดี

หรือว่าเนี้ยหลีจะถูกฝึกอานุภาพแห่งกฏตั้งแต่ยังเยาว์วัย เพราะถ้าเค้าไม่ได้รับการบ่มเพาะพลังตั้งแต่เยาววัยแล้วละก็ ทำไมเนี้ยหลี่ถึงได้เก่งกาจได้ถึงเพียงนี้

สิ่งที่เอียเซิ่งไม่รู้ก็คือ แท้ที่จริงแล้วเนี้ยหลี่มิได้เชื่อมต่อกับอานุภาพแห่งกฏตั้งแต่แรกแล้ว

เอียมัวมองไปยังเอียเซิ่งและกล่าวขึ้นว่า ข้าได้รับรู้ถึงเรื่องเอียฮั่นแล้ว

เจ้ารู้หรือไม่ว่าสิ่งที่เจ้าทำลงไปนั้นผิด (น่าจะหมายถึงปล่อยให้เอียฮั่นรอด)

ข้ารู้ว่าข้าผิด (เอียเซิ่งกล่าว)

เอียเซิ่งหน้าชาไปเลย จะไม่หน้าชาได้ไงก็เค้าโดนท่านพ่อ(เอียหมัว)

สั่งสอนต่อหน้าเนี้ยหลี แล้วหลังจากนี้ข้าจะเอาหน้าไปไว้ไหน

เจ้าไม่ได้รักเอียฮั่น แต่เจ้าก็ยังจะให้มันเป็นเจ้าเมือง และดูสิ่งที่เกิดขึ้น ณ ตอนนี่สิ โชคดีแค่ไหนที่เค้าไม่ได้เป็นเจ้าเมือง และหากเอียฮั่นพานักรบระดับเซียนมายังเมืองกลอรี่ละ เจ้าสามารถจิตนาการถึงมันได้ใช่หรือไม่!!!!

เมื่อเอียเซิ่งเห็นความโกรธของเอียมัวแล้ว เค้าก็มิอาจหาคำใดมาปฏิเสธ คำของเอียมัวได้เลย

เจ้าต้องเป็นแบบเนี้ยหลี่สิ เป็นคนที่นำความสงบสุขมาสู่เมืองกลอรี่ แต่ดูกิริยาท่าทางของเจ้าสิ...ช่างน่าเกลียจจริงๆ จะเกิดอะไรขึ้นถ้ากับแค่เด็กเจ้ายังขวัญหนีดีฝ่อจนต้องโกรธ แต่กับเจ้าเอียฮั่นเจ้ากับรักและไว้ใจมัน หึ มันช่างไร้สาระยิ่งนึก

(ตรงนี้เอียมัวน่าจะโกรธเพราะทีเอียฮั่น เอียเซิ่งไม่ฆ่า ไม่ค่อยดุด้วย แต่ทีเนี้ยหลี่ที่เก่งมากๆ แต่เอียเซิ่งดันด่าเนี้ยหลี่รัวๆ เอียมัวเลยน่าจะโกรธแทนนะครับ แต่เอาจริงๆมันก็พ่อตาลูกเขยก็แซวขำๆ แต่เอียมัว ท่านแม่งก็จริงจังเกมมิ่งเกิ๊น ด่าซะไม่ไว้หน้าเลย555)

ในใจของเอียเซิ่งนั้นรู้สึกหดหู่ทันที เพราะเนี้ยหลี่เคยหลอกล่อเค้ามาหลายทีแล้ว แต่เค้าก็มิบังอาจเอ่ยเรื่องนี้ออกไปให้เอียมัวฟัง (ง่ายๆคือกลัวเอียมัวอะละ)

ท่านปู่ท่านไม่ต้องโกรธขนาดนั้นก็ได้ ท่านเจ้าเมืองก็เล่นใหญ่แบบนี้ตลอดละ ข้าชินแล้ว เนี้ยหลี่พยายามปลอบใจเอียมัว โดนไม่สนใจสายตาของเอียเซิ่งที่จ้องมาทางเค้าเลย

นี่ไง เจ้าดูสิ่งที่ เด็กอายุ แค่ 13 14 ปีพูดสิ มันยังดูน่าเชื่อถือมากกว่าสิ่งที่เจ้าทำลงไปเสียอีก (ปู่มึงอินอะไรขนาดนั้นจะเอาออสก้าปีนี่หรอ)

สำหรับเรื่องแต่งงานของเนี้ยหลี่และอวิ้นเอ๋อมันถูกกำหนดไว้แน่นอนแล้ว แต้ข้าจะจัดการสะสางปัญหาของตระกูลวู่กุ๋ยก่อน และข้า(เอียมัว)จะเดินทางไปยังตระกูลบันทึกสวรรค์เพื่อหารือเรื่องงานแต่งของเจ้าและอวิ้นเอ๋อ

เอียเซิ่งรู้สึกตกใจและกล่าวออกไปว่า มันเหมาะสมหรือที่จะให้ตระกูลวายุเหมันต์ไปเยี่ยมชมตระกูลบันทึกสวรรค์ ทั้งที่จริงแล้วตระกูลบันทึกสวรรค์ควรจะมาหาตระกูลวายุเหมันต์มากกว่า และข้ายังคิดว่า อวิ้นเอ๋อนั้น อายุยังน้อยเกินไปที่จะรีบแต่งงาน

เอียหมัวสะบัดมือของเข้าออกไป และตะโกนออกไปว่า "เจ้าโง่!!!!!! " มีครอบครัวใดบ้างที่หญิงสาวมิได้ตกแต่ง ออกเรือนไปตั้งแต่ยังสาวบ้าง!!!! หรือว่าเจ้าจะต้องรอจนเอียจืออวิ้นแก่งอมจนไม่สามารถแต่งงานได้!!!

เนี้ยหลี่ถึงกับหลุดหัวเราะออกมาเมื่อเห็นท่าที่แปลกประหลาดของเอียเซิ่ง ไม่น่าแปลกใจที่แม้กระทั่ง ฮูเหยียนหลานเร่อ จะติดกับเจ้าเด็กนี่ และถ้าฮูเหยียนหลานเร่อรู้เรื่องที่เอียมัวกล่าวไว้ ฮูเหยียนหลานเร่อ จะมีปฏิกิริยาเช่นไร (เอียเซิ่งยังคิดสงสัย)

จะมีวิธีการใดบ้างที่อวิ้นเอ๋อไม่ต้องแต่งงานออกไป (เอียเซิ่งคิด) และถ้าข่าวเรื่องนี่หลุดออก คิดดูสิว่า จะมีกี่ตระกูลกันที่จะมายืนรอหน้าตระกูลวายุเหมันต์เพื่อถามไถถึงเรื่องนี่??

"ก็ได้ " เอียเซิ่งกล่าว ก่อนหน้านั้น เอียเซิ่งวางแผนที่จะค่อยๆพลักดันเนี้ยหลี่เพื่อรอดูพฤติกรรมของเค้า แต่ท่านพ่อ(เอียมัว)ดันกลับมาเสียก่อน และเมื่อเอียมัวประกาศว่าจะให้เจ้าเด็กสารเลวนี่ตกแต่งกับอวิ้นเอ๋อ แล้วมีหรือที่เค้าจะกล้าต่อปากต่อคำกับ เอียมัว

ท่านเอียมัว การพูดคุยเรื่องแต่งงานควรจะเริ่มจากตระกูลบันทึกสวรรค์ หลังจากจบเรื่องนี่หัวหน้าตระกูลและท่านพ่อของข้าจะมาพบพวกท่านแน่นอน (เนี้ยหลี่กล่าว)

เมื่อได้ยินคำพูดของเนี้ยหลี่ เอียมัวก็มีความยินดีแสดงขึ้นบนใบหน้า พร้อมกล่าวขึ้นว่า

"ดี--- ดี---ดีมาก เนี้ยหลี่ คลังสมบัติของตระกูลวายุเหมันต์ เต็มไปด้วยสมบัติเจ้าต้องการของขวัญบางอย่างจากการหมั้นหมายนี่หรือไม่" เอียมัวมองไปยังเอียเซิ่ง เอียเซิ่งทำได้เพียงนิ่งเงียบ เค้าจะไปกล้าพูดต่อต้านได้ยังไงกัน

ตอนนี่ข้าสนใจเรื่องการจู่โจมของตระกูลวู่กุ๋ยมากกว่า ถ้าเป็นไปได้ข้าอยากหาวิธีจัดการกับพวกเค้าให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้จะดีกว่า "แต่ก่อนหน้านั้นข้าอยากไปพบกับเอียจืออวิ้นก่อน"

เดียวก่อนเนี้ยหลี่ เจ้าอยู่คุยกับข้าก่อน!!! ข้ามีเรื่องจะคุยกับเจ้า (เอียเซิ่งกล่าว)

เมื่อเนี้ยหลี่เห็นแววตาของเอียเซิ่งเค้าก็รู้สึกเสียวสันหลัง และกล่าวออกไปว่า

ข้าจากนางไปตั้งนานข้าอยากไปหาอวิ้นเอ๋อก่อนเป็นอันดับแรก!!!!

เนี้ยหลี่เจ้าไปหานางเถิด ถ้าเอียเซิ่งบังอาจขวางเจ้าหรือกล้าแตะต้องเจ้า ให้เจ้ามาบอกปู่ได้เลย ปู่คนนี่จะสั่งสอนบทเรียนให้พ่อตาของเจ้าเอง!!!! (เอียมัวกล่าว)

จบตอน
แปลไทยโดย

Tossawat Thongin
ร่วมสร้างสรรค์โดย 

Restart MyLife ,  Korn Kawee