บทที่ 258 - ตัวประกัน

บทที่ 258 - ตัวประกัน

มีโอกาสน้อยมากที่จะได้เห็นท้องฟ้าเต็มไปด้วยฝุ่นละอองและค่อยๆ ร่วงหล่นลงสู่พื้นดิน ยกเว้นสองร่างที่ยืนสูงอยู่บนท้องฟ้า บุคคลแรกดูคล้ายกับเหลือแต่กระดูกมีผมและเคราเป็นสีขาว ผู้คนของเมืองกลอรี่ได้เห็นเขา รู้จักเขาและนับถือเขาดุจเทพสงครามนั่นคือ เอียมัว ส่วนอีกคนสวมเสื้อผ้าสีขาวในขณะที่ถูกห่อหุ้มด้วยพายุที่น่ากลัวเขาเป็นคนที่เนี้ยหลี่ได้รู้จักมาก่อนแล้วนั่นคือจอมมารนั่นเอง!

จอมมารยืนอย่างภาคภูมิใจบนท้องฟ้าที่ปกคลุมไปด้วยพายุซึ่งมาจากอานุภาพแห่งนรกได้หมุนรอบตัวเขา พลังที่ปรากฏให้เห็นนั้นดูเหมือนเป็นภาพของทุกชนิดของปีศาจรวมกัน

"เอียมัว เป็นเวลานานแล้วตั้งแต่ที่เราได้พบกัน ข้าไม่เคยคิดว่าเจ้ายังจะสามารถหาข้าเจอจนได้ ถึงแม้ว่าข้าพยายามที่จะปกปิดตัวเอง." จอมมารยิ้มอย่างเย็นชา ถึงแม้เขาจะยืนอยู่คนเดียวแต่เขาก็ยังคงสงบและเยือกเย็น

"เป็นเวลายาวนานมาก ข้าไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าจะปรากฏตัวในเมืองกลอรี่อีกครั้ง ข้าสงสัยว่าเพราะอะไรเจ้าถึงกลับมา? " ผมของเอียมัวปลิวไปตามลมที่หมุนอยู่รอบๆ ตัว เป็นเพราะเอียมัวใช้อานุภาพแห่งวายุเหมันต์ไปและภายในกระแสลมนั้นมีบางส่วนเปลี่ยนเป็นผลึกน้ำแข็ง

"มันดูเหมือนว่าเมืองกลอรี่จะไม่ต้อนรับข้าเป็นอย่างมาก แต่อย่างใดก็ตามข้าก็เป็นคนที่เกิดที่เมืองกลอรี่แห่งนี้!" จอมมารยิ้มอย่างงดงามพร้อมกดดันเอียมัว

"เจ้าทรยศเมืองกลอรี่และถูกเนรเทศมานานมากแล้ว." เอียมัวขมวดคิ้วของเขาเล็กน้อย เขารู้สึกว่าอานุภาพแห่งนรกของจอมมารแข็งแกร่งมากกว่าสมัยก่อนและไปถึงจุดที่ไม่สามารถฆ่าเขาได้ แรงกดดันทำให้เอียมัวรู้สึกว่ากระดูกทั้งหมดในร่างกายของเขาถูกบดขยี้อยู่

จอมมารหัวเราะสบายๆ สายตาดูเยือกเย็น "เจ้าก็ยังเป็นกลุ่มคนที่ยังดื้อรั้นอยู่! มันเป็นแบบไหนกันแน่ระหว่างข้านั้นทรยศเมืองกลอรี่หรือเมืองกลอรี่ทรยศข้ากันแน่? แต่ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนเจ้าควรที่จะชื่นชมยินดีต่อข้ามากกว่า ที่ข้าไม่ถือสาเรื่องที่เคยเกิดขึ้น "

"ในเมื่อเจ้าไม่ได้มีความสนใจอะไรอีกต่อไปแล้วทำไมเจ้ายังกลับมาที่เมืองกลอรี่อีกล่ะ?" เอียมัวจ้องมองอย่างเย็นชาไปที่จอมมาร

"มีบางสิ่งบางอย่างที่ข้าต้องการจากเมืองกลอรี่ เมื่อเจ้านำมันมาให้ข้า เรื่องทุกเรื่องระหว่างเราจะถือว่าแล้วกันไป มิฉะนั้นข้าจะทำลายที่นี่!" จอมมารมีร่องรอยแห่งความบ้าคลั่งจากท่าทางของเขา

เอียมัวขมวดคิ้วและรู้สึกว่ามีบางอย่างวิ่งผ่านหัวใจของเขาไป "เจ้าต้องการอะไร?"

จอมมารพ่นลมหายใจอย่างเย็นชาพร้อมกล่าวว่า "เจ้าจะถามเพื่ออะไรในเมื่อเจ้าก็รู้คำตอบอยู่แล้ว! ถ้าเจ้ามอบหินจิตวิญญาณอสูรที่ประกอบไปด้วยสัตว์อสูรให้แก่ข้าแล้วก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ถ้าไม่ข้าก็จะเริ่มต้นการสังหารหมู่! "

เนี้ยหลี่ขมวดคิ้วของเขาเล็กน้อย หินจิตวิญญาณอสูรที่มีจิตวิญญาณอสูร? สิ่งงที่จอมมารพูดถึงมันคืออะไร?

สรุปว่าจอมมารมาตามหาหินจิตวิญญาณอสูร อย่างไรก็ตามเนี้ยหลี่ไม่รู้ว่าสัตว์อสูรมีความสำคัญต่อจอมมารมากน้อยแค่ไหน ทั้งที่มองแล้วจอมมารมีปีศาจนรกทมิฬแปดแขนอยู่กับตัวอยู่แล้ว?

กลิ่นอายแห่งความตายที่มาจากจอมมารเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ และมีประสิทธิภาพมากขึ้นและตัวเอียมัวก็ค่อย ๆ ตกอยู่ภายใต้แรงกดดัน เนี้ยหลี่ลอยสูงขึ้นไปบนท้องฟ้าและยืนเคียงข้างเอียมัว เนี้ยหลี่จองมองอย่างเย็นชาไปที่จอมมารและกดดันจอมมารด้วยอานุภาพแห่งกฎทั้งสามชนิดของเขา จอมมารหลี่ตามองเนี้ยหลี่เล็กน้อย

"เจ้าอีกแล้วนะ!" เขาสบถ "ถ้ามันไม่ใช่เพราะเจ้า เมืองกลอรี่ต้องตกอยู่ในมือข้าไปแล้ว หากเจ้ายังคิดที่จะขวางทางข้าอีก ข้าจะไม่ให้อภัยเจ้าและฆ่าเจ้าทิ้งซะ! "

"จอมมาร เจ้าทำยังกับว่าเราไม่เคยสู้กันมาก่อน หากเจ้ามีความสามารถที่จะฆ่าข้าก็เข้ามาเลย!" แรงกดดันแผ่ขยายออกมาจากตัวเนี้ยหลี่

* วู้ๆๆๆๆ! * * * * * * * * วู้ๆๆ! * * * * * * * * วู้ๆๆๆ! *

ยู่เหยียน ต้วนเจียน ตู่ซือ หลู่เปียว เอียจืออวิ้น เซี่ยวหนิงเอ๋อ เอียเซิ่งและคนที่เหลือลอยขึ้นไปในอากาศและยืนล้อมรอบจอมมาร แต่ทันใดนั้นมีอานุภาพแห่งกฎกว่าสิบสองชนิดที่ต่างกันถูกปล่อยออกมาจากตัวของจอมมาร

บูม * * * * * * * * * * * * บูม! * * * * * * * * บูม! *

พลังระเบิดที่รุนแรงของอานุภาพแห่งกฎกระจายออกมาบนท้องฟ้า

แม้ว่าอานุภาพแห่งนรกของจอมมารจะมีความแข็งแกร่งเป็นอย่างมากแต่ก็ยังคงไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับพวกเนี้ยหลี่ได้ จอมมารโกรธเป็นอย่างมากพร้อมคำรามออกมา ในขณะที่เขารวมร่างกับปีศาจนรกทมิฬแปดแขน

แขนทั้งแปดของปีศาจนรกทมิฬเป็นสีแดงเข้มและตะโกนด้วยความโกรธออกมาในขณะที่มันยกแขนทั้งแปดและปล่อยพลังระเบิดโจมตีต่อพวกเขา เนี้ยหลี่คำรามออกมา ในขณะที่เขาผสานร่างกับอสูรแพนด้าเขี้ยว เขาอ้าปากกว้างและยิงระเบิดหยินหยางไปที่ปีศาจนรกทมิฬแปดแขน การต่อสู้ที่รุนแรงกระจายปกคลุมทั่วท้องฟ้าและพวกของเขาร่วมกันโจมตีจอมมาร ในแขนข้างหนึ่งของปีศาจนรกทมิฬแปดแขนปรากฏมีดที่แหลมคมขึ้นมาขณะที่มันต่อสู้กับพวกเนี้ยหลี่

เนี้ยหลี่ขมวดคิ้วของเขา แม้ว่าภายในร่างกายเขาจะมีพลังที่แข็งแกร่งมาก แต่ในการเผชิญหน้าครั้งนี้ของเขากับจอมมาร เขาสามารถบอกได้ว่าจอมมารมีความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นอีกระดับหนึ่ง จอมมารอาจจะยังไม่สามารถเปลี่ยนชะตาแห่งจิตวิญญาณครั้งแรกของเขาได้ในเร็ว ๆ นี้ ภายในโลกใบเล็ก ๆ นี้ ผู้เชี่ยวชาญที่ผ่านการเปลี่ยนแปลงชะตากรรมแห่งจิตวิญญาณนั้นจะมีพลังที่มีประสิทธิภาพมาก ไม่ว่าผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนจะโจมตีอย่างไรก็ตามมันก็ไม่อาจทราบผลลัพท์ได้

เมื่อต้องเผชิญกับผู้คนจำนวนมากโจมตีมาจากทุกด้าน, ถึงจะเห็นว่าจอมมารดูตกเป็นเบี้ยล่าง แต่เนื่องจากร่างกายของเขาแข็งแกร่งเป็นอย่างมากยังไม่สามารถแสดงให้เห็นความเพลี่ยงพล้ำเลย

ดูเหมือนว่าเนี้ยหลี่จะต้องใช้เทคนิคลับบางอย่างถ้าเขาต้องการที่จะเอาชนะจอมมาร เมื่อตัดสินใจได้เนี้ยหลี่จึงนำดาบเทพอัสนีดาวตกออกมากในทันทีและรวบรวมสายฟ้าลงบนดาบของเขา

จอมมารหดตัวลงเล็กน้อยเมื่อเขารู้สึกถึงอาวุธในมือของเนี้ยหลี่ซึ่งแท้จริงแล้วเนี้ยหลี่มีทางเลือกไม่มากนัก จอมมารรู้สึกถึงพลังทำลายที่เปล่งออกมาจากดาบเทพอัสนีดาวตก

ดาบเทพอัสนีดาวตกเป็นอาวุธที่น่ากลัวมาก เมื่อครั้งตอนเนี้ยหลี่ยังคงอยู่ระดับโกลมันยังแสดงพลังที่น่ากลัวออกมาได้ แต่ในตอนนี้เนี้ยหลี่ได้อยู่ในระดับตำนานแล้วอำนาจการทำลายล้างจะยิ่งน่ากลัวมากขึ้น พลังสายฟ้ามหาศาลอย่างไม่มีที่สิ้นสุดรวมตัวกันที่ดาบเทพอัสนีดาวตก เนี้ยหลี่คำรามแล้วฟาดฟันดาบเทพอัสนีดาวตกออกไปยังจอมมาร พลังสายฟ้าจากฟ้าผ่าซึ่งยาวหลายร้อยเมตรพุ่งตรงไปหาจอมมาร พลังสายฟ้าที่มีพลังทำลายล้างดังกล่าวทำให้พรรคพวกที่ยืนอยู่ในบริเวณใกล้เคียงถูกบีบบังคับให้ถอยห่างออกไป
ในขณะที่จอมมารรู้สึกถึงความน่ากลัวของสายฟ้าพุ่งตรงมายังเขา จอมมารก็ยังไม่แสดงความรู้สึกกลัวใดๆ ออกมา เขาตะโกนด้วยความโกรธพร้อมมีกระบองขนาดใหญ่ปรากฏอยู่ในสองมือของเขาและร่วมกันโจมตีไปยังสายฟ้าที่เนี้ยหลี่ได้ปลดปล่อยออกมา

* บูมมมมม! *

พลังทังสองฝ่ายได้พุ่งชนกันราวกับว่าพวกเขาทั้งคู่พยายามที่จะเปิดแยกท้องฟ้าออก พลังที่ปะทะกันหายไปในทันทีพร้อมทำให้อาคารที่อยู่รอบๆ กลายเป็นกองขี้เถ้า ทันทีนั้นปรากฎบอลสายฟ้าลอยออกมาอย่างช้าๆ จากตัวของเนี้ยหลี่ ซึ่งแบ่งออกเป็นสองลูกและพุ่งตรงไปหาจอมมาร จอมมารไม่เคยคิดว่าดาบเทพอัสนีดาวตกจะน่ากลัวได้ถึงเพียงนี้!

เมื่อจอมมารเห็นบอลสายฟ้าตรงเข้ามา เขาก็ยิ้มอย่างเยือกเย็นที่มุมปากของเขาและเขาก็หายตัวไปปรากฏตัวในที่ห่างออกไปอีกร้อยเมตร จากนั้นเขาก็เปลี่ยนเป้าหมายในการโจมตี

บอลสายฟ้าได้พลาดเป้าออกไป ในตอนนี้เนี้ยหลี่ได้เห็นจอมมารเปลี่ยนเป้าหมาย เขารู้สึกว่ามีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้นและตวัดดาบโจมตีไปยังจอมมารโดยทันที เอียมัวและคนอื่น ๆ ยังร่วมโจมตีไปยังจอมมาร

บูม * * * * * * * * * * * * บูม! * * * * * * * * บูม! *

จอมมารพุ่งตรงเข้ามาในกลุ่มคนและชกไปยังตู่ซือด้วยหมัดของเขา พลังที่น่ากลัวกระแทกตู่ซือกระเด็นออกไปโดยนับสิบเมตรและทำให้เขากระอักเลือดออกมา

จอมมารจู่โจมทุกคนที่อยู่รอบตัวเขา ต่อให้เป็นเนี้ยหลี่ก็ไม่สามารถทนต่อการโจมตีทั้งหมดของจอมมารได้ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนอื่น ๆ อวิ้นเอ๋อและหนิงเอ๋อก็ถูกโจมตีกระเด็นออกไป ต้วนเจี้ยนและยู่เหยียนก็ยังได้ประสบชะตากรรมเดียวกัน จากนั้นพลังที่น่ากลัวระเบิดออกมาอย่างน่ากลัวจากร่างกายของจอมมาร

ในขณะที่เอียเซิ่งได้เห็นจอมมารโจมตีคนอื่นๆ เขาก็สบถอย่างเย็นชาและรวมร่างกับวานรวายุเหมันต์ไร้หาง แสงสีทองถูกปล่อยออกจากร่างกายของเขาในขณะที่เขาฟาดฟันดาบของเขาไปยังจอมมาร ในเวลาเดียวกันนั้นเนี้ยหลี่ก็ยังใช้ดาบของเขาจู่โจมไปยังจอมมาร ซึ่งจอมมารได้หายไปอีกครั้งและมาปรากฏตัวด้านหลังของเอียเซิ่งและกระแทกดาบของเอียเซิ่งกระเด็นหายไปก่อนที่เขาจะคว้าคอของเอียเซิ่งด้วยมือข้างหนึ่ง อานุภาพแห่งนรกกักขังเอียเซิ่งพร้อมทำลายเกราะของเขาและจิตอสูรอย่างรวดเร็วทำให้เขากลับมาสู่ร่างปกติ ภายใต้แรงกดดันของพลังที่น่ากลัวนี้เอียเซิ่งส่งเสียงครางอย่างเจ็บปวด เช่นเดียวกันนั้นเนี้ยหลี่ได้หยุดการโจมตีของเขา

"เอียเซิ่ง!" เอียมัวที่เตรียมตัวจะเข้าต่อสู้ได้หยุดลงเพราะกลัวว่าจอมมารจะทำร้ายเอียเซิ่งและหยุดยืนอยู่กลางอากาศ

"ท่านพ่อ!" ในส่วนของอวิ้นเอ๋อ นางมีความวิตกกังวลฉายอยู่บนใบหน้าของนาง

จอมมารจ้องมองไปที่เนี้ยหลี่และหัวเราะอย่างเย็นชา "ดาบในมือของเจ้ามีความสามารถน่ากลัวเกินไป! ถ้าเราต่อสู้กันข้าไม่สามารถทำอะไรกับเจ้าได้ แต่ตัวเจ้านั้นมีจุดอ่อนมากเกินไป! ตอนนี้ทุกคนที่อยู่ที่นี่เป็นจุดอ่อนของเจ้า นอกเหนือจากเจ้าแล้วข้าสามารถฆ่าได้ทุกคน! "

เนี้ยหลี่จับดาบเทพอัสนีดาวตกแน่นจนเห็นเส้นเลือดโผล่จากแขนของเขา สิ่งที่จอมมารพูดมานั้นถูกต้อง ตอนนี้ทุกคนเป็นจุดอ่อนของเขา! เพราะทุกคนมีความสำคัญในชีวิตของเขามาก!

เขาจ้องมองไปที่จอมมารและพูดด้วยน้ำเสียงที่เปรียบเสมือนน้ำค้างแข็ง"ปล่อยเขาซะและข้าจะปล่อยเจ้าไป หลังจากนี้เราจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของเจ้าแต่ถ้าเจ้าทำให้เขาบาดเจ็บแม้แต่น้อยแล้วนั้น ข้าจะตามเจ้าไปยังดินแดนซากมังกรและตามฆ่าเจ้าอย่างสุดความสามารถ! "

จากคำพูดของเนี้ยหลี่ จอมมารหัวเราะอย่างชั่วร้าย "เจ้ากำลังขู่ข้า? ในเวลาหลายร้อยปีที่ผ่านมามีแต่ข้าที่ขู่คนอื่นได้แต่ไม่เคยมีใครสามารถขู่ข้าได้! " ตอนนี้เอียเซิ่งอยู่ในมือของจอมมารทำให้เนี้ยหลี่ไม่กล้าเคลื่อนไหวใดๆ

คอของเอียเซิ่งถูกจับด้วยมือขนาดใหญ่ที่อัดแน่นด้วยอานุภาพแห่งนรกเข้าไปในร่างกายของเขาทำให้พอานุภาพแห่งกฎของเอียเซิ่งลดน้อยลงไปและยังสร้างความลำบากในการพูดอะไรออกมา ความแข็งแกร่งของเอียเซิ่งยังห่างไกลจากจอมมาร

"ไม่ต้องสนใจข้า ฆ่ามันซะ!" เอียเซิ่งตะโกนอย่างเจ็บปวดในขณะที่เขารวบรวมอานุภาพแห่งกฎที่เหลืออยู่โจมตีจอมมาร

"ยังคงดิ้นรนอยู่อีก ความแข็งแกร่งของเจ้าเปรียบได้แค่มดตัวหนึ่ง" จอมมารหัวเราะอย่างเย็นชาและคว้าแขนข้างขวาของเอียเซิ่งพร้อมกับฉีกกระชากแขนข้างนั้นออกมาทำให้เลือดสาดกระเด็นไปทั่ว เอียเซิ่งร้องครางอย่างเจ็บปวดแต่ต่อมาเขาก็กัดฟันอดทนต่อความเจ็บปวดนี้ 

"ท่านพ่อ!" เมื่อมองไปที่เอียเซิ่ง เอียจืออวิ้นก็ได้ร้องไห้ออกมาและเปลี่ยนร่างเป็นน้ำแข็ง แต่ขณะที่นางกำลังเข้าไปช่วย นางก็ถูกหยุดไว้โดยเอียมัว

ถ้านางจะเข้าไปช่วยในตอนนี้นางยังไม่มีความสามารถเพียงพอ ไม่เพียงแต่นางจะไม่สามารถช่วยเอียเซิ่งได้ ตัวนางเองก็จะยังตกอยู่ในอันตรายด้วย เอียมัวก้าวออกมาข้างหน้าและปลดปล่อยอานุภาพแห่งวายุเหมันต์ของเขาออกมาพร้อมกล่าวว่า "จอมมารจงปล่อยเอียเซิ่งไป มิฉะนั้นแล้วเจ้าอย่าฝันว่าเจ้าจะมีชีวิตรอดออกไปจากเมืองกลอรี่แห่งนี้ได้! แม้ว่าข้าจะต้องตาย ข้าก็จะฆ่าเจ้าให้ได้! "

"เอียมัว จริงๆแล้ว เจ้าคิดว่าความสามารถของเจ้าจะมีความหมายอะไรกับข้า จะฆ่าข้าหรือ? โง่เขลาเสียจริง! เร็ว ๆ นี้ข้าจะเปลี่ยนชะตาแห่งจิตวิญญาณของข้า ในสายตาของข้าเจ้าไม่ต่างอะไรกับมดตัวหนึ่ง! "กลิ่นอายการฆ่าที่น่าสะพรึงกลัวถูกปล่อยออกมาจากร่างกายของจอมมาร ซึ่งเป็นอานุภาพแห่งนรกและกำลังเพิ่มขึ้นดั่งเช่นคลื่นยักษ์ "จริงๆ แล้ว เจ้าคิดว่าพวกเจ้าสามารถที่จะทำอะไรข้าได้หรือ"

จบตอน

แปลไทยโดย

Komsan Luangsupapun

https://www.facebook.com/groups/200491286989237/permalink/228817207489978/