(นิยายแปลจีน) พงศาวดารภูตเทพ(Tales of Demons and Gods)(妖神记): บทที่ 255

วันพฤหัสบดีที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2559

บทที่ 255 - ชีวิตก่อนและชีวิตปัจจุบัน

หาดทรายสีเหลืองทางทิศตะวันออกของเทือกเขาเซนต์บรรพบุรุษ เป็นที่ตั้งของทะเลทรายไม่สิ้นสุด สภาพแวดล้อมที่นั้นโหดร้ายมากและมีสัตว์อสูรอาศัยอยู่เป็นจำนวนมากจึงทำให้พื้นที่บริเวณนี้อันตรายอย่างมาก

โลกหลักเป็นโลกที่มีพื้นที่ที่กว้างใหญ่แทบจะไม่มีที่สิ้นสุด ในชีวิตที่แล้วของเนี้ยหลี่ตอนที่เมืองกลอรี่ถูกทำลาย ผู้รอดชีวิตจากเมืองกลอรี่นั้นได้หนีไปยังที่ราบสูงลิขิตสวรรค์ก่อนที่จะเดินทางต่อไปยังทิศตะวันออก หลบหนีจากอสูรวายุเหมันต์ผ่านหุบเขาเซนต์บรรพบุรุษ เข้าไปยังทะเลทรายไม่มีที่สิ้นสุด

เนี้ยหลี่ยังจำเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากที่พวกเขาหลบหนีเข้าไปในทะเลทรายไม่สิ้นสุดได้อย่างชัดเจน ในตอนนั้น เอียจืออวิ้นได้เสียสละชีวิตของตนเองเพื่อปกป้องเขา หลังจากที่เอียจืออวิ้นตายไป เขาเองก็มีความคิดที่อยากจะตาย ๆ ตาม ๆ กันไป แต่ด้วยคำพูดของเธอที่กำลังจะตาย ขอร้องให้เขาปกป้องคนที่เหลืออยู่ด้วย ถ้าไม่เป็นเช่นนั้นเนี้ยหลี่คงจบชีวิตตนเองตามเอียจืออวิ้นไปแล้ว แต่ในขณะที่พวกเขาเดินทางลึกเข้าไปยังทะเลทรายไม่สิ้นสุด คนแล้วคนเล่าได้ล้มตายลง จนในที่สุดก็เหลือเพียงเนี้ยหลี่คนเดียวที่ได้ไปถึงพระราชวังทะเลทราย

เขาคิดว่าเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมดนั้นถูกควบคุมโดยโชคชะตา ในขณะที่เขายืนอยู่ท่ามกลางทะเลทรายน้ำตาของเขาก็ไหลออกมา เขาได้รู้จักเอียจืออวิ้นเป็นครั้งแรก และได้ใช้ชีวิตร่วมเป็นร่วมตายด้วยกันมา เอียจืออวิ้นเป็นคนที่เปลี่ยนเขาจากเด็กหนุ่มขี้อายกลายเป็นชายที่กล้าหาญ

เซี่ยวหนิงเอ๋อที่ยืนอยู่ข้างๆเนี้ยหลี่สังเกตุเห็นอาการผิดปกติของเนี้ยหลี่ จึงได้ถามขึ้น ”เนี้ยหลี่ นี่เจ้าร้องไห้ยังงั้นหรอ ?? ”

เนี้ยหลี่เช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเขาในขณะที่หันไปมอง หนิงเอ๋อ และ อวิ้นเอ๋อ ที่ยืนอยู่ข้างๆ และมองกลับออกไปในทะเลทรายไม่สิ้นสุด และถอนหายใจด้วยความทุกข์ ”หนิงเอ๋อ ในช่วงชีวิตของคนเรามักมีเหตุการณ์พิเศษและคนพิเศษ แม้ว่าเขาหรือเธอนั้นอาจจะได้อยู่ด้วยกันเพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆ แต่มันจะเป็นความทรงจำที่ไม่มีวันลืมเลือนตลอดชีวิต “

เนี้ยหลี่พึมพำเป็นความคิดของเขาลอยออกไปไกล ขณะที่หนิงเอ๋อสังเกตุถึงเนี้ยหลี่ที่แสดงอาการเหม่อลอย ก็ปรากฏความเจ็บปวดขึ้นในหัวใจของเธอ แม้ว่าเธอไม่เข้าใจว่าสิ่งที่เนี้ยหลี่พูดนั้นหมายถึงอะไร แต่เนี้ยหลี่เจ้าเป็นอะไรไป เมื่อเราเข้าสู่ดินแดนซากมังกรแล้วเราจะต้องแยกออกจากกันนี่เป็นความทรงจำครั้งสุดท้ายที่เราจะมีร่วมกันก่อนจาก แต่จะไม่มีใครมาแทนที่เจ้าได้

น้ำตาปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหนิงเอ๋อแม้ว่าหัวใจของเธอปวดร้าว แต่เธอยังคงเก็บรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอไว้ เธอฝืนยิ้มแล้วพูดออกไปว่า “เนี้ยหลี่ทำไมเราไม่รีบไป? เจ้าบอกว่าพระราชวังทะเลทรายอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ไม่ใช่หรอ? เรารีบไปกันเถอะ!”

พูดจบหนิงเอ๋อก็หันหลังกลับและเดินออกไป ภายใต้ท้องฟ้าในดินแดนที่เต็มไปด้วยทรายภาพที่น่ารักของหนิงเอ๋อกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกของความเหงา

ในขณะที่มองหนิงเอ๋อที่เดินออกไปเนี้ยหลี่ถอนหายใจและเดินต่อไปข้างหน้า

เขาเดินไปยังด้านข้างของเอียจืออวิ้น เขาตระหนักได้ว่าในชีวิตก่อนเธอได้ตายลงที่นี่ ในทะเลทรายไม่สิ้นสุดแห่งนี้และจ้องมองไปยังเอียจืออวิ้น

แต่ทันใดนั้นเอียจืออวิ้น แสดงออกถึงอาการสับสนราวกับว่าเธอพยายามนึกถึงอะไรบางอย่าง เกี่ยวกับที่นี่ เนี้ยหลี่ตกใจและถามไปว่า”เอียจืออวิ้น นี่เจ้าจำสิ่งที่เกิดขึ้นได้” เอียจืออวิ้นส่ายหัวแล้วตอบกลับไปว่า”ข้ารู้สึกแปลกมาก เมื่อเข้ามาในทะเลทรายแห่งนี้เหมือนกับว่ามีความเจ็บปวดแล่นเข้ามาในตัว นอกจากนั้นยังมีความทรงจำประหลาดที่มีความสุขและเจ็บปวดแล่นเข้ามาในหัว เจ้ารู้สิ่งที่เกิดขึ้นกับข้ามั้ยว่ามันคืออะไร”

จากคำพูดของเอียจืออวิ้น เนี้ยหลี่สับสนราวกับถูกฟ้าผ่า มันเป็นเรื่องที่น่าแปลกมาก เอียจืออวิ้นนางเกิดและเติบโตที่เมืองกลอรี่ นางไม่เคยมาที่ทะเลทราบแห่งนี้มาก่อน แต่ทำไมนางถึงเกิดความรู้สึกเหล่านั้นเมื่อก้าวเข้ามาในทะเลทรายแห่งนี้กันละ

เนี้ยหลี่คว้ามือเอียจืออวิ้น และถามอย่าใจจดใจจ่อ “เจ้าจำเรื่องเกี่ยวกับที่นี้ได้?”

เอียจืออวิ้นส่ายหัวของเธอและบอกกลับไปว่า”ข้าไม่เคยมีความทรงจำเกี่ยวกับที่นี้ แต่อยู่ๆมันก็เข้ามาในหัวเอง ในความทรงจำนั้นบางส่วนดูเหมือนว่าเรากำลังถูกไล่ล่าโดยปีศาจ”

สายตาของเนี้ยหลี่แสดงออกถึงความแปลกใจ ทำไม ทำไมเอียจืออวิ้นถึงมีความทรงจำของชีวิตก่อนได้ นี่มันเรื่องอะไรกัน มันเกิดอะไรขึ้น หรือว่าเอียจืออวิ้นได้กลับมาเกิดใหม่เหมือนกับตัวเขา ไม่หากไร้ซึ่งตำราจิตอสูรชั่วขณะมันไม่น่าจะเป็นไปได้

เขาจ้องมองไปยังใบหน้าของเอียจืออวิ้นและถามขึ้นว่า“เจ้าจำเกี่ยวกับเรื่องอื่นได้อีกมั้ย?”

เอียจืออวิ้นขมวดคิ้วในขณะที่เธอพยายามจะนึกถึงเรื่องราวในความทรงจำ เธอพยายามจะกลั่นกรองพวกมันออกมาแต่ก็เกิดความรู้สึกประหลาดขึ้นในตัวของเธอเอง ตัวเธอยืนอยู่ใต้แสงจันทร์ ค่อยๆถอดเสื้อผ้าออกเผยให้เห็นผิวพรรณดั่งหยกของเธอก่อนที่จะเดินไปหาคนรักของเธอ

คนคนนั้นคือ เนี้ยหลี่???? *-*-*-*

เนี้ยหลี่ลูบไล้ร่างกายของเธอเบาๆ เกิดความรู้สึกมึนงงไหลผ่านร่างของเธอ จากนั้นอุ้มเธอขึ้นและ...(ไม่แปลล่ะ 5555 ไปต่อกันเอง 555)

ใบหน้าของนางเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที

เนี้ยหลี่ใจจดใจจ่อเฝ้าดูเอียจืออวิ้นแต่เมื่อเขาเห็นแก้มสีแดงใบหน้าที่สวยงามและริมฝีปากสีแดงของนาง, เนี้ยหลี่ขยับเข้าไปใกล้เอียจืออวิ้น และมองไปยังดวงตาที่มีเสน่ห์ของนาง

เอียจืออวิ้นยังจมอยู่ในความทรงจำของนาง ขณะที่ความทรงจำเหตุการณ์ต่างๆผ่านไป เมื่อนางลืมตาขึ้น เห็นใบหน้าของเนี้ยหลี่ก็ตกใจจนตบเข้าที่หน้าไปหนึ่งที

“เจ้าคนวิตถาร ข้าจะไม่คุยกับเจ้าอีกแล้ว!” นางรีบดึงแขนของนางออกจากเนี้ยหลี่แล้วเดินหนีออกไป

เนี้ยหลี่ตะลึง เขาไม่ได้ทำอะไรที่มันไม่เหมาะสมเลยน่ะ นอกจากคืนนั้นขณะที่นางอยู่ในเต็นท์ของเขา !

เมื่อได้ยินเสียงทุกคนต่างจ้องมองไปที่เนี้ยหลี่ด้วยความงุนงง “เนี้ยหลี่เจ้าทำอะไรกับเทพธิดาเอียจืออวิ้น” หลู่เปียว มองที่เนี้ยหลี่กับการแสดงออกที่แปลกของเขา”แม้ว่าเทพธิดาเอียจืออวิ้นเป็นคู่หมั้นของเจ้า แต่เจ้าไม่เห็นจำเป็นต้องรีบร้อนเลย”

“ข้า .......” เนี้ยหลี่ไม่รู้จะพูดยังไงเค้าไม่รู้ว่าเข้าทำอะไรผิดกับเอียจืออวิ้น

เอียจืออวิ้นก้มหัวลง ในใจของนางเริ่มสงบลงแล้ว แต่ใบหน้าของนางยังคงเป็นสีแดง, หัวใจของนางเต้นรัว นางรู้ว่าตัวเองตบหน้าเนี้ยหลี่อย่างไร้เหตุผล แต่นางก็ยังไม่เต็มใจที่จะกล่าวขอโทษ ทำไมฉากเหล่านั้นถึงปรากฏในหัวของนางได้น่ะหรือว่าเนี้ยหลี่เป็นคนทำมันขึ้นมา แต่ว่าเขาจะทำมันลงไปทำไม ขณะที่นางกำลังจิตนาการถึงฉากที่นางถอดเสื้อผ้าของนางออกต่อหน้าเนี้ยหลี่ ก็ยิ่งอายมากขึ้นจนไม่กล้ามองหน้าใคร

ขณะที่มองไปยังแผ่นหลังของเอียจืออวิ้นความคิดก็แว๊ปขึ้นมาในหัวของเนี้ยหลี่ เอียจืออวิ้นได้เล่าเหตุการณ์เหล่านั้นมาจากชีวิตของพวกเขาก่อนหน้านี้? แม้ว่าเขาจะยังคงอยากรู้ว่าทำไมความทรงจำดังกล่าวจะได้ปรากฏขึ้น เขายังคงมีแอบความสุข ถ้าเอียจืออวิ้นสามารถฟื้นคืนความทรงจำในชีวิตที่แล้วได้นางจะเข้าใจถึงความรู้สึกที่เขามีให้นางอย่างแน่นอน

หนิงเอ๋อท่าทางสับสนก่อนที่จะมองไปยังเอียจืออวิ้น เธอก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ทำไมอารมณ์ของเนี้ยหลี่ถึงเป็นแบบนั้น ทำไมหน้าของเอียจืออวิ้นถึงแดงอย่างนั้น หลังจากจากเนี้ยหลี่และเอียจืออวิ้นที่ได้พูดคุยกันเกี่ยวกับความทรงจำ

หนิงเอ๋อถามเนี้ยหลี่ว่า”เกิดอะไรขึ้นกับเอียจืออวิ้นยังงั้นหรอ ?”

เนี้ยหลี่หันกลับไปมองหนิงเอ๋อแล้วยิ้ม”หนิงเอ๋อเจ้าเชื่อในชีวิตนี้และชีวิตก่อนหน้านี้รึเปล่าละ”

หนิงเอ๋อตกใจเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับไปว่า”ข้าเชื่อ”

คำตอบของหนิงเอ๋อทำให้เนี้ยหลี่ประหลาดใจ

หนิงเอ๋อพูดต่อว่า”บางครั้งเมื่อจะทำอะไร ข้ารู้สึกว่าเคยผ่านเหตุการณ์นี้มาก่อนแล้ว เหมือนว่ามันเกิดขึ้นแล้วหลายครั้ง มันทำให้รู้สึกเหมือนวนอยู่กับที่ ไม่มีที่สิ้นสุด”

“ก่อนที่จะได้พบกับเจ้ามันก็เหมือนกับฝันร้าย ถูกครอบครัวบังคับให้ไปแต่งงาน แล้วข้าก็ฝันว่า กำลังจะแต่งงานกับเสิ่นเฟย จากนั้นข้าก็ได้วิ่งหนีออกมาเข้าไปยังป่ามืด และจมไปยังใต้น้ำ มีแต่ความมืดมิดและทุกข์ทรมาน”

“ข้าฝันว่าข้ากลายเป็นวิญญาณล่องลอยไปในป่าที่ไม่มีที่สิ้นสุดพบเจอกับความทุกข์ที่ไม่มีที่สิ้นสุด”

“จนกระทั่งวันนึ่งเด็กหนุ่มคนหนึ่งดึงข้าออกมาจากฝันร้ายที่ไม่มีที่สิ้นสุด จากนั้นโลกของข้าก็เริ่มสว่างขึ้น ข้าตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตอยู่ข้างกายเขาและปกป้องเขา”

คำพูดของหนิงเอ๋อทำเอาเนี้ยหลี่ถึงกับช็อค ในชีวิตที่แล้วหนิงเอ๋อได้เข้าไปในป่าปีศาจและไม่ได้กลับออกมาอีกเลย

“ตอนนี้เจ้ายังคงจำความฝันเหล่านี้ได้”เนี้ยหลี่ถาม

หนิงเอ๋อส่ายหัวของเธอและกล่าวว่า "หลังจากความฝันนั้นทุกอย่างก็เลือนลางและดูเหมือนว่าจะมีเรื่องอื่นอีกแต่ความทรงจำไม่ค่อยชัดเจน ... "