บทที่ 251 - จินตัน

บทที่ 251 - จินตัน

หลังจากเนี้ยหลี่บ่มเพาะพลังเสร็จและเตรียมพร้อมที่จะฟักไข่ ทันใดนั้นมันปล่อยรังสีที่อันตรายออกมา ในขณะที่เขากำลังคิดเกี่ยวกับมัน เปลือกไข่ก็ได้แตกออกมันปลดปล่อยพลังที่น่ากลัวออกมาโดยรอบ เนี้ยหลี่ขมวดคิ้วแล้วคิดว่ามันฟักออกมาได้ยังไง!!!

สายตาของยู่เหยียนมองไปที่ไข่ที่กำลังแตกออกมาในมือของเนี้ยหลี่ เปลือกไข่แตกและพลังงานที่น่ากลัวก็กระจายออกมา มีบางอย่างตัวเล็กๆสีเหลืองอยู่ตรงนั้นมีเมือกเหลียวปกคลุมไปทั่วร่างกายของมัน เนี้ยหลี่จ้องมองไปที่มัน 

ทันใดนั้นมันก็กลิ้งตกลงมาและลุกขึ้นยืนพร้อมกับสบัดร่างกายสีเหลืองเผยให้เห็นปีกคู่เล็กๆบนหลังของมัน หลังจากนั้นมันก็เดินไปซ้ายทีขวาที และเปิดตาขนาดใหญ่ขึ้น 

กรู๊ กรู๊ มันร้องออกมาและเดินไปข้างๆเนี้ยหลี่ แล้วเอาหัวของมันถูกับขาของเนี้ยหลี่และจ้องมองด้วยดวงตากลมโต เนี้ยหลี่รวบรวมอานุภาพแห่งกฎทั้งสามชนิดพร้อมที่จะปลิดชีวิตมันได้ทุกเมื่อ แต่เมื่อมองไปที่มัน แลดูมันยังไร้เดียงสาและไม่มีกลิ่นอายที่อันตรายออกมา เขาก็หยุดการกระทำนั้น เจ้าตัวเล็กนี้ไม่ได้อันตรายอย่างที่เขาคิดและรู้สึกว่าขอบเขตจิตวิญญาณของเขามีการเชื่อมโยงกับมันเล็กน้อย 

ระหว่างการฟักไข่ลึกลับใบนี้ ยู่เหยียนรู้สึกไม่ดีกับมันเพราะพลังที่ปล่อยออกมามันช่างมหาศาลยิ่งนัก แต่เธอก็ตกตะลึงเมื่อเห็นสิ่งที่ออกมาเป็นแค่สัตว์ตัวเล็กๆ ยู่เหยียนถามเนี้ยหลี่ว่าเจ้านี่มันคือตัวอะไร เนี้ยหลี่พยายามตรวจสอบมัน แต่ก็มีพลังงานที่แผ่ออกมาแค่เล็กน้อย เขาคิดว่าใช่เจ้าตัวนี้จริงๆเหรอที่ออกมาจากไข่ ทั้งๆที่มันต้องใช้พลังวิญญาณมากมายขนาดนั้น อีกทั้งมันยังแผ่พลังงานออกมาเล็กน้อยเท่านั้นเอง 

กรู๊ กรู๊ มันร้องออกมาและไปหายู่เหยียน ยู่เหยียนจ้องมองมันแบบไม่พอใจหลังจากนั้นก็ค่อยๆผ่อนคลายและบอกว่า "เจ้าตัวเล็กนี้ดูเหมือนจะไม่ได้อันตรายอย่างที่คิด"

ทันใดนั้นเขารู้สึกถึงความกระหายเลือดอย่างรุนแรงจากตัวมัน หลังจากนั้นก็ผ่อนคลายลง เขาคิดว่าความกระหายเลือดนั้นน่าจะมาจากเผ่าพันธุ์ของมัน แต่ตอนนี้มันเพิ่งเกิดมาและยังไม่ได้ทำอะไรผิด มันไม่น่าจะเป็นปัญหาอะไรมากในเมื่อเขาสามารถฝึกมันได้ตั้งแต่นี้ไป บางทีมันอาจจะไม่ได้ดุร้ายแบบบรรพบุรุษของมันเมื่อมันโตขึ้น "เราจะให้มันอยู่ต่อไป" เนี้ยหลี่บอกยู่เหยียนเพราะเขามีแผนการที่จะฝึกมัน 

กรู๊ กรู๊ เจ้าตัวเล็กยืนอยู่ตรงนั้นเฉยๆทำให้รู้ว่ามันไม่เข้าใจที่เนี้ยหลี่บอกกับยู่เหยียน ด้วยความน่ารักของมันทำให้ยู่เหยียนบินลงมาอยู่ข้างๆมันและได้ตบไปที่หัวมันเบาๆแล้วบอกว่า "นายอยู่กับเราได้แต่นายต้องเชื่อฟังเราเข้าใจมั้ย เจ้าตัวเล็กดูเหมือนจะเข้าใจ" มันผงกหัวตอบรับ 

เนี้ยหลี่มองและคิดว่ามันน่าจะเข้าใจนะ ยู่เหยียนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่ามันจะเข้าใจ เจ้าตัวเล็กอ้าปากและงับไปที่ชุดของยู่เหยียน ชุดของยู่เหยียนสร้างมาจากอานุภาพแห่งกฏมันเป็นไปไม่ได้ที่จะถูกทำลายจากสัตว์ธรรมดา แต่มันถึงกับฉีกชุดเหมือนกับฉีกกระดาษ ทำให้ท่อนล่างของยู่เหยียนเผยออกมาจนเห็นก้นกลมๆอวบอั๋นของเธอรางๆต่อหน้าของเนี้ยหลี่ ทำให้เขาพยายามกลั้นหัวเราะ 

โดยปกติยู่เหยียนจะยืนอย่างสง่างามแต่ตอนนี้ชุดนั้นถูกฉีกด้วยเจ้าตัวเล็ก โชคดีที่ไม่มีใครอยู่ที่นี่ มิฉะนั้นยู่เหยียนจะต้องรู้สึกอายมากและไม่อยากจะออกมาอีกเลย ใบหน้าของยู่เหยียนไม่พอใจอย่างมากและบินกลับไปที่ไหล่ของเนี้ยหลี่จากนั้นก็สร้างชุดขึ้นมาใหม่ "เจ้าช่างกล้านัก เราควรที่จะฆ่ามันซะ" ยู่เหยียนบอกออกมาและปล่อยรังสีอำมหิตออกมาพร้อมความตั้งใจที่จะฆ่าเจ้าตัวเล็ก เจ้าตัวเล็กไม่ได้สนใจอะไรและก้มลงไปกินชุดของยู่เหยียน 

เนี้ยหลี่พยายามอย่างมากที่จะไม่ยิ้มและบอกว่า "พี่สาวยู่เหยียนมันไม่มีเจตนาร้ายหรอกมันแค่คิดว่าชุดนั้นเป็นอาหาร ดูเหมือนว่าเจ้าตัวเล็กจะเป็นสัตว์ที่กินพลังวิญญาณเป็นอาหาร" ยู่เหยียนรู้สึกไม่พอใจที่ร่างกายของเธอถูกเห็นแม้ว่าเนี้ยหลี่จะเคยเห็นมาแล้วก็ตามแต่ตอนนั้นร่างกายของเธอเป็นแค่รูปแบบ แต่ตอนนี้มันเป็นร่างกายของเธอจริงๆ เธอรู้สึกอายมากที่ถูกเนี้ยหลี่เห็น แต่เนี้ยหลี่ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาทำให้ยู่เหยียนค่อยรู้สึกสงบขึ้น 

มันคงเป็นแบบที่เนี้ยหลี่บอกเจ้าตัวเล็กคงไม่ได้ตั้งใจ แต่คิดว่าอานุภาพแห่งกฎจากชุดเธอนั้นเป็นอาหารของมัน 
เนี้ยหลี่นั่งลงและใช้มือแตะที่หน้าผากของมันและบอกว่า "เจ้าตัวเล็กแกไม่สามารถฉีกเสื้อผ้าของผู้หญิงได้เข้าใจมั้ย" เจ้าตัวเล็กพยักหน้าเหมือนมันจะเข้าใจที่เนี้ยหลี่พูด 

มันมองไปรอบๆแล้วบินไปหายู่เหยียนจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่บริสุทธิ์และร้องออกมาพร้อมกับกระพริบตา เธอจ้องมองไปที่มันและไม่รู้ว่าจะแสดงสีหน้ายังไง ชุดของเธอมันไม่ง่ายเลยที่จะเสียหายแม้จะถูกโจมตีจากอาวุธที่มีประสิทธิภาพก็ตาม เธอมองไปที่เจ้าตัวเล็กและคิดว่าถูกแค่ฟันของมันกัดชุดของเธอก็ขาดออกมาอย่างง่ายดาย ยู่เหยียนรู้สึกหดหู่อย่างมาก 

ทันใดนั้นเนี้ยหลี่ก็คิดอะไรได้และกล่าวว่า "ดูเหมือนมันจะไม่เข้าใจภาษามนุษย์ได้ทั้งหมด พี่สาวไม่เปลี่ยนไปใส่ชุดธรรมดาสามัญหล่ะ"

ห๊ะ!! ชุดธรรมดาสามัญ เธอรู้สึกกังวลว่าในการต่อสู้มันจะถูกทำลายได้ตลอดเวลา 

เนี้ยหลี่เสนอว่า "ในชีวิตประจำวันพี่สาวก็ใส่ชุดธรรมดา และเวลาต่อสู้ก็ค่อยสร้างชุดจากอานุภาพแห่งกฎขึ้นมาก็ได้" ขณะที่เนี้ยหลี่และยู่เหยียนคุยกันนั้น 

เจ้าตัวเล็กก็เดินไปรอบๆพร้อมกับมีเสียงครางเบาๆมาจากท้องของมัน ทันใดนั้นมันก็อ้าปากและเริ่มดูดเปลวเพลิงทมิฬบนชั้นที่ 5 มารวมตัวกันอย่างรวดเร็วเป็นน้ำวนขนาดใหญ่ ตอนแรกท้องของมันแฟบแต่มันก็ดูดเปลวเพลิงทมิฬของชั้นที่ 5 เข้าไปจนหมดและตัวมันก็กลมเป็นลูกบอล มันแสดงความพอใจออกมาและตบพุงเบาๆด้วยปีกแล้วก็เรอออกมา 

ตอนนี้มันกลายเป็นลูกบอลกลมๆไม่สามารถเดินได้ก็เลยกลิ้งไปทั่วทั้งชั้น เนี้ยหลี่และยู่เหยียน ตกตะลึง และคิดว่าเปลวเพลิงทมิฬในชั้นที่ 5 ถูกดูดไปจนหมดจากสัตว์ตัวเล็กๆแบบมันได้ไง

 
เนี้ยหลี่เกาหัวและคิดว่า "มันเป็นสัตว์ที่กินพลังวิญญาณได้ทุกชนิด แม้มันจะเพิ่งเกิดมา แล้วในอนาคตจะเกิดอะไรขึ้นกับมัน" เจ้าตัวเล็กกลิ้งมาที่ข้างๆเนี้ยหลี่แล้วร้องออกมา กรู๊ เหมือนว่ามันจะเชื่องกับเนี้ยหลี่มาก เนี้ยหลี่อึ้งไปชั่วขณะจากนั้นเขาก็สัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณที่เชื่อมโยงกับเจ้าตัวเล็ก แล้วคิดว่า "ช่างมัน ข้ามีแผนที่จะฝึกมัน" 

ในเวลาเดียวกันบนชั้นที่ 9 ของหอคอยมรณะ

ผู้เชี่ยวชาญทั้งเจ็ดคนมองหน้ากันและแสดงสีหน้าตกตะลึงออกมา "มันเป็นเพียงแค่สัตว์ปีศาจตัวเล็กๆ แต่สามารถดูดซับเปลวเพลิงทมิฬจากชั้นที่ 5 ได้ทั้งหมด" ผู้อาวุโสเทียนฮุนรู้สึกตกใจมาก 

จ้าวแห่งดินแดนใต้พิภพขมวดคิ้วเล็กน้อยและบอกว่า "พวกเราไม่มีใครเคยเห็นสิ่งมีชีวิตแบบนี้มาก่อน ฉันกลัวว่ามันไม่ได้เป็นสัตว์อสูร แต่เป็นอสูรจิตวิญญาณ" 

“อสูรจิตวิญญาณ! สายเลือดโบราณ!” หลิงหยุนและทุกคนต่างตกตะลึงและคิดว่า "อสูรจิตวิญญาณแข็งแกร่งขนาดนี้เชียวเหรอ" 

"อสูรจิตวิญญาณจะเชื่อฟังเจ้านายของมันเพราะมีการเชื่อมต่อจิตวิญญาณกัน เจ้าหนูมันช่างโชคดีจริงๆ" เทียนฮุนรู้สึกอิจฉา แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญอย่างเรายังไม่มีกระทั่งอสูรจิตวิญญาณระดับต่ำเลย 

แม้แต่ในดินแดนซากมังกรอสูรจิตวิญญาณก็หายากมาก 

เนี้ยหลี่ก้มลงมองดูเจ้าตัวเล็ก "ในชีวิตก่อนเขาก็เป็นเจ้าของอสูรจิตวิญญาณ และรู้ว่ามันจะเชื่อฟังผู้ที่ฟักมันออกมาเนื่องจากมีการทำพันธะสัญญาแห่งจิตวิญญาณกับเจ้านายของมัน" แม้ตอนนี้เนี้ยหลี่จะสัมผัสได้ว่ามีการเชื่อมโยงกันอย่างเบาบางแต่ว่าสายสัมพันธ์นี้จะไม่มีวันถูกทำลาย

เขารู้สึกว่ามันเป็นสัตว์ที่ไม่ธรรมดา 

เมื่อเนี้ยหลี่เห็นการกระทำของมันเขาก็อดที่จะตลกไม่ได้ เจ้าสัตว์ตัวเล็กๆแบบนี้มีภูมิปัญญาทางจิตวิญญาณสูงมาก 

จากนี้ไปเราจะเรียกแกว่า อีเจี๊ยบ ไม่เอาดีกว่า เอาเป็น จินตัน(ไข่ทองคำ) ละกัน เขาหัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เจ้าตัวเล็กกลิ้งไปรอบๆชั้นที่ห้าและมีลักษณะไม่ต่างจากไข่ นอกจากนี้ร่างกายของมันยังเป็นสีเหลืองทองเหมาะสมกับชื่อนี้ที่สุดแล้ว 

จบตอน

แปลไทยโดย

Decha Pengon

https://www.facebook.com/groups/200491286989237/permalink/228899204148445/

ศุภชัย ชลประสิทธิ์

https://www.facebook.com/groups/200491286989237/permalink/228734437498255/