บทที่ 256 - พระราชวังทะเลทราย

บทที่ 256 - พระราชวังทะเลทราย

หลังจากเอียจืออวิ้นมาถึงทะเลทรายไม่สิ้นสุด นางค้นพบชิ้นส่วนของความทรงจำจากชาติก่อนของนาง

นอกจากนี้ เซี่ยวหนิงเอ๋อได้กล่าวว่าในความฝันของนาง มีฉากที่นางเข้าไปในป่าปีศาจ

เหตุการณ์เหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้นโดยบังเอิญ !

มันเกิดอะไรขึ้น?

เนี้ยหลี่รู้สึกว่าการเกิดใหม่ของเขานั้นทำให้เรื่องราวมันซับซ้อนมากกว่าที่เขาคาดคิดไว้ซะอีก! ยิ่งคิดมันก็ยิ่งทำให้เขาหวาดกลัว ใครกันที่มีความสามารถในการสร้างเรื่องพวกนี้ได้?

เนี้ยหลี่รู้สึกว่าในการเปิดเผยความลึกลับทั้งหมด ขั้นตอนแรกคือการค้นหาเกี่ยวกับตำราจิตอสูรชั่วขณะและไปที่ดินแดนซากมังกร เขาไม่เคยคิดหาคำตอบมาก่อนเมื่อตอนที่เขาอยู่ในโลกใบเล็ก ๆ

เมื่อเนี้ยหลี่เห็นเซี่ยวหนิงเอ๋อมีอาการเจ็บปวด เนี้ยหลี่ก็เข้าใจในทันทีว่าการที่เขาได้พบกับเซี่ยวหนิงเอ๋อนั้นไม่ใช่เหตุบังเอิญ โชคชะตาของเซี่ยวหนิงเอ๋อนั้นถูกกำหนดให้เป็นเช่นเดียวกับโชคชะตาของเอียจืออวิ้น(โชคชะตาได้ผูกสาวทั้งสองไว้กับเนี้ยหลี่) ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาตัดสินใจพาเอียจืออวิ้น เซี่ยวหนิงเอ๋อไปด้วย พร้อม ๆ กับการตามหาคำตอบ

กลุ่มของเขายังคงค้นหาต่ออีกหลายวันทั่วดินแดนแห้งแล้งแห่งนี้

ตามความทรงจำของเขาพระราชวังทะเลทราย ควรจะอยู่ใกล้ๆแถวๆนี้

หลู่เปียวที่ยืนอยู่ข้างๆเนี้ยหลี่ กล่าวอย่างท้อแท้ว่า "เนี้ยหลี่ นายแน่ใจนะว่าพระราชวังทะเลทราย อยู่ใกล้ ๆ แถว ๆ นี้? ต้วนเจี้ยนบินหาบนท้องฟ้าตั้งหลายวันแล้ว แต่เราก็ยังไม่เจอพระราชวังทะเลทรายเลย!"

"พระราชวังทะเลทรายอยู่ใกล้ ๆ แถว ๆ นี้แหละ! เราหากันต่อเถอะ!" เนี้ยหลี่กล่าวอย่างขึงขัง

เมื่อหลู่เปียวเห็นความมั่นใจของเนี้ยหลี่ เขาจึงกล่าวว่า "ดี งั้นเราจะค้นหาต่อไป!"

กลุ่มของเขาค้นหาโดยรอบโดยไม่หยุดพักผ่อน

เนี้ยหลี่ขมวดคิ้วแน่น จากความทรงจำของเขา พระราชวังทะเลทรายน่าจะอยู่แถวๆนี้ แต่ทำไมพวกเขาไม่พบแม้แต่เงาของมันหลังจากค้นหาอยู่หลายวัน? มันไม่มีเหตุผลเลยที่พวกเขาไม่สามารถหาสิ่งก่อสร้างที่ใหญ่โตมโหฬารได้เจอ หลังจากค้นหาอยู่นานนนนมาก

เนี้ยหลี่ค่อยๆเดินผ่านทรายสีเหลืองในขณะที่เขารื้อฟื้นความทรงจำของเขาอย่างช้า ๆ ที่ละน้อย ๆ

ในขณะที่เขาเดินอยู่นั้น ความทรงจำจากชาติที่แล้วก็แวบผ่านเข้ามาในหัวของเขา

ในชาติที่แล้ว เขาเดินอย่างโดดเดี่ยวผ่านดินแดนแห้งแล้ง ภายใต้ดวงอาทิตย์ร้อนแรงนั้นเอง พระราชวังใหญ่ก็ปรากฏขึ้นบนขอบฟ้า

เขาตกใจมาก จากลักษณะของพระราชวัง เขาคิดว่าเขาได้มาถึงสรวงสวรรค์, พระราชวังในตำนานของเหล่าเทพ

เขาเคลื่อนที่เข้าใกล้พระราชวังทะเลทรายอย่างช้า ๆ ทีละก้าว จนกระทั่งเขาไปถึงทางเข้าของของพระราชวังทะเลทราย จากนั้นเขาก็ผลักประตูยักษ์สีทองออก เกิดแสงสว่างเจิดจ้าจนเกือบทำให้เข้าตาบอด เข้าพยายามลืมตาของเขาด้วยความยากลำบาก ทันใดนั้นเข้าเห็นรูปปั้นมากมายนั่งอยู่ในพระราชวัง แต่ละรูปแตกต่างกันไป มียักษ์ใส่เกราะทอง, เด็กสาวที่ดูยากจน และสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดประเภทอื่นๆทั้งหมด ใต้ฝ่าเท้าของรูปปั้นยักษ์เหล่านี้เป็นเส้นทางที่นำไปข้างใน

เนี้ยหลี่เดินไปตามทางและมาถึงแท่นบูชาประหลาดที่มีคัมภีร์ที่ถูกเขียนขึ้นด้วยอักขระจากรึกที่เปี่ยมไปด้วยพลัง ที่ใจกลางของแท่นบูชานี้คือตำราจิตอสูรชั่วขณะนั่นเอง

พลังงานประหลาดแผ่กระจายไปทั่วตำราลึกลับ เนี้ยหลี่ยื่นมือออกไปหามัน และชีวิตของเขาก็ได้เปลี่ยนไปตลอดกาล

เนี้ยหลี่ตกอยู่ในภวังค์ ความทรงจำต่างๆมากมายยังคงแล่นเข้ามาในความคิดของเขา ในขณะที่เขายังคงเดินไปข้างหน้าด้วยสีหน้าว่างเปล่า

ตู่ซือและคนอื่นๆ รู้สึกว่าเนี้ยหลี่ทำตัวแปลกๆ และรู้สึกงงๆกับสิ่งที่เกิดขึ้น

หลู่เปียวตั้งใจจะเขย่าเนี้ยหลี่ให้ตื่นจากภวังค์ แต่ตู่ซือห้ามไว้ก่อน "ดูเหมือนเนี้ยหลี่กำลังบ่มเพาะพลังอยู่"

เนี้ยหลี่เดินไปอีกประมาณพันเมตร อยู่ ๆ เขาก็ตื่นจากภวังค์ เข้าลืมตาขึ้นและมองไปยังพื่้ที่ว่างเปล่าตรงหน้าและเกิดอาการช๊อค

ทุกคนหันไปในทิศทางที่เนี้ยหลี่มองอยู่ แต่ก็เห็นเพียงแค่ทะเลทรายยาวออกไปไม่สิ้นสุด ไม่มีวี่แววของพระราชวังทะเลทราย อย่างไรก็ตาม มีรูปปั้นโบราณที่เสียหายกระจายอยู่ในทรายจำนวนมาก

รูปปั้นเหล่านี้ดูราวกับว่ามีอายุเป็นพันปี

มีเพียงความรู้สึกยะเยือกปรากฏในสายตาของพวกเขา

เสียงลมหวีดหวิวกรีดผ่านเนินทราย เหมือนกับต้องการจะบอกอะไรพวกเขา

"หรือว่า?" ในชาติที่แล้วเมื่อเข้าไปถึงพระราชวังทะเลทราย มันมีโครงสร้างที่ใหญ่โต และสง่างาม ราวกับว่ามันถูกสร้างขึ้นโดยพระเจ้า แต่เมื่อเขากลับมาที่นี่อีกในชาตินี้ มันได้กลายเป็นซากปรักหักพังไปซะแล้ว

หลู่เปียวมองเนี้ยหลี่ด้วยความสับสน "เนี้ยหลี่ , เกิดอะไรขึ้น ? นี่คือพระราชวังทะเลทรายที่นายกำลังพูดถึงงั้นเหรอ? นายบอกว่ามันเป็นพระราชวังอันงดงาม? ทำไมมันถึงกลายเป็นซากปรักหักพังไปได้ล่ะ?"

ตู่ซือและคนอื่นๆ รู้สึกสับสนมากๆ ก่อนที่พวกเขาจะมาถึงเนี้ยหลี่บอกอยู่เสมอ ว่าพระราชวังทะเลทรายเป็นสถานที่อันงดงามมาก เหมือนกับพระราชวังของพระเจ้าโบราณ

แต่ตอนนี้ที่พวกเขามาถึง มันก็ไม่ได้เป็นเหมือนเนี้ยหลี่ได้บอกเอาไว้เลย

มันเป็นไปได้มากว่าเนี้ยหลี่ได้เรียนรู้การดำรงอยู่ของพระราชวังทะเลทรายจากแผนที่ขุมทรัพย์หรือบันทึกโบราณ แต่ตอนนี้ที่พวกเขามาถึงแล้ว และปัจจุบันพระราชวังทะเลทรายได้ถูกทำลายไปแล้ว มันเป็นไปได้ที่จะเป็นฝีมือของสัตว์อสูรใช่มั้ย?

แต่ตอนนี้นั้นเขาก็ไม่รู้คำตอบ เขานึกทบทวนความทรงจำ ครู่ต่อมา เขามาอยู่ในจุดที่ควรจะเป็นแท่นบูชา แต่ไม่มีอะไรอยู่ที่นั่นนอกจากเศษซากปรักหักพัง เขาไม่พบตำราจิตอสูรชั่วขณะ!!!

ตำราจิตอสูรชั่วขณะอยู่ที่ไหน??

หายไป??

" อ๊าก ! ! ! " เนี้ยหลี่รู้สึกเหมือนสมองของเขากำลังถูกฉีกเป็นชิ้นๆ

" เนี้ยหลี่ , เกิดอะไรขึ้น ? "

" เนี้ยหลี่ ! " เอียจืออวิ้น, เซี่ยวหนิงเอ๋อ และคนอื่นๆ เรียกชื่อเราด้วยความกังวลใจ

สติของเขาค่อยๆพร่ามัว แล้วจึงล้มลงกับพื้น

พระราชวังทะเลทรายก็ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว

ตำราจิตอสูรชั่วขณะก็หายไป

จะเกิดอะไรขึ้นอีก? จากความเจ็บปวดที่รุนแรงทำให้สติของเนี้ยหลี่จมลงสู่ความมืดมิด

หนึ่งเดือนต่อมา ณ เมืองกลอรี่

ทุกๆอย่างเจริญรุ่งเรืองและคึกคักอย่างที่มันเคยเป็น ตระกูลต่างๆจากดินแดนคุกอเวจี และที่ราบลิขิตสวรรค์ได้เข้ามาตั้งรกรากอยู่ในเมืองกลอรี่ ทำให้เมืองกลอรี่มีสีสันมากยิ่งขึ้น กำแพงเมืองถูกต่อให้สูงขึ้นอีกหลายเมตร

การป้องกันของเมืองกลอรี่นั้นรัดกุมขึ้น ด้วยอาณาเขตหมื่นอสูรอีก 5 แห่งรอบเมืองกลอรี่ และวิธีการป้องกันอื่น ๆ อีกมากมาย ต่อให้มีการรุกรานจากฝูงสัตว์อสูรขนาดใหญ่ เมืองกลอรี่ก็สามารถต้านทานได้อย่างสมบูรณ์

ที่ลานฝึกของสถาบันกล้วยไม้ศักดิ์สิทธิ์ เยาวชนจำนวนมากกำลังฝึกฝนอยู่

ทุกความเคลื่อนไหวของเยาวชนเหล่านี้เต็มไปด้วยความแข็งแรง

เยาวชนเหล่านี้ได้ฝึกเทคนิคการบ่มเพาะที่มีประสิทธิภาพ มีบางคนอยู่ในขั้นถึงร่างทรงอสูรระดับซิลเวอร์

พวกเขาเป็นความหวังของเมืองกลอลี่แห่งนี้ วันหนึ่งเมื่อพวกเขาโตขึ้น ก็จะกลายเป็นพลังที่สามารถปกป้องเมืองกลอรี่ได้ ไม่ไกลจากลานฝึกคือกลุ่มเด็กอายุ 3-4 ปี กำลังเล่นกันอย่างสนุกสนาน

ณ ตำหนักเจ้าเมือง

เอียจืออวิ้นกำลังอาบน้ำอยู่ในตำหนัก นั้นได้แสดงออกถึงความเศร้าโศกบนใบหน้าของนาง หนึ่งเดือนผ่านไป แต่เนี้ยหลี่ยังคงไม่ได้สติ

ในช่วงเวลานี้ นางและเซี่ยวหนิงเอ๋อผลัดกันเฝ้าดูแลเขา ซึ่งตอนนี้เป็นเป็นเวรของเซี่ยวหนิงเอ๋อ เอียจืออวิ้นจึงกลับมาอาบน้ำที่ห้องของนาง

ผิวน้ำสะท้อนใบหน้า, รูปร่าง และสัดส่วนที่สวยงามของนาง

ปรากฏหยดน้ำตาไหลรินออกมาจากตาของนาง นางอยากให้คน ๆ นั้นรับรู้ว่านางต้องการเขา แต่มันก็สายเกินไปแล้วที่จะได้พูด

หัวใจของนางเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเมื่อนางอธิษฐานต่อสวรรค์ ตราบใดที่เนี้ยหลี่สามารถฟื้นคืนสติ นางยินดีที่จะให้ทุกอย่าง แม้แต่ชีวิตนาง !

ทันใดนั้น มีเสียงเคาะประตูจากด้านนอก เป็นเสียงของเซียวเสว่ "เอียจืออวิ้น เนี้ยหลี่ฟื้นแล้ว เซี่ยวหนิงเอ๋อให้มาเรียกเจ้า ไปเร็ว ๆ !"

"เนี้ยหลี่ฟื้นแล้ว" เอียจืออวิ้นตะลึงชั่วขณะนึง นางรีบลุกขึ้นจากน้ำ และแต่งตัวอย่างรวดเร็ว

หลังจากออกจากห้องของนาง นางรีบวิ่งเข้าไปในสวนของตำหนักเจ้าเมือง

ในสวนของตำหนักเจ้าเมือง เนี้ยหลี่กำลังนอนอยู่บนเตียง ตาของเขาปิดอยู่ ใบหน้าของเขาแสดงความเจ็บปวดออกมาในบางครั้ง

ตั้งแต่เอียจืออวิ้นออกไป เซี่ยวหนิงเอ๋อยืนเฝ้าอยู่ข้างเนี้ยหลี่ ตลอดทั้งเดือน นางไม่ได้หยุด หรือพักผ่อนเลย

ใบหน้าของนางซีดเซียวและดวงตาเป็นสีแดงก่ำจากการร้องไห้ มือขาวดั่งหยกของนางประสานแน่นกับมือของเนี้ยหลี่ นางพยายามส่งพลังวิญญาณของตัวเองเข้าไปในร่างของเขา

นางสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวเล็กน้อยที่มือของเนี้ยหลี่ นางจึงส่งเซียวเสว่ไปตามเอียจืออวิ้นทันที

ก่อนหน้านี้ พลังงานในร่างกายของเนี้ยหลี่ดูเหมือนจะเหือดแห้งไป ไม่ว่าพวกเขาจะพยายามยังไง ก็ไม่เป็นผล แต่ตอนนี้ นางสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งกำลังกลับมาหาเนี้ยหลี่อย่างช้าๆ

นางรีบเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าของนางขณะที่นางส่งพลังวิญญาณเข้าไปในร่างของเขาเพิ่ม

จบตอน

แปลไทยโดย

ทศวรรษ ฉัตรเฉลิมชัย

https://www.facebook.com/groups/200491286989237/permalink/228375914200774/